Η παρακάτω φωτογραφία θα μπορούσε να ήταν και πηγή έμπνευσης για τον πρώην δήμαρχο της Καστοριάς κ. Τάκη Παπουλίδη όταν σχεδίαζε τη Λεωφόρο των Κύκνων με τους παραλιακούς χώρους πρασίνου που απολαμβάνει το μάτι του επισκέπτη της πόλης. Το central park της Νέας Υόρκης (εικόνα) είναι το μεγαλύτερο δημόσιο πάρκο στη διοικητική περιφέρεια του Μανχάταν στη Νέα Υόρκη με 25 περίπου εκατομμύρια επισκέπτες το χρόνο, είναι το πιο πολυσύχναστο πάρκο στις Η.Π.Α.
Εδώ στην Καστοριά, έχουμε αξιοζήλευτους χώρους πρασίνου με φόντο τη λίμνη και την πόλη της Καστοριάς που από την πλευρά της Κύκνων μοιάζει σαν φωτογραφικό ή κινηματογραφικό ντεκόρ. Κι όμως…αν ο Παπουλίδης είχε αυτή την έμπνευση, απέτυχε! Οι αμερικανοί του δικού τους πάρκου, του…δίνουν και καταλαβαίνει! Το χαίρονται βρε παιδί μου, με πικ-νικ, ξάπλες, γυμναστική και εκδηλώσεις. Εμείς το πράσινο δίπλα στη λίμνη με τα ωραία και ψηλά δέντρα που σκιάζουν ωφέλιμα όποιον βρεθεί στο σημείο κάτω από τον ήλιο, δεν το είδαμε ποτέ ως τέτοιο χώρο. Άντε ένα περπάτημα δίπλα του, καμιά βόλτα το κατοικίδιο να κάνει την ανάγκη του, (μαζί με τις χήνες) και στην καλύτερη μερικοί ψαράδες που το χουν πιάσει το νόημα κατ’ εξαίρεση για τα καλά.
Και ήρθαν αυτά τα όργανα γυμναστικής που τοποθέτησε η δημοτική αρχή Κορεντσίδη και ο βαθμός της εκπλήξεως ήταν μεγάλος ακόμη και για τους ίδιους του δημοτικούς εκπροσώπους μας…
Μικροί, μεγάλοι, μανάδες, παππούδες, θείοι, γιαγιάδες και πολλοί άλλοι δημότες που δεν μπορούν να είναι θαμώνες ενός κλειστού οργανωμένου γυμναστηρίου αλλά έχουν ανάγκη να κάνουν πέντε – έξι βασικές ασκήσεις σε συνδυασμό με έναν περίπατο το «τίμησαν» με το παραπάνω και με περισσή χαρά! Τα όργανα ευρωπαϊκών προδιαγραφών που τοποθετήθηκαν στο καταλληλότερο σημείο της πόλης, έκαναν «θραύση»!
Και όχι μόνο αυτό, αλλά μας οδήγησαν να αντιληφθούμε ότι ο μαγικός αυτός χώρος δεν κατασκευάσθηκε ως «τουαλέτα» ζώων, αλλά και ούτε μόνο για φωτογραφίες της πανέμορφης αρχόντισσας, αντίθετα δημιουργήθηκε για να τον «ζουν» οι άνθρωποι, να τον χαίρονται τα παιδιά αλλά και οι μεγαλύτεροι, καταδεικνύοντας ότι όλο αυτό, μπορεί να επηρεάσει θετικά τη δημόσια υγεία και την ψυχική ανάταση όλων μας. Το εκπληκτικό σκηνικό, η φρεσκάδα του πρασίνου που δεν συγκρίνεται με κανέναν κλειστό χώρο άσκησης αλλά και η ευκολία προσέγγισής του, μάλλον φαίνεται ότι προσδίδει μαγικές διαστάσεις παρότι στην αρχή «κουβαλούσε» ταπεινές προσδοκίες.
Η πρόταση μας; Να κατασκευαστούν κι άλλα παρόμοια κατά μήκος της Λεωφόρου των Κύκνων από το ύψος του ενυδρείου, μέχρι λίγο πριν το εμπορικό Ζέρβα. Είμαστε σίγουροι ότι θα αγκαλιαστούν κι αυτά από τον κόσμο, όπως το υπάρχον.
Και γιατί όχι φεστιβάλ;
Και ως επίλογο, θα…σκεφτόμασταν «φωναχτά» πως όλη αυτή η παραδόξως αναξιοποίητη παραμυθένια πλευρά της πόλης, θα μπορούσε να φιλοξενήσει πολλά καλλιτεχνικά και πολιτιστικά προγράμματα ή φεστιβάλ. Για σκεφτείτε ένα φεστιβάλ γευσιγνωσίας εκεί κατά το φθινόπωρο (κατά το διάσημο γερμανικό oktoberfest που είναι το μεγαλύτερο παγκοσμίως λαϊκό πανηγύρι που λαμβάνει χώρα στο Μόναχο) με τοπικά προϊόντα, φασόλια, τυριά, κρεατικά, κρασιά, μανιτάρια, μήλα κ.α.
Η πόλη είναι πανέμορφη και προικισμένη. Κίνητρα – ιδέες χρειάζονται για να προσελκύει κόσμο και να γιγαντώσει τη φήμη της καθώς και την επισκεψιμότητα της…Γιατί δηλαδή, μήπως το σπήλαιο είχε ποτέ δράκο;
Πέτρος Σμιξιώτης
