Του Ανδρέα Μήλιου*
Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη, στην οποία πολίτες της δείχνουν ανοχή στα ωμά και κτηνώδη εγκλήματα που διαπράττουν οι Ρώσοι εδώ και τρεις εβδομάδες στην Ουκρανία. Υπάρχουν Έλληνες πολίτες που δεν συγκινούνται από τη βάρβαρη εισβολή σε μια δημοκρατική χώρα, από τους βομβαρδισμούς νοσοκομείων και νηπιαγωγείων, από τον εκτοπισμό εκατομμυρίων ανθρώπων από τα σπίτια τους. Πώς να εξηγήσει κανείς τη διαφωνία του προέδρου του Σωματείου της Λυρικής Σκηνής για αφιέρωση της παράστασης «Οθέλλος» στην Ουκρανία, την άρνηση της ορχήστρας του Δήμου Αθηναίων να παίξει τον εθνικό ύμνο της Ουκρανίας ή την επικρότηση της προσβλητικής για τη χώρα ανακοίνωσης της ρωσικής πρεσβείας στην Ελλάδα από πολίτες και από αρχηγό πολιτικού κόμματος;
Στην Ελλάδα υπάρχει ένα ισχυρό αταίριαστο ρωσικό λόμπι που αποτελείται από ηττημένους του Εμφυλίου, από αναρχικούς, από ακροαριστερούς και ακροδεξιούς πολίτες και πολιτικούς, από επιχειρηματίες και από τσιράκια τους. Αρρωστημένες ιδεολογίες και ατομικά οικονομικά συμφέροντα είναι το συνδετικό υλικό αυτού του θλιβερού συνονθυλεύματος, η κόλλα που τους ενώνει. Για κάποιους ακροδεξιούς η ορθόδοξη πίστη είναι ο δικαιολογητικός αρμός. Μια ορθοδοξία που βέβαια ήταν εξωνημένη για 70 χρόνια από το κομμουνιστικό καθεστώς. Για λογαριασμό των ασυνάρτητων, μη ρεαλιστικών ιδεολογικών πιστεύω και των προσωπικών οικονομικών συμφερόντων του αυτός ο ακατανόητος συρφετός όχι μόνο αδιαφορεί για την δημόσια εκφρασμένη συμπάθεια της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και της πολιτικής ηγεσίας, που συμπαραστέκεται ηθικά και υλικά στον χειμαζόμενο ουκρανικό λαό, αλλά αρνείται να καταδικάσει τις κτηνωδίες ενός αυταρχικού ηγέτη, πρόπλασμα του Χίτλερ, που υπηρετεί ένα ολιγαρχικό κλεπτοκρατικό καθεστώς, το οποίο καταχράστηκε με αισχρό τρόπο τον ιδρώτα των δίσμοιρων κομμουνιστικών λαών. Δεν καταδικάζει μια επίθεση που θα έχει τεκτονικές αλλαγές στη Ευρώπη και στον κόσμο∙ που αλλάζει τα γεωγραφικά σύνορα της Ευρώπης, αναδιαμορφώνει τον παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη και αποσταθεροποιεί την παγκόσμια οικονομία, γεγονότα που θα έχουν τραγικές συνέπειες για τους λαούς όλου του κόσμου και θα οδηγήσουν πιθανότατα σε επισιτιστική κρίση στην Αφρική.
Τελικά, υπάρχει ένα σημαντικό ποσοστό στον ελληνικό λαό που τρέφεται από φαντασιακούς μύθους και έωλα αφηγήματα και πάσχει από ανίατα σύνδρομα. Όλα αυτά παράγουν ατελέσφορες ψευδαισθήσεις, αρδεύουν αρρωστημένες, στείρες ιδεολογίες, μας καθηλώνουν σε μια κατάσταση υστέρησης και κατωτερότητας και υπονομεύουν τη συλλογική εθνική μας αυτογνωσία και αυτοπεποίθηση. Αυτά και οι προκαλούμενες από αυτά στάσεις και συμπεριφορές είναι τα βαρίδια που υποσκάπτουν τον εκσυγχρονισμό, τον εξευρωπαϊσμό και την ολική συμπόρευση της σύγχρονης Ελλάδας με τη Δύση.
Ο νομπελίστας Γ. Σεφέρης εξέφρασε λιτά και γλαφυρά την πικρία του για τον ατομισμό , το «φουσκωμένο εγώ», τον εγωκεντρισμό και τα άλλα ελαττώματα του Έλληνα:
«Ο ατομισμός και το φουσκωμένο εγώ οδηγούν τον άνθρωπο στην απομόνωση, στην αποστέγνωση και στην υπεροψία∙ αποτελούν μορφή ύβρεως και αιτία πρόκλησης δεινών. Το «φουσκωμένο εγώ» είναι μια αδέσποτη μονάδα, ένα άχυρο στ΄αλώνι.(Δοκιμές2,176).
Και με στοίχους:
«Εγώ είμαι ο τόπος σου∙
Ίσως να μην είμαι κανείς
Αλλά μπορώ να γίνω αυτό που θέλεις. (Π, 288, Επί σκηνής, Δ’)
- Ο Ανδρέας Μήλιος είναι διδάκτωρ του πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης, οικονομολόγος και συγγραφέας. Το τελευταίο του βιβλίο «Εθνική εικόνα και οικονομική ανάπτυξη» μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ.
