Σαν άλλος Χάτσικο με ατελείωτες δεξαμενές αγάπης, πίστης και αφοσίωσης στο ταίρι του, ο Κύκνος MP68 όπως γράφει στο κολάρο του(δεν γράφουμε τυχαία με κεφαλαίο το Κάπα) μένει αγέρωχος μέρα νύχτα, ακόμη και μετά τις προσπάθειες των ανθρώπων να τον απομακρύνουν, στο σημείο που έφυγε το θηλυκό του ταίρι. Σήμερα, μετά από οκτώ μέρες ο MP68 βρίσκεται στο ίδιο σημείο. Είναι ξεκάθαρο από τις κινήσεις του και το βλέμμα του ότι αναζητά την αγαπημένη του και αρνείται να απομακρυνθεί από το σημείο όπου την αποχωρίστηκε. Δείτε video που μεταδώσαμε ζωντανά πριν λίγο:
Λίγα λεπτά αργότερα στις 19:00 περίπου σήμερα Τρίτη 22 Φεβρουαρίου συναντήσαμε στο χώρο περίθαλψης πτηνών τον Νίκο Παναγιωτόπουλο ο οποίος μας αφηγήθηκε τη συγκινητική ιστορία:
Διέσχισε χιλιόμετρα για να επιστρέψει στον Σταθμό Περίθαλψης μη αποδεχόμενος ότι το ταίρι του πέθανε.
Πριν από λίγες ημέρες είχε προκαλέσει συγκίνηση στην Καστοριά – και όχι μόνον – η ιστορία δυο ερωτευμένων κύκνων. Ο θηλυκός κύκνος είχε τραυματιστεί και ο σύντροφός της έμεινε δίπλα της, ακολούθησε τον διασώστη και μπήκε μέσα στον χώρο περίθαλψης.
Την ιστορία μετέφερε ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, συνεργάτης του Αρκτούρου και μέλος της Εταιρίας Προστασίας Περιβάλλοντος του Δήμου. Μόνο που το τέλος είναι λυπηρό, καθώς ο θηλυκός κύκνος δεν τα κατάφερε.
Οι άνθρωποι του σταθμού περίθαλψης πήραν τον αρσενικό κύκνο για να τον μεταφέρουν στη λίμνη. Εκείνος αντιστεκόταν και έβγαζε κραυγές διαμαρτυρίας καθώς δεν ήθελε να φύγει από τον χώρο περίθαλψης.
Τον έβαλαν σε αυτοκίνητο και τον μετέφεραν χιλιόμετρα μακριά. Μόνο που ο κύκνος διέσχισε τη λίμνη και επέστρεψε στον χώρο περίθαλψης πριν ακόμα επιστρέψουν οι διασώστες.
Τη συγκλονιστική περιγραφή και την τραγική κατάληψη με τον θάνατο του θηλυκού κύκνου και την αδυναμία του αρσενικού να αποδεχθεί την απώλεια περιέγραψε με ανάρτησή του στο Facebook ο Νίκος Παναγιωτόπουλος.
«Ένα λυπημένο τέλος…
Τόσες επίπονες μέρες σκιασμένες απ΄την πνοή του θανάτου δεν στάθηκαν ικανές στην ατέλεια της ζωής , όπως σαϊτεύει ο έρωτας σαϊτεύει και ο θάνατος . Κοιμόταν ήσυχη όταν δέχθηκε το τελευταίο χάδι του όταν πέταξε μόνη της για το αγύριστο ταξίδι της … και αυτός δίπλα της να την κοιτάζει με τρυφερότητα πιστεύοντας σε μια σύντομη στιγμή και όλα θα είναι όπως πριν.
Επώδυνη η αποχώρηση και η αποδοχή του χωρισμού από το ταίρι του , αποδεκτό για αυτόν είναι η σταθερή παρουσία του δίπλα της ,σθεναρή η αντίσταση του με κραυγές διαμαρτυρίας και αναζήτησης να ξαναγυρίσει στο χώρο του σταθμού.
Τον βάλαμε στο αυτοκίνητο αρκετά ανήσυχο και τον μεταφέραμε αρκετά χιλιόμετρα μακριά στην απέναντι πλευρά της λίμνης σε εντελώς άλλο περιβάλλον . Επ΄ ουδενί λόγω να συνεργαστεί μαζί μας , ακολουθώντας την αντίθετη κατεύθυνση από το νερό της λίμνης . Κάποια στιγμή νομίσαμε ότι τα καταφέραμε και αποχωρίσαμε από την περιοχή να μην μας βλέπει και μας συνδέει με τα γεγονότα που έγιναν .
Αποτύχαμε… ο κύκνος διέσχισε την λίμνη και βρέθηκε πριν από εμάς στην περιοχή του σταθμού … είναι εκεί που θέλει ακόμη .
Μακάρι να είχαμε λίγο από τον πλούτο των συναισθημάτων τους, το γεγονός πως ο τα ζώα γνωρίζουν το καλό και το κακό, αποδεικνύει την ανωτερότητα τους σε εμάς τους ανθρώπους . Όπως είπε και ο Martin Buber “ Τα μάτια ενός ζώου έχουν την ικανότητα να μιλούν μια σπουδαία γλώσσα»
