Απίστευτη με όλη την σημασία της λέξεως ήταν η υπερηφάνεια της Μάρθας Στρατή και του Ηλία Ανδρεόπουλου για την πολυαγαπημένη τους γιαγιά Στέλλα Ανδρεοπούλου, που έφυγε από το μάταιο ετούτο κόσμο τα ξημερώματα της Δευτέρας, 10 Ιανουαρίου 2022, σε ηλικία 98 ετών.
Ο Ηλίας και η Μάρθα μίλησαν μετά το πέρας της Εξοδίου Ακολουθίας που τέλεσαν την Πέμπτη, 13 Ιανουαρίου 2022, στον ιστορικό ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης του Τζάκσον Χάιτς οι ιερατικοί προϊστάμενοι της εν λόγω κοινότητας και της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στην Κορώνα, π. Γεδεών Βαρύτιμος και π. Χρυσόστομος Πάνος, αντίστοιχα.
Αν και οι ομιλίες τους διέφεραν ως προς το περιεχόμενο εν τούτοις είχαν πολλά κοινά χαρακτηριστικά και με τον επικήδειο που εκφώνησε ο π. Γεδεών Βαρύτιμος και παρείχαν την δυνατότητα στους συγγενείς και φίλους που τηρώντας τα μέτρα προστασίας από τον κορωνοϊό προσήλθαν για να της απευθύνουν τον ύστατο χαιρετισμό να κατανοήσουν ότι ο όρος «Αρχόντισσα» που χρησιμοποιήσαν οι «Αναμνήσεις» στο άρθρο που δημοσίευσαν λίγες ώρες μετά την εκδημία της κάθε άλλο παρά υπερβολή ήταν.
Ο π. Γεδεών εξέφρασε την θλίψη του για τον θάνατό της και κυρίως για το γεγονός ότι δεν έτυχε να την γνωρίσει στις γιορτές και στα δείπνα που ετοίμαζε για να φιλοξενήσει όχι μόνο τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονα και την τρισεγγονή, αλλά και τους φίλους και όλους τους Καστοριανούς που επισκέπτονταν τη Νέα Υόρκη είτε για το εμπόριο της γούνας, είτε και για περαιτέρω νοσηλεία στα προηγμένα νοσηλευτικά ιδρύματα των ΗΠΑ, είτε ακόμη και για να σπουδάσουν.
«Η γιαγιά Στυλιανή έφυγε πλήρων ημερών και ο Θεός την αξίωσε να απολαύσει και την χαρά της τρισεγγονής», επεσήμανε ο π. Γεδεών, εκφράζοντας παράλληλα την ευγνωμοσύνη διότι χάρισε στην κοινότητα και στην ομογένεια άξια τέκνα και συγκεκριμένα την Λούλα, την Μαίρη και τον Γεώργιο και τον γαμπρό της Φώτη Γερασόπουλο που προσφέρει τις υπηρεσίες του στην κοινότητα των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης με την ιδιότητα του προέδρου.
Τα εγγόνια της αναφέρθηκαν με δέος στην προσφορά της γιαγιάς τους, στο φιλότιμο, στην οξυδέρκειά της, στην σοφία, στην ευσπλαχνία και στην αγάπη της για τον συνάνθρωπο. Παράλληλα εξέφρασαν τον θαυμασμό τους γιατί χωρίς να γνωρίζει τα αγγλικά κατάφερε να κινείται μόνη της με τα τρένα και τα λεωφορεία και να φτάνει στον προορισμό της χωρίς να χρειαστεί ποτέ την βοήθεια τρίτων.
Εκτενή αναφορά έκαναν και στις συμβουλές και τις νουθεσίες με τις οποίες δεν μεγάλωσε μόνο τα εγγόνια, αλλά και τα δισέγγονά της.
Στο προσκύνημα που προηγήθηκε της Εξοδίου Ακολουθίας προσήλθαν πολλοί Καστοριείς, φίλοι των παιδιών και των εγγονιών της, καθώς επίσης και πολλά στελέχη και μέλη της κοινότητας των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης του Τζάκσον Χάιτς και κάθε ένας είχε κάτι ξεχωριστό να πει για την Αρχόντισσα των Καστοριέων της Νέας Υόρκης και της ίδιας της Καστοριάς.
Αμέσως μετά οι συγγενείς και οι φίλοι μετέβησαν στο κοιμητήριο «St. Michael’s Cemetery» στο East Elmhurst και παρακολούθησαν με συγκίνηση την ταφή της και να της απηύθυναν τον ύστατο χαιρετισμό.
Την ώρα της κηδείας υπήρχε λιακάδα και ο υδράργυρος για πρώτη φορά μετά την χιονοθύελλα της προηγούμενης Πέμπτης πλησίασε τους 50 βαθμούς Φαρενάιτ και οι παριστάμενοι το απέδωσαν στην αγαλλίαση με την οποία την αναμένει στα ουράνια ο αείμνηστος σύζυγός της Ηλίας Ανδρεόπουλος.
Αρχόντισσα της οικογένειας και των Καστοριέων
Η αείμνηστη γεννήθηκε προ 98 ετών στο Αηδονοχώρι που ανήκει στον δήμο Νεάπολης νομού Κοζάνης και μεγάλωσε στην Καστοριά. Ο πατέρας της Δημήτριος Μηταλίδης ήταν δάσκαλος, ενώ η μητέρα της Δέσποινα ασχολήθηκε με την ανατροφή των παιδιών της. Η Στέλλα ήταν μοναχοκόρη και οι γονείς της την μεγάλωσαν ως πραγματική αρχόντισσα. Είχε και άλλα τρία αδέλφια και συγκεκριμένα τον Κίμωνα και τον Ηρακλή που ήταν μεγαλύτεροί της και τον Γιάννη που ήταν ο βενιαμίν της οικογένειας.
Την περίοδο του Ελληνοϊταλικού Πολέμου χόρεψε τον Χορό του Ησαΐα με τον εκλεκτό της καρδιάς της τον Ηλία Ανδρεόπουλο, που ήταν εμποροράφτης της Καστοριάς και τήρησαν όσο ελάχιστοι τον όρκο της αιώνιας αγάπης.
Το ζεύγος έφερε στον κόσμο τρία παιδιά και συγκεκριμένα την Λούλα, την Μαίρη και τον Γεώργιο και τα γαλούχησε με τις καλύτερες αρετές της φυλής μας.
Τον Οκτώβριο του 1967 η οικογένεια Ανδρεοπούλου επιβιβάστηκε στο υπερωκεάνιο «Ολύμπια» που έκανε το τελευταίο του ταξίδι από τον Πειραιά στη Νέα Υόρκη και ήρθαν για μια καλύτερη τύχη όχι μόνο για τον εαυτόν τους, αλλά και για τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους.
Εργάστηκαν στην βιομηχανία της γούνας, η οποία την εποχή εκείνη ανθούσε και προσέφερε την δυνατότητα σε χιλιάδες ομογενείς να βρουν δουλειά και το πιο σημαντικό να σπουδάσουν τα παιδιά τους.
Οι αείμνηστοι Ηλίας και Στέλλα Ανδρεοπούλου από τις πρώτες ημέρες που ήρθαν στην Αμερική συνδέθηκαν με τον ιστορικό Σύλλογο Καστοριέων «Ομόνοια» για να μεγαλώσουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους σε ελληνικό περιβάλλον και να διατηρήσουν τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις.
Η απόφασή τους αυτή είχε καταλυτικό ρόλο στην πορεία των παιδιών τους. Ακολούθησαν τα αχνάρια τους και η Λούλα και η Μαίρη υπηρέτησαν και συνεχίζουν να υπηρετούν με πάθος και αφοσίωση την Φιλόπτωχο Αδελφότητα Κυριών Καστοριάς με την ιδιότητα του μέλους, του στελέχους και των πρώην προέδρων. Και ο γιος της Γιώργος υπηρέτησε στον ιστορικό Σύλλογο «Ομόνοια» ως μέλος και ως στέλεχος και σήμερα είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου.
Η Στέλλα καυχιόνταν με τα επιτεύγματα των παιδιών της. Περιττό να αναφέρουμε ότι ο Φώτης Γερασόπουλος έχει διατελέσει πρόεδρος της Παμμακεδονικής Ένωσης Αμερικής και ο γαμπρός του – δικηγόρος και καθηγητής – Μιχάλης Στρατής τα τελευταία χρόνια είναι πρόεδρος του Κέντρου Μακεδονικών Σπουδών με έδρα το Γουάιτστόουν και παραγωγός του «Cosmos FM».
Ο Φώτης Γερασόπουλος, την τελευταία δεκαετία είναι πρόεδρος της κοινότητας των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο Τζάκσον Χάιτς και συνάμα μέλος του Τάγματος των Αρχόντων του Αποστόλου Ανδρέου του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Ο Θεός την αξίωσε να δει τα εγγόνια και τα δισέγγονα να αποφοιτούν από τα καλύτερα πανεπιστήμια και να αποκτούν τις δικές τoυς οικογένειες και το πιο σημαντικό να έχει το προνόμιο να είναι μια από τις ελάχιστες Ελληνοαμερικανίδες που αξιώθηκαν να απολαύσουν την χαρά της τρισεγγονής της.
Η αείμνηστη, όπως επεσήμαναν τα παιδιά της, διέμενε με τον σύζυγό της στο Ιστ Έλμχερστ. Ακόμη και προ τριών περίπου δεκαετιών όταν ο σύζυγός της αναχώρησε από τον μάταιο ετούτο κόσμο δεν το έβαλε κάτω. Αποφάσισε να παραμείνει στο σπίτι της ούτως ώστε – ως Αρχόντισσα – να υποδέχεται τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονα. Εξ άλλου το σπίτι της μέχρι και τα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας αποτελούσε προορισμό για τις μεγάλες γιορτές για τα παιδιά, τα εγγόνια, τα δισέγγονα και τους οικογενειακούς της φίλους.
Ήταν υπόδειγμα συζύγου, μητέρας, γιαγιά, προγιαγιάς και προ-προγιαγιάς.
