Ο Χριστόφορος Κολόμβος ανακάλυψε την Αμερική στις 12 Οκτωβρίου του 1492. Είχε αφιερώσει τα προηγούμενα 18 χρόνια στο σχεδιασμό του ταξιδιού και είχε εναποθέσει όλες τις ελπίδες του για καλή ζωή σ’ αυτό το εγχείρημα. Είχε μιλήσει και διαφωνήσει με ναυτικούς, μελετητές, πρίγκιπες και βασιλιάδες, υποστηρίζοντας σθεναρά ότι πλέοντας δυτικά θα φτάσει σε εδάφη που δεν είχαν επισκεφθεί ποτέ οι Ευρωπαίοι. Μάταια όμως, ο κόσμος τον περιγελούσε και δεν είχε καμία πίστη στα λόγια του.
Ο Βασιλιάς και η Βασίλισσα της Ισπανίας αποφάσισαν να του προσφέρουν πλοία ώστε να πραγματοποιήσει αυτό το πειραματικό ταξίδι. Ο Κολόμβος, όπως είναι γνωστό, βρήκε την Αμερική αντί τις Ινδίες και συνάντησε λαούς που δεν έμοιαζαν με άλλους.
Όταν επέστρεψε στην Ισπανία και διαδόθηκαν τα επιτεύγματά του, ο κόσμος τον υποδέχτηκε με πολλές τιμές, και η βασιλική αυλή τον καλωσόρισε με ανοικτές αγκάλες και με μεγάλη χαρά άκουσε τις ιστορίες του από τον Νέο Κόσμο.
Υπήρξαν όμως μερικοί που ζήλεψαν τα έργα του εξερευνητή και προσπάθησαν να μειώσουν την αξία των ταξιδιών του. Υποστήριζαν ότι ο οποιοσδήποτε ικανός ναυτικός της εποχής θα μπορούσε να τα καταφέρει και δεν ήταν λόγος να γίνεται όλος αυτός ο θόρυβος.
Μια μέρα ο Κολόμβος γευμάτιζε στο σπίτι ενός Ισπανού ευγενούς που ήθελε να του αποδώσει τα εύσημα μαζί και με άλλους παρευρισκόμενους. Γρήγορα θέλησαν να κάνουν τον Κολόμβο να νιώσει άβολα.
«Έχετε ανακαλύψει περίεργα εδάφη πέρα από τη θάλασσα», είπαν. «Και τι μ’ αυτό; Δεν βλέπουμε τον λόγο που πρέπει να ειπωθούν τόσα πολλά. Ο καθένας μπορεί να πλεύσει στον ωκεανό και να κάνει τον περίπλου μερικών νησιών. Είναι το πιο απλό πράγμα στον κόσμο».
Ο Κολόμβος, όντας ευγενικός δεν απάντησε, μόνο ζήτησε να του φέρουν ένα αυγό και απευθύνθηκε σε όλους:
«Υπάρχει κανείς από εσάς, αξιότιμοι κύριοι, που να μπορεί να κάνει αυτό το αυγό να σταθεί όρθιο;»
Ένας -ένας όσοι ήταν στο δωμάτιο δοκίμασαν την τύχη τους χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Το αυγό κατέληξε στον παμπόνηρο Κολόμβο ο οποίος έσπασε λίγο το κάτω μέρος του αυγού, δημιουργώντας μια οριζόντια επιφάνεια που ήταν ικανή για να σταθεί τ όρθιο.
«Κύριοι.. αυτό ήταν το πιο απλό πράγμα στον κόσμο ενώ το θεωρήσατε ακατόρθωτο. Αρκεί κάποιος να το σκεφθεί και έπειτα να σας δείξει πώς να το κάνετε.»
Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας; Μια πρόκληση είναι απλή αν γνωρίζετε πώς να την ξεπεράσετε – ο θρίαμβος έρχεται όταν έχετε το θάρρος να δοκιμάσετε κάτι νέο και να είστε ο πρώτος που θα το επιτύχει.
Την ιστορία αυτή την γνωρίζουμε από τον Ιταλό ιστορικό Girolamo Benzoni, στο έργο του “Ιστορία του Νέου Κόσμου” του 1565, η οποία αναδημοσιεύθηκε στη συλλογή του Αμερικανού εκπαιδευτικού και συγγραφέα James Baldwin, Thirty More Famous Stories Retold.
Η αυθεντικότητα της ιστορίας αυτής βέβαια τίθεται υπό αμφισβήτηση καθώς μοιάζει αρκετά με μία άλλη ιστορία που δημοσιεύθηκε δεκαπέντε χρόνια νωρίτερα (ενώ ο Benzoni ταξίδευε ακόμα στην Αμερική) από τον ζωγράφο και αρχιτέκτονα Giorgio Vasari.
Σύμφωνα με τον Vasari, ο νεαρός Ιταλός αρχιτέκτονας Filippo Brunelleschi είχε σχεδιάσει έναν ασυνήθιστα μεγάλο και βαρύ τρούλο για τη Santa Maria del Fiore, τον καθεδρικό ναό (Duomo) στη Φλωρεντία της Ιταλίας.
Ομοίως με την περίπτωση του Κολόμβου, ο Filippo χρησιμοποίησε το τέχνασμα με το αυγό ώστε να μην χρειαστεί να αποκαλύψει τα σχέδια του τρούλου προτού του ανατεθεί η εκτέλεση του έργου. Τελικά ανέλαβε το έργο και όταν ο ναός χτίστηκε είχε σχήμα μισού αυγού ελαφρώς πεπλατυσμένου στην κορυφή.
