Είτε το θέλουμε είτε όχι ο εγκέφαλός μας φαίνεται ότι είναι προγραμματισμένος να εντοπίζει και να καταγράφει τις πλούσιες σε θερμίδες τροφές γύρω του, διατείνεται νέα έρευνα που εξετάζει τη σχέση της χωρικής μνήμης με τις διατροφικές μας συνήθειες
Για όλα φταίει ο εγκέφαλος όσον αφορά την προτίμησή μας στα παχυντικά φαγητά, και συγκεκριμένα η χωρική μας μνήμη, ισχυρίζεται πρόσφατη έρευνα.
Σύμφωνα με τα ευρήματα που δημοσιεύονται στο Scientific Reports η χωρική μνήμη, η εγκεφαλική λειτουργία που επιτρέπει την αποθήκευση, επεξεργασία, ανάκληση και χρήση των πληροφοριών που σχετίζονται με τον περιβάλλοντα χώρο, τα αντικείμενα και τις μεταξύ τους σχέσεις, έχει εξελιχθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να δίνει προτεραιότητα στις θέσεις που βρίσκονται τα τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε θερμίδες.
Κατά το πείραμα που διεξήγαγε ομάδα ερευνητών με επικεφαλής την ερευνήτρια Rachelle de Vries, 512 συμμετέχοντες κλήθηκαν να ακολουθήσουν μια σταθερή κυκλική διαδρομή σε ένα δωμάτιο όπου είχαν τοποθετηθεί σε διάφορα σημεία οκτώ δείγματα τροφών είτε οκτώ κομμάτια βαμβάκι εμποτισμένα με μυρωδιές από τρόφιμα, τα οποία έπρεπε να γευτούν ή μυρίσουν αντίστοιχα και έπειτα να αξιολογήσουν πόσο τους άρεσαν. Στις γεύσεις και μυρωδιές περιλαμβάνονταν μήλο, πατατάκια, αγγούρι και σοκολατένιο brownie.
Στο τέλος της διαδικασίας, οπότε οι συμμετέχοντες έπρεπε να υποδείξουν σε ποιο σημείο του δωματίου ήταν κάθε δείγμα ή εμποτισμένο βαμβάκι, αποδείχτηκε πως τόσο η ομάδα που είχε δοκιμαστεί με τα δείγματα τροφίμων όσο και η ομάδα με τα εμποτισμένα βαμβάκια θυμούνταν με μεγαλύτερη ακρίβεια (27% και 28% αντίστοιχα) πού βρίσκονταν οι πηγές πολλών θερμίδων.
Η χωρική μνήμη δεν επηρεάστηκε από το αν τα τρόφιμα ήταν γλυκά ή αλμυρά ή πόσο άρεσε στους συμμετέχοντες κάθε δείγμα. Η συνολική «χαρτογράφηση» των τροφίμων ήταν 243% πιο ακριβής όταν οι συμμετέχοντες δοκιμάστηκαν σε δείγματα τροφών έναντι των εμποτισμένων κομματιών βαμβακιού.
Τα ευρήματα, σημειώνουν οι ερευνητές, διαπιστώνουν ότι η ανθρώπινη χωρική μνήμη έχει την τάση να οδηγεί στον εντοπισμό τροφών με υψηλή περιεκτικότητα σε θερμίδες. Πιθανώς αυτή η «προτίμηση» της μνήμης να είχε βοηθήσει τους προγόνους του σύγχρονου ανθρώπου να επιβιώσουν σε περιβάλλοντα με ασταθή διαθεσιμότητα σε τρόφιμα, επιτρέποντάς τους να εντοπίζουν τα πιο πλούσια σε θερμίδες.
