Η Πωλίνα το pop idol των 80ς – 90ς, σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο RockOverdose μιλά όχι μόνο για την χρυσή εποχή που την ανέδειξε άλλα και για την ξαφνική αναβίωση της τα τελευταία 5 χρόνια, που την έκανε όπως λέει να την εκτιμήσει ως ένα απρόσμενο δώρο!
Αυθεντική και δραστήρια, η Πωλίνα έχει το rock στοιχείο μέσα της και δε διστάζει να δηλώσει πως ο χαρακτήρας της είναι τέρμα metal!
Την Τρίτη 6 Ιουλίου 2021, η Πωλίνα εμφανίζεται μαζί με Δάκη, Μαντώ και Μπίγαλη σε ένα μοναδικό 80s & 90s party, στην Τεχνόπολη του Δ.Αθηναίων και στη Θεσ/νικη την Παρασκευή 9 Ιουλίου 2021, στην Πλαζ Αρετσού!
Διαβάστε και ακούστε παρακάτω την πολύ ευχάριστη κουβέντα μας!
RockOverdose: Σήμερα φιλοξενούμε το Pop Idol της δεκαετίας του 90 – Πωλίνα!
Πωλίνα: Καλησπέρα Ζήση και ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία! Μου έχεις λείψει Ζήση και ανυπομονώ να μας δοθεί η ευκαιρία να ξαναβρεθούμε στην Καστοριά!
RockOverdose: Κι εγώ το εύχομαι! Είχαμε περάσει υπέροχα!
Πωλίνα: Είχαμε άριστη φιλοξενία και μ’ άρεσε πολύ η πόλη σας!
RockOverdose: Χαίρομαι που πέρασες καλά και ελπίζω να ξεπεράσουμε σύντομα αυτή τη δύσκολη περίοδο!
Πωλίνα: Ναι! Θέλω να ελπίζω και πιστεύω πως σιγά σιγά θα γυρίσουμε με κάποια βήματα στην κανονικότητα. Ήταν μια περίοδος που μάθαμε πολλά, αναθεωρήσαμε κάποιες υπερβολές, νιώσαμε πως τίποτε δεν είναι δεδομένο, όλα αυτά που κατακτούμε κατά καιρούς δεν είναι για πάντα κι αυτό μας έκανε ίσως λίγο πιο σοφούς και μετρημένους. Μιλάω γενικά, μέσα σε όλο αυτό το χαμό, ήρθαμε με ανθρώπους πιο κοντά, αναπτύξαμε επικοινωνία σε πιο ανθρώπινο και αληθινό επίπεδο και ελπίζω αυτό να μας μείνει ως μάθημα.
RockOverdose: Πώς πέρασες την περίοδο της καραντίνας;
Πωλίνα: Έκανα πράγματα που δεν είχα το χρόνο να κάνω πριν. Με τη μουσική ασχολούμαι πάντα, διαβάζω, μελετάω, κάνω εμφανίσεις επιλεκτικά σε εκπομπές. Οπότε, έκανα πράγματα που δεν είχα το χρόνο ή το κουράγιο να τα κάνω πριν λόγω του τρόπου ζωής μου, πχ έκαν αρκετή γυμναστική, περπάτημα – βόλτες, και πάρα πολύ μαγειρική που νομίζω πως τρέμει η θέση του Πετρετζίκη!
RockOverdose: Οπότε όταν τα ξαναπούμε να μας μαγειρέψεις!
Πωλίνα: Ναι γιατί όχι! Θα έχει και φασόλια Καστοριάς το μενού!
RockOverdose: Πάμε να πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή. Πότε θυμάσαι τον εαυτό σου να ασχολείται με τα καλλιτεχνικά; Τι ήταν αυτό που σε ώθησε σε αυτό;
Πωλίνα: Ξεκίνησα με μια αγάπη για το θέατρο, μ’ άρεσαν οι θεατρικές παραστάσεις από το σχολείο ακόμα οργάνωνα παραστάσεις κι αργότερα μουσικοθεατρικές, γιατί αυτά πάνε πάντα μαζί όπως το φαγητό με το αλάτι. Ξεκίνησα τελείως ερασιτεχνικά με το συγκρότημα OSIRIS, το οποίο ήταν πολύ μπροστά για την εποχή του! Ο drummer τους ήταν ο γνωστός συνθέτης Νίκος Αντύπας και Κώστας Παπαδούκας που έγινε μαέστρος! Τραγουδούσα τότε ερασιτεχνικά στο On The Rocks στη Βάρκιζα, και τώρα συνειδητοποιώ πως εκείνο το παρεάκι ήταν ένας κι ένας, όλα αστέρια! Ήμουν φοιτήτρια τότε στη Γαλλική Φιλολογία, μετά τα παράτησα, και άρχισε η εμπορική πλευρά του πράγματος που και πάλι ήμουν αρκετά τυχερή. Και οι επιλογές μου και οι άνθρωποι που με συνάντησαν, από τον Νίκο Ιγνατιάδη, τον Γιάννη Πάριο, οι οποίοι με έβαλαν σε χώρους καλούς, με τεράστιες παραγωγές, μέχρι την χρονιά που συνάντησα τον Γιώργο Μαρίνο και μπαίνω στον ιερό ναό της Μέδουσας! Για να μπεις εκεί έπρεπε να έχεις πολλά guts. Εκεί ήταν η μεγαλύτερη σχολή για εμένα! Έχουν περάσει από εκεί ό,τι μπορείς να φανταστείς από ονόματα και θεατές! Ονόματα που είναι προίκα για τον ελληνικό πολιτισμό! Γιάννης Ξανθούλης, Μάτεσης, Μελίνα Μερκούρη.
Μέσα σε όλο αυτό, το είχα και λίγο δίπορτο, πήγαινα δηλαδή λίγο Μαρίνο – λίγο Διογένη, όταν ξεκίνησα τη δισκογραφία. Το καλό με εμένα είναι πως προσαρμοζόμουνα σαν χαμαιλέων και έμπαινα στις ανάγκες και στα δεδομένα της κάθε δουλειάς, πάντοτε, για να βγει το τέλειο αποτέλεσμα.
Είχε μπει στη ζωή μου ήδη ο Σταμάτης Κραουνάκης, μετά που γέννησα το γιο μου δεν ήθελα να κάνω δισκογραφία ήταν ένα μεταβατικό στάδιο, ήθελα να πάει παρακάτω. Μπαίνω το 2003 στη Σπείρα – Σπείρα, ένα τεράστιο σεμινάριο για 5 χρόνια. Εκεί δοκίμασα τον εαυτό μου στο είδος του θεατρικού μονολόγου και θέλω να το συνεχίσω. Μπαίνει η κρίση και τότε σκάει η αναβίωση του 80s-90s… Παράλληλα κάνω και εμφανίσεις σε θέατρα με τη Σοφία Βογιατζάκη, στο Αγγέλων Βήμα πίσω από το Εθνικό – πολύ ωραίος χώρος και κάνω και τις “Κόρες Εν Καμίνω” στο Shamone, ένα χώρο που τον αγαπήσαμε και για τα live του Φώτη του Σεργουλόπουλου, μαζί με την αείμνηστη Τζέση Παπουτσή και Ελένη Φιλίνη. Και ξαφνικά συναντάω ξανά το Μπίγαλη στο Gagarin μετά από πολλά χρόνια που είχαμε να τα πούμε – από το Αχ Μαρία, γίνεται ένας χαμός εκεί και μετά αρχίζει το πήγαινε έλα με τον τεράστιο χώρο το Κύτταρο από το 2013!
Μες στην κρίση δηλαδή, ήρθε το δώρο της αναβίωσης των 80ς-90-ς και γιαυτό μετά από όλα αυτά που έχω ζήσει κι έχω περάσει, έχω να πω πως ποτέ δε πρέπει να αποποιούμαστε το παρελθόν! Αρχίζω λοιπόν να αντιλαμβάνομαι πως ο κόσμος ζητάει τα παλιά… Αντιλαμβάνομαι πως πρέπει να ανταποκριθούμε σε αυτή την ανάγκη του κόσμου. Έτσι ξεκίνησε με τον Μπιγαλάρα!
RockOverdose: Πέρασες και από το 8ball στη Θεσσαλονίκη…
Πωλίνα: Ναι φυσικά! Μπήκε στη ζωή μας το 2014 κι εκεί αρχίζουν οι πρώτες μου επαφές με τον άνθρωπο που πραγματικά του χρωστάμε – εγώ τουλάχιστον προσωπικά για τα τελευταία 3 χρόνια και ειδικά τώρα μετά από αυτά που περάσαμε… αν δεν είχε μπει στη ζωή μας, ο Ηλίας ο Αραβίδης, αυτό το τέρας της οργάνωσης, δε ξέρω πως θα την είχαμε βγάλει! Το υπόλοιπο team Μπίγαλη, Δάκη, Μαντώ το είχε, εγώ έκανα παράλληλα μόνη μου λειτουργούσα. Όταν με ανέλαβε ο Ηλίας άλλαξε όλο το σκηνικό!
Τι να πω για το 8ball και τον τρελό Βαγγέλα! Προσωπικά δένομαι με πρόσωπα και με χώρους. Πχ για μένα η λέξη Καστοριά είναι Ζήσης…
Το 8ball για μένα είναι η Θεσσαλονίκη, που πλέον είναι δεύτερη πατρίδα, ο Βαγγέλας, ο κόσμος, ο Ηλίας φυσικά…
Όπως είναι και το Κύτταρο στην Αθήνα! Είναι αγάπη, έρωτας! Γουστάρω να παίζω εκεί! Έχουμε ταξιδέψει σε απίστευτα μέρη, Ρόδο, Μυτιλήνη, σε διάφορες σκηνές… αλλά το 8ball και το Κύτταρο είναι σπίτι! Με καταλαβαίνεις;
RockOverdose: Απόλυτα! Μίλησέ μας για το πώς έζησες την περίοδο της άνθισης των 90’s. Όταν ήσασταν στα ντουζένια σας.
Πωλίνα: Δουλεύαμε πάρα πολύ τότε. Νομίζω πως δεν εκτίμησα όπως έπρεπε εκείνη την περίοδο. Αυτό όμως που ζήσαμε πιο έντονα και επιμένω σε αυτό και το ξαναλέω – ήταν η αναβίωση της εποχής αυτής. Επαναπροσδιορίστηκε η κατάσταση, έβλεπες τον κόσμο να τραγουδά τα κομμάτια που γράφτηκαν τόσα χρόνια πριν, δε μπορώ να το εξηγήσω πως είναι αυτό το πράγμα – για εμάς ήταν ένα δώρο που μας ήρθε ξαφνικά από το πουθενά, σαν να μας χρώσταγε μια συνέχεια εκείνη η εποχή. Την αγάπη του κόσμου τη ζούσαμε πάντα και είμαι ευγνώμων για αυτό. Αυτό που ζήσαμε με την αναβίωση είναι φανταστικό… λαοθάλασσες! Ένας άλλος χώρος που δεν αναφέραμε είναι ο Μύλος! Απίστευτος χώρος στη Θεσσαλονίκη, με άψογη συνεργασία με τον Σάββα!
Όλο αυτό το πράγμα λοιπόν, δε μπορούσαμε πριν από 25-30 χρόνια να το εκτιμήσουμε. Τώρα είναι αλλιώς, νιώθεις μια τρελή χαρά! Μιλάω και για Ελλάδα και για Κύπρο, παντού γίνεται χαμός…
Πριν κλείσουμε για καραντίνα, ήταν θυμάμαι η τελευταία Κυριακή της Αποκριάς και ένιωσα πως κάτι κακό έρχεται, είχαμε ακυρώσεις … είπα ας ελπίσαμε να είναι κάτι μικρό και πως θα το ξεπεράσουμε. Έβλεπα πως ερχόταν ένα τσουνάμι, μικρό για κάποιους και για άλλους πολύ μεγάλο. Εμείς ευτυχώς κάναμε κάποιες επαφές μες στην κρίση, θεωρούμαστε προνομιούχοι. Υπάρχει όμως κόσμος που ζει από αυτή τη δουλειά, μουσικοί, ηχολήπτες, ζούνε από αυτή τη δουλειά – από αυτό το επίδομα, αυτό το πράγμα είναι επαιτεία, δεν είναι ζωή αυτή! Πάρα πολύς κόσμος του δικού μας κλάδου πέρασε πάρα πολύ δύσκολα! Να τα λέμε κι αυτά!
RockOverdose: Ας ελπίσουμε να στρώσουν τα πράγματα. Για πες μας για τις πιο σημαντικές σου συνεργασίες…
Νομίζω τους ανέφερα και πριν. Εκτός από συνθέτες όπως είναι ο Κώστας Χαριτοδιπλωμένος, ο Καρβέλας, ο Γιάννης Καραλής… και που αφορούν τη δισκογραφία. Για μένα οι σταθμοί της καριέρας μου είναι ο Γιώργος Μαρίνος, το μεγαλύτερο για μένα. Κακά τα ψέματα, καλή και η δισκογραφία αλλά όταν βγαίνεις πρέπει να συνδυάζεις κάποια πράγματα, να έχεις κίνηση, θεατρικότητα.
Στη συνέχεια, ο ογκόλιθος Σταμάτης Κραουνάκης μου έδωσε το θεατρικό κλειδί και όλα αυτά είναι η προίκα μου. Οι δύο πιο σημαντικοί σταθμοί στην πορεία μου για τους οποίους είμαι περήφανη!
Τα παιδιά που είμαστε τώρα είναι άλλη φάση. Με το Μπίγαλη είμαστε οικογένεια, όπως και ο Ηλίας. Με το Μπίγαλη γνωριζόμαστε από το 1993 κάναμε το Αχ Μαρία, χαθήκαμε λίγο και μετά ξαναβρεθήκαμε το 2012 στο Gagarin!
RockOverdose: Φυσικά δε θα μπορούσα να μη σε ρωτήσω, ποια είναι η σχέση σου με τη metal;
Πωλίνα: Κοίτα να δεις, δεν είμαι ο γνώστης, δε ξέρω λεπτομέρειες… αλλά αγαπώ και αγαπούσα πάντα αυτή τη μουσική. Είναι τρόπος ζωής το metal. Καλά είναι τα καθωσπρέπει και το τι θέλουν οι άλλοι, το φαίνεσθαι, αλλά ο χαρακτήρας μου είναι τέρμα metal και αυτό μετράει! Το δέχεσαι ή όχι;
RockOverdose: Εγώ το δέχομαι! Τι έπαιξε ρόλο σε αυτή την επιλογή σου;
Πωλίνα: Έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι άφησα ελεύθερο τον εαυτό μου να ζήσει όπως θέλει. Το χω ζήσει πολλά χρόνια πριν, με το παρεάκι μου, τους συμφοιτητές μου, με ανθρώπους που δεν είναι γνωστοίς το χώρο. Βλέπεις πχ ακόμα και ο Φοίβος είναι μεταλάς, θυμάμαι όταν ξεκίνησα δισκογραφία στο studio τα ακούγαμε αυτά και τα συζητούσαμε… Ένας άνθρωπος ανεξάρτητα από το τι κάνει στη ζωή του, τι καριέρα ακολουθεί αν μπορεί να εισπράξει μέσα από το metal το μήνυμα της μουσικής, σημαίνει πως είναι η ψυχή του και την ψυχή δε μπορείς να την ξεγελάσεις ποτέ! Μακάρι να ήμουν ο τραγουδιστής των Iron Maiden! Αγαπώ τους Maiden και τον Lou Reed.
RockOverdose: Αν σου έκαναν πρόταση από κάποιο rock/metal συγκρότημα να συνεργαστείτε θα το έκανες;
Πωλίνα: Φυσικά! Τι φωνητικά….ακόμα και να πήγαινα τους καφέδες στα καμαρίνια… είναι μεγάλη υπόθεση – θα μου έφτανε! Έχω γνωρίσει συγκροτήματα στο 8ball που έχει διπλή σκηνή, έχουμε κοινό κώδικα επικοινωνίας, μιλάμε την ίδια γλώσσα!
Πρέπει να σου περιγράψω την πρώτη μέρα που βγήκα στο 8ball – που είναι μεταλλάδικο έτσι; -και με προκάλεσε από το κοινό να πέσω … Με είχε προειδοποιήσει ο Μπίγαλης αλλά δε το περίμενε ούτε αυτός! Νόμιζαν πως είμαι «κότα» να πέσω.. Και έπεσα στο push ups … Από τότε για ένα διάστημα έπεφτα συνέχεια! Stage Diving κανονικό!!! Το έχω ζήσει και αυτό! Στιγμές απίστευτες! Ο κόσμος νιώθει και καταλαβαίνει πότε τον κοροϊδεύεις και πότε όχι… Έχω τη μισή Θεσσαλονίκη φίλους!
RockOverdose: Αγαπημένο προσωπικό τραγούδι από τα δικά σου;
Πωλίνα: Εκτός από το «Μόνιμα», δεν κατάφερα ποτέ να κάνω μια μπαλάντα επιτυχία. Ένα κομμάτι που αγαπώ πολύ, είναι το «Δέκα χρόνια μετά» του Γιάννη Καραλή.
RockOverdose: Ετοιμάζεις κάτι καινούργιο δισκογραφικά;
Πωλίνα: Αυτή η περίοδος μας φρέναρε αλλά ετοιμάζουμε κάτι καλό. Θα στο στείλω…. Έχω κάνει αρκετές δουλειές τα τελευταία χρόνια με τον Ανδρέα Λάμπρου που ήτανε ιντερνετικές. Έτσι θα γίνει και τώρα. Αυτό που λένε, έχουμε δισκογραφία και τέτοια είναι τρίχες κατσαρές. Τώρα απλά κάνουνε διεκπεραίωση… Κάποιες είναι καλύτερες από άλλες φυσικά αλλά τη δουλειά την κάνει το ιντερνετ, το facebook και το youtube. Δεν έχει καμιά σχέση η δισκογραφία που είχαμε, γιαυτό και στεναχωριέμαι γιατί υπάρχουν πολλά σπουδαία ταλέντα εκεί έξω που προσπαθούν να βρουν το δρόμο τους, με τις συνθήκες που υπάρχουν σήμερα.
RockOverdose: Για κλείσιμο , θα ήθελες να στείλεις ένα μήνυμα τους αναγνώστες μας;
Πωλίνα: Να είναι αισιόδοξοι και να ελπίζουν! Η ζωή είναι το πολυτιμότερο αγαθό. Να έχουμε όνειρα, ελπίδες και να σκεφτόμαστε θετικά!
RockOverdose: Σε ευχαριστούμε πολύ! Ελπίζω να τα πούμε σύντομα από κοντά!
Πωλίνα: Καλή αντάμωση με όλους τους ακροατές και γρήγορα στο φως!
Για το RockOverdose,
Zήσης Πετκανάς
Απομαγνητοφώνηση, Επιμέλεια: Βιβή Ζαπαντιώτου
