Τα σωφρονιστικά ιδρύματα φτιάχτηκαν εξ αρχής με σκοπό τον σωφρονισμό και την μετάνοια, τα οποία έρχονται μετά από τη διαβίωση σε έναν περιορισμένο χώρο, χωρίς ανέσεις, με κακουχίες. Έχουν υπάρξει άπειρες περιπτώσεις όπου αυτά τα δύο δεν επήλθαν σε κρατούμενους.
Κάποια στιγμή, στην πορεία των εγκλημάτων, η αστυνομία αποφάσισε ότι πρέπει να γίνεται συγκεκριμένη τακτοποίηση των φυλακισμένων και να μη βρίσκονται στην ίδια πτέρυγα και ίδια κελιά κρατούμενοι για φοροδιαφυγή και κρατούμενοι για στυγνή δολοφονία για παράδειγμα.
Αυτή ήταν μια ανάγκη που την επέβαλλε και ο ίδιος ο νόμος της φυλακής, όπου δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιος στυγνός εγκληματίας έχει τιμωρηθεί με θάνατο από τους άλλους κρατούμενους.
Πριν από κάποια χρόνια, αν θυμάστε, ήταν έντονη η φημολογία ότι ο Βούλγαρος πατέρας που είχε διαμελίσει την κόρη του, θα έμπαινε στη φυλακή και θα τον σκότωναν. Κάποιοι μάλιστα το ζητούσαν διά των κειμένων τους σε ιστοσελίδες.
Ήταν μια υπόθεση με χαρακτηριστικά αγριότητας που έμοιαζαν με τα Γλυκά Νερά. Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος είναι ένας εγκληματίας για τον οποίο πολύς κόσμος ευχήθηκε να συναντήσει το νόμο της φυλακής και φοβούμενη κάτι τέτοιο, η αστυνομία επέλεξε να τον τοποθετήσει στη vip πτέρυγα των Φυλακών Κορυδαλλού. Ο άνθρωπος που δολοφόνησε τη σύζυγό του, το σκυλί του, έβαλε την κόρη του δίπλα στο πτώμα της Καρολάιν και έπαιζε θέατρο για 40 μέρες κοροϊδεύοντας την αστυνομία (η πρώτη του νίκη), τώρα είναι σε VIP πτέρυγα λες και κάνει διακοπές (δεύτερη νίκη).
Πρόκειται για μια πτέρυγα όπου έχουν μείνει ο Λάκης Γαβαλάς, ο Άκης Τσοχατζόπουλος, ενώ εκεί βρίσκεται ο Παναγιώτης Μαζιώτης και ο Μένιος Φουρθιώτης.
Όσοι βρίσκονται σε vip φυλακές, έχουν μεγαλύτερα προνόμια και άνεση, αφού ζουν στα κελιά με λιγότερα άτομα ή και μόνοι τους, έχουν πρόσβαση σε επιτραπέζια παιχνίδια δίχως ζάρια, ηλεκτρονικά παιχνίδια, περιοδικά, εφημερίδες, τηλεόραση, σύνεργα ζωγραφικής, καφέ, ζάχαρη, ξυπνητήρι, μπάλες και ηλεκτρικά μάτια.
Παράλληλα, σύμφωνα και με καταγγελίες που είχε κάνει ο Αντώνης Αραβαντινός πριν από κάποια χρόνια στη Βουλή, αρκετοί κρατούμενοι φέρουν πάνω τους κινητά που τα δίνουν σε κρατούμενους σε άλλες πτέρυγες για να τα κρατάνε, ώστε αν ανακαλυφθούν οι συσκευές, να μην τιμωρηθούν.
Επίσης, στη vip πτέρυγα υπάρχει η δυνατότητα ο κρατούμενος να παραγγείλει φαγητό ή να του φέρνουν φαγητό οι συγγενείς του. Με εξαίρεση τα φρούτα, επιτρέπονται όλα τα υπόλοιπα, με τον κ. Αραβαντινό να αναφέρει ως και καπνιστό σολομό για φαγητό κρατουμένου.
Με απλά λόγια, οι φυλακές είναι κάτι σαν ξενοδοχείο με διαβάθμιση στα amenities των δωματίων. Αρκετά από τα παραπάνω τα τελευταία χρόνια έχουν ελαττωθεί, ύστερα από τις καταγγελίες, αλλά δεν παύουν οι vip πτέρυγες να προσφέρουν μια μεγαλύτερη άνεση.
Για να μπει κάποιος εκεί, πρέπει να πληροί χαρακτηριστικά σαν κι αυτά που πληροί το έγκλημα του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου και συνήθως υπάρχει και μια ψυχιατρική γνωμάτευση που λέει ότι ο κρατούμενος ίσως είναι επικίνδυνος για τον εαυτό του, άλλους ή μπορεί να αυτοκτονήσει υπό τον φόβο να τον δολοφονήσουν για το στυγερό του έγκλημα.
Φτάνουμε λοιπόν στο διά ταύτα. Κάποιος θα μπορούσε να μιλήσει για ταξική διάκριση ακόμα κι εκεί όπου υποτίθεται ότι όλοι είναι ίσοι, στη φυλακή. Είναι κι αυτό. Είναι όμως και μια παραδοχή ανικανότητας και υποστελέχωσης από την αστυνομία.
Και τα δύο θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε δολοφονία του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου εφόσον δεν τον έβαζαν σε vip.
Είναι όμως απονομή δικαιοσύνης ένα τέτοιο έγκλημα να δέχεται αυτό το προνόμιο; Είναι δυνατόν άνθρωποι που έχουν φυλακιστεί για πλημμέλημμα να μπαίνουν σε ένα μικρό κελί μαζί με πόσους άλλους και ένας τέτοιος δολοφόνος να απολαμβάνει την άνεση; Στο κάτω κάτω οι πρώτοι δείχνουν μεταμέλεια, σωφρονίζονται.
Ο καθ’ ομολογία δολοφόνος της Καρολάιν δεν έδειξε σε κανένα σημείο της απολογίας του μεταμέλεια και το μόνο που έκανε ήταν να ρίχνει το φταίξιμο σε εκείνη που τον οδήγησε σε αυτή την πράξη.
Θα πρέπει επομένως να επαναξετάσει το κράτος τον τρόπο που διαθέτει τις vip πτέρυγες και τις περιπτώσεις ανθρώπων που τοποθετεί εκεί, αν δεν υπάρχει η σκέψη το vip να μην είναι συνώνυμο ανέσεων, αλλά να αφορά σε περιπτώσεις που όντως μπορεί να ελλοχεύουν κινδύνους αυτοκτονίας ή δολοφονίας.
