Η διαδικασία εμβολιασμού κατά του Covid-19 ξεκίνησε στην Αστυνομία τους τελευταίους μήνες. Καθώς οι αστυνομικοί βρίσκονται στην πρώτη γραμμή και αναπόφευκτα έρχονται σε συνεχή επαφή με τον πολίτη, ήταν ανάγκη να δοθεί προτεραιότητα για τον εμβολιασμό αυτής της κατηγορίας. Αυτή η προτεραιότητα δόθηκε λαμβάνοντας τις αδιάθετες ποσότητες εμβολίων. Πολλοί συνάδελφοι εμβολιάστηκαν προς μεγάλη ανακούφιση όχι μόνο για τους ίδιους αλλά και για τις οικογένειές τους που καθημερινά ήταν εκτεθειμένες λόγω των συναδέλφων. Όταν για όλους τους πολίτες το «μένουμε σπίτι» ήταν προτροπή και κανόνας, για εμάς η διαταγή ήταν «όλοι έξω», «όλοι στο δρόμο» για την εφαρμογή των μέτρων και την ασφάλεια των πολιτών. Ενώ σε όλη σχεδόν την επικράτεια, παρατηρείται πως το σύνολο των εθελοντών αστυνομικών έχει ήδη εμβολιαστεί ( εκτός της Θράκης και ιδιαίτερα στον Έβρο, λόγω του ότι τα αδιάθετα εμβόλια κατευθύνονται – δυστυχώς – κυρίως στις ένοπλες δυνάμεις). Παραμένει όμως μεγάλος ο αριθμός των αστυνομικών συναδέλφων που δεν δηλώνουν να εμβολιαστούν, με αποτέλεσμα να χάσει η Αστυνομία τα αδιάθετα εμβόλια τα οποία και θα διατεθούν σε άλλες εργασιακές ομάδες.
Καλώς ή κακώς ο συνάδελφος που δεν θέλει να εμβολιαστεί κατά του Covid-19 (για προσωπικούς του λόγους) θα πρέπει να δείξει ατομική ευθύνη και κοινωνική ευσυνειδησία αλλά να λάβει υπόψη και τον συνάδελφό του που εμβολιάστηκε, για το καλό της υγείας του, της οικογένειάς του αλλά και της κοινωνίας. Δυστυχώς όπως και σε άλλες εργασιακές ομάδες, έτσι και στην αστυνομία το «αργότερα θα δούμε» για τον εμβολιασμό όσων σήμερα αρνούνται, δεν σημαίνει πως η αστυνομία θα ξαναλάβει προτεραιότητα.
Είναι λογικό, πως ο εμβολιασμός όσων το αναβάλλουν θα επέλθει μαζί με τον γενικό πληθυσμό και την διάθεση των εμβολίων. Κανείς τότε δεν θα μπορεί να επιρρίψει ευθύνες στη Διοίκηση και την Αστυνομία αλλά ούτε και στους συνδικαλιστές. Αυτό το θέμα, έτσι και αλλιώς αποτελεί για εμάς καθημερινό αντικείμενο συζήτησης, στην υπηρεσία, στους φίλους μας, στην οικογένεια μας. Εξάλλου είμαστε και εμείς μέρος της κοινωνίας και οι προβληματισμοί μας είναι κοινοί. Δεν μπορούμε όμως να ξεχνάμε και αυτή την παράμετρο,αυτή της σημερινής προτεραιότητας που έχει η ΕΛ.ΑΣ. και το προσωπικό της στον εμβολιασμό.Αύριο ίσως δεν θα την έχουμε. Σαφώς και δεν είναι προτροπή για τον εμβολιασμό μας αυτή η σκέψη, είναι όμως ένα δεδομένο που όλοι μας πρέπει να το λάβουμε υπόψη υπεύθυνα και σοβαρά.
Ο φόβος του εμβολιασμού πάει μαζί με την διάδοση του ιού και την αύξηση των νοσούντων και των θανάτων. Το να κολλήσεις, λες πως είσαι νέος και θα το ξεπεράσεις. Μπορεί να μην έχεις καν συμπτώματα. Είναι όμως ικανή μια τέτοια κατάσταση να προκαλέσει το θάνατο στους οικείους μας που θα μεταδώσουμε οι ίδιοι τον ιό. Ζήσαμε και ζούμε δύσκολες στιγμές, ας προστατέψουμε τον συνάνθρωπό μας, τον εαυτό μας, την οικογένειά μας, και τον συνάδελφό μας. Ας το σκεφτούμε καλύτερα !
Τοτονίδης Γιάννης
Γ.Γραμματέας Π.Ο.ΣΥ.ΦΥ
