Ένας χρόνος χωρίς τον σύζυγο, τον πατέρα, τον παππού
Ένας χρόνος δεν είναι αρκετός να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε τι πραγματικά σημαίνει η απώλεια. Τον Φίλιππο τον γνώρισαν και τον εκτίμησαν πολλοί. Κυρίως ως άνθρωπο και συμπολίτη. Έχουν γράψει για την πορεία και την προσφορά του πολλοί, φίλοι και συνοδοιπόροι, και μας έχει συγκινήσει ιδιαίτερα η αγάπη που πήραμε ακόμη και μετά την απώλεια του, τόσο από γνωστούς και φίλους μας, αλλά και από ανθρώπους που εμείς, η οικογένεια, δεν γνωρίζαμε. Για τον συνεργάτη, τον συνοδοιπόρο, τον συμπολίτη και τον φίλο Φίλιππο έχουν μιλήσει πολλοί. Η απώλεια του συζύγου, πατέρα και παππού Φίλιππου, όμως, άφησε ένα τεράστιο κενό.
Ήταν το στήριγμα μας, το δίχτυ ασφαλείας μας, η ζεστή αγκαλιά που ξέραμε πως θα είναι πάντα ανοιχτή για εμάς. Πάντα υπομονετικός, τρυφερός και ειλικρινής. Δεν υπήρξε για εκείνον πρόβλημα χωρίς λύση. Πρότυπο ενός συζύγου και πατέρα πιστού στο ήθος και τα πιστεύω του. Μας έμαθε να διεκδικούμε στη ζωή το δίκαιο, να βοηθούμε το συνάνθρωπο μας, να μην εγκαταλείπουμε μπροστά στα όνειρα μας, να μη φοβόμαστε να αποτύχουμε. Αγκάλιασε και στήριξε κάθε μας απόφαση με σεβασμό, μας εμπιστεύθηκε. Μας άκουσε με προσοχή κάθε φορά που θέλαμε κάτι να του πούμε. Μας μίλησε με ειλικρίνεια και αγάπη.
Φίλιππε, μπαμπά, κλείνοντας τα μάτια μας, ακούγεται ακόμη το γέλιο σου που μας έκανε να γελάμε πριν ακόμα καταλάβουμε το γιατί. Μας λείπεις πολύ… Θα είμαστε πάντα περήφανοι για εσένα. Μπορεί να έφυγες αλλά το έργο σου και η βοήθεια, που τόσο απλόχερα προσέφερες, θα μείνουν. Σε ευχαριστούμε γιατί παρ’ όλο που έφυγες, είσαι ακόμα εδώ, μέσα μας. Σε ευχαριστούμε για όλα. Σ’ αγαπάμε για πάντα.
Μαρίλε, Αλέξανδρος, Δανάη, Ηλέκτρα, Λίρια
