Σύμφωνα με το επίσημο Ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου :
Συνήλθε την 1ην Οκτωβρίου 1996 εις τακτικήν Συνεδρίαν η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος υπό την προεδρίαν του Μακ. Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Σεραφείμ και συμμετέσχον αυτής 74 Μητροπολίται. Απουσίασαν οι Σεβ. Μητροπολίται Κοζάνης κ. Διονύσιος, Κορίνθου κ. Παντελεήμων και Φλωρίνης κ. Αυγουστίνος.
Την πρωίαν ετελέσθη Θεία Λειτουργία εις το Καθολικόν της ιεράς Μονής Πετράκη υπό του Σεβ. Μητροπολίτου Σάμου και Ικαρίας κ. Ευσεβίου, ως νεοτέρου τη τάξει.
Εν αρχή της Συνεδρίας και μετά την γενομένην προσευχήν ο Μακ. Πρόεδρος προσεφώνησε τα μέλη της Ιεραρχίας, αναφερθείς εις τους σκοπύς της συγκλήσεως αυτής. Απήντησεν ο Σεβ. Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμος, ως έχων τα πρεσβεία της Αρχιερωσύνης, ο οποίος εποιήσατο εισαγωγήν εις τον θεσμόν της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και αναφοράν εις τα υπό συζήτηση θέματα της Ιεραρχίας και εξ ονόματος Αυτής ηυχήθη ευόδωσιν των εργασιών της.
Ακολούθως η Ιεραρχία εισήλθε εις τα θέματα της ημερησίας Διατάξεως εκ των οποίων πρώτον ήτο η πλήρωσις των κενών μητροπολιτικών εδρών Καστορίας, Φθιώτιδος και Γυθείου.
Το Μικρό και το Μεγάλο Μήνυμα των εκλεγέντων τελέσθηκαν την επομένη, 2 Οκτωβρίου, η δε χειροτονία και ενθρόνιση του Σεβ. Καστορίας κ. Σεραφείμ, ως ακολούθως.
Η χειροτονία του εψηφισμένου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ Παπακώστα τελέσθηκε με πάσα λαμπρότητα και συρροή χριστιανών στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου οδού Αχαρνών, όπου διακονούσε ως ιερατικώς προϊστάμενος, το Σάββατο 5 Οκτωβρίου 1996. Προεξήρχε ο μακαριστός Μητροπολίτης Πατρών κυρός Νικόδημος, με συλλειτουργούντες άλλους 30 Αρχιερείς. Συμπροσευχόμενοι στο Ιερό Βήμα ήταν ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρός Σεραφείμ και άλλοι Ιεράρχες, ενώ παρέστησαν ο τότε Νομάρχης Καστοριάς κ. Γεώργιος Καπαχτσής και αντιπροσωπεία του Ιερού Κλήρου της Ιεράς Μητροπόλεως Καστορίας.
Ο Μητροπολίτης Πατρών κυρός Νικόδημος προσφώνησε εκ μέρους της Ιεραρχίας τον νεοχειροτονηθέντα Επίσκοπο της Καστοριάς με λόγους προτρεπτικούς και συμβουλευτικούς ενώ ακολούθησε ο χειροτονητήριος λόγος του του Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ.
Με τη συμμετοχή χιλιάδων λαού, που είχε επικεφαλής τις τοπικές Αρχές, έλαβε χώρα η ενθρόνιση του νέου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ, το Σάββατο 16 Νοεμβρίου 1996.
Η επίσημη υποδοχή, με την παρουσία πλειάδος Αρχιερέων, έγινε στις 12 μ. στην πλατεία Ομονοίας, όπου τον καλωσόρισε στην πόλη των Καστοριέων, ο τότε Δήμαρχος κ. Δημήτριος Παπουλίδης.
Ο νέος Μητροπολίτης Καστορίας αντιφώνησε συγκινημένος λέγοντας μεταξύ άλλων χαρακτηριστικά πως «..από την ημέρα που η Εκκλησία με εξέλεξε Επίσκοπο και Μητροπολίτη αυτής της ακριτικής και ένδοξης Βυζαντινής Ιεράς Μητροπόλεως, πολιτογραφήθηκα και εγώ ως Μακεδόνας και ειδικότερα Καστοριανός..».
Κατόπιν, εν πομπή έγινε η μετάβαση στον ιστορικό Μητροπολιτικό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου, όπου τελέσθηκε η ενθρόνιση, κατά το καθιερωμένο τυπικό.
Μετά τις προσφωνήσεις του Σεβ. Κίτρους και Κατερίνης κ. Αγαθονίκου, πνευματικού πατρός του νέου Μητροπολίτου και εκπροσώπου της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, του μακαριστού Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης κυρού Αντωνίου, τοποτηρητού της Ι.Μ. Καστορίας, του Νομάρχη κ. Γεωργίου Καπαχτσή, εκπροσώπων του Ιερού Κλήρου, τοπικών φορέων, του Καθηγητού της θεολογικής Σχολής Αθηνών κ. Γ. Πατρώνου κ.α. και την ανάγνωση της Συνοδικής Εγκυκλίου και του προεδρικού Διατάγματος, για την εκλογή και κατάσταση του νέου Μητροπολίτου, εκ μέρους του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Διαυλείας και νυν Μητροπολίτου Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνού, Αρχιγραμματέως της Ιεράς Συνόδου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καστορίας κ. Σεραφείμ εκφώνησε τον ενθρονιστήριο λόγο του.
“..Τονίζω ιδιαίτερα τη θέση μου στο ξεχωριστό αυτό κομμάτι, στην ωραία και ιστορική Καστοριά, «τον καθαρό και αμιγή της Μακεδονίας παράδεισο». Τον τόπο αυτό ελάμπρυναν σημαντικά εθνικά εκκλησιαστικά αναστήματα με κορυφαίο τον αείμνηστο προκάτοχό μου Γερμανό Καραβαγγέλη. Η Εκκλησία της Καστοριάς είναι και εθνική έπαλξη… Καθήκον μου «το προμαχείν ου μόνον υπέρ της πίστεως, αλλά και υπέρ πατρίδος», αφού το δισύνθετο «πίστις και πατρίς» δεν χωρίζονται..”.
«πολλά φρονώ εν Θεώ, αλλά εμαυτόν μετρώ ίνα μη εν καυχήσει απόλλωμαι»
(Ιγνατίου, Προς Τραλλ. 4,1,2)
