Π. Σεμασιώτης: «Η αδιαφορία ορισμένων πολιτών μας τρόμαζε περισσότερο από τον κορωνοϊό». Οι δύσκολες στιγμές των ευπαθών ομάδων στην Καστοριά
Για το πώς ένιωσε όταν ανακοινώθηκε επίσημα το πρώτο κρούσμα του κορωνοϊού στην Π.Ε. Καστοριάς, για το διάστημα της καραντίνας και του εγκλεισμού, αλλά και για την επιστροφή στην καθημερινότητα, μίλησε στους «Ορίζοντες» ο Παναγιώτης Σεμασιώτης.
Ο Παναγιώτης Σεμασιώτης εδώ και αρκετά χρόνια έχει διαγνωστεί με Σκλήρυνση κατά Πλάκας (ΣκΠ). Είναι σύζυγος, πατέρας, εργαζόμενος και ενεργό μέλος της τοπικής κοινωνίας. Είναι Εκπρόσωπος στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Ατόμων με Σκλήρυνση κατά Πλάκας, Οργανωτικός Γραμματέας στην Περιφερειακή Ομοσπονδία Δυτικής Μακεδονίας Ατόμων με Αναπηρία και Γενικός Γραμματέας του Συλλόγου Ατόμων με Σκλήρυνση κατά Πλάκας Π.Ε. Καστοριάς.
Της Χρύσας Κοσμίδου
Το Μάρτιο του 2020, χτύπησε το πρώτο καμπανάκι του κορωνοϊού στην Π.Ε. Καστοριάς. Μέχρι εκείνη τη στιγμή φάνταζε μακρινός. Αρκετοί ήταν εκείνοι που έως τότε τον υποτιμούσαν και που θεωρούσαν ότι ποτέ δεν θα φτάσει στο δικό τους κατώφλι. Άλλοι πάλι πίστευαν πως ήταν ζήτημα χρόνου να φτάσει στην ακριτική Καστοριά. Όταν ανακοινώθηκε επίσημα το πρώτο κρούσμα στην περιοχή, άλλοι αντέδρασαν ψύχραιμα και άλλοι πανικοβλήθηκαν.
Πώς όμως είναι να ανήκεις στις ευπαθείς ομάδες και η πανδημία του κορωνοϊού να κρέμεται ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι σου;
«Η πλειοψηφία των ασθενών με ΣκΠ λαμβάνει φάρμακα είτε ανοσοκατασταλτικά, είτε ανοσοτροποποιητικά , πράγμα που σημαίνει ότι το ανοσοποιητικό τους σύστημα δεν λειτουργεί όπως ενός υγιούς ανθρώπου. Προσωπικά, λόγω της ασθένειας, έχω προβεί και σε χημειοθεραπείες. Οι συνεχόμενες εξελίξεις του Μαρτίου με την αύξηση των κρουσμάτων και των θανάτων στην περιοχή μας, μετέτρεψαν την ανησυχία σε φόβο», ήταν τα λόγια του κ. Σεμασιώτη.
Σεμασιώτης: «Η αδιαφορία ορισμένων πολιτών μας τρόμαζε ακόμα περισσότερο»
Οι ευπαθείς ομάδες ήρθαν αντιμέτωπες όχι μόνο με τον κορωνοϊό, αλλά και με την αδιαφορία ορισμένων ανθρώπων οι οποίοι χρησιμοποιώντας την κλασσική ατάκα «ας κολλήσω και τι έγινε», δεν σκέφτονταν ότι αυτό το οποίο πιθανόν θα γίνονταν, εάν οι ίδιοι κολλούσαν, ήταν να μεταφέρουν τον ιό στους συνανθρώπους τους και στις ευπαθείς ομάδες.
«Τα άτομα με ΣκΠ, ανήκουμε στην ομάδα υψηλού κινδύνου απέναντι στον COVID-19. Ο φόβος ήταν μόνιμος και η αδιαφορία των υπολοίπων μας τρόμαζε ακόμα περισσότερο. Καλώς ή κακώς είναι στην ψυχολογία του Έλληνα να αντιμετωπίζει πιο χαλαρά τις καταστάσεις. Η ψυχολογία του υγιούς ανθρώπου του υποδείκνυε ότι εάν νοσούσε δεν θα πάθανε κάτι το σοβαρό, ότι δεν θα είχε καν τα συμπτώματα και πόσω μάλλον επιπλοκές», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Σεμασιώτης.
Γρήγορες και στοχευμένες αντιδράσεις από τους τοπικούς φορείς
Ο Αντιπεριφερειάρχης Καστοριάς Δημήτρης Σαββόπουλος και ο Δήμαρχος Καστοριάς Γιάννης Κορεντσίδης νυχθημερόν ασχολούνταν με το θέμα του κορωνοϊού στην περιοχή και προσπάθησαν με κάθε τρόπο να προστατέψουν τους πολίτες τους. Οι κινήσεις αυτές δημιούργησαν το αίσθημα ασφάλειας προς την τοπική κοινωνία γεγονός που ανέφερε ο κ. Σεμασιώτης «Οι αντιδράσεις των τοπικών αρχόντων, ήταν γρήγορες και στοχευμένες, οι οποίες φυσικά βοήθησαν στην ψυχολογία μας κατά τη διάρκεια της καραντίνας και του εγκλεισμού».
Από την άλλη μεριά βγήκαν στην επιφάνεια οι σημαντικές ελλείψεις του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Το Γενικό Νοσοκομείο Καστοριάς, αρχικά δεν είχε στη διάθεσή του αναλώσιμα, όπως είναι οι μάσκες, τα γάντια και οι στολές «Εάν δεν λειτουργήσει σωστά και συστηματικά το Ε.Σ.Υ. πάντα θα έχουμε προβλήματα», συμπλήρωσε ο κ. Σεμασιώτης.
Επιστροφή στην καθημερινότητα
Πολλές εβδομάδες μετά το πρώτο κρούσμα στην Καστοριά και συγκεκριμένα στις 4 Μαΐου ξεκίνησε η σταδιακή άρση των μέτρων. Άνοιξαν κάποια καταστήματα, οι υπάλληλοι, δημόσιοι και ιδιωτικοί, επέστρεψαν στα καθήκοντά τους. Ο κόσμος προσπαθούσε να συνηθίσει και πάλι την επιστροφή του στην καθημερινότητα. Ωστόσο παρόλο που η Καστοριά ήταν ήδη από τον Απρίλιο πεντακάθαρη από τον κορωνοϊό, μια σκιά του υπήρχε στην ατμόσφαιρα. Πολλοί ήταν εκείνοι που φοβόντουσαν την επιστροφή του COVID-19 στην περιοχή, κάτι το οποίο ευτυχώς δεν συνέβη.
«Όταν επέστρεψα στην εργασία μου πριν από ένα μήνα περίπου, σίγουρα ένιωθα φόβο, αλλά και περιέργεια του τι θα αντιμετωπίσω. Αναρωτιόμουν, εάν όλοι τηρούν τα μέτρα ασφαλείας. Θέλοντας και μη, αυτή η σκέψη υπήρχε στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Μέρα με τη μέρα, διαπίστωνα ότι ο κόσμος στη δικιά μας περιοχή, ήταν αρκετά προσεκτικός και επιφυλακτικός. Ένα μήνα μετά, παρόλο που έχω επιστρέψει στην καθημερινότητά μου, δεν μπορώ να πω ότι ο φόβος έχει φύγει εντελώς. Πιστεύω ότι θα υπάρχει μέχρι να βρεθεί το φάρμακο ενάντια στον κορονοϊό. Αυτό το οποίο θα ήθελα να τονίσω κλείνοντας, είναι πως όλοι μας, ανεξάρτητα από την κατάσταση της υγείας μας, θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε σαν να είμαστε φορείς του ιού και ότι επουδενί δεν θα πρέπει να τον μεταδώσουμε. Έτσι προστατεύουμε και εμάς τους ίδιους, αλλά και τους συνανθρώπους μας», κατέληξε ο κ. Σεμασιώτης.
