Με αφορμή ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που είχα την ευκαιρία να διαβάσω αυτές τις μέρες με τίτλο: «Είναι θέμα αναγνώρισης ευθύνης» στα Καστοριανά ενημερωτικά διαδικτυακά σάιτ και βασικό επίκεντρο το περίφημο πλέον πάρτι νεαρών που έλαβε χώρα πριν λίγες μόλις ημέρες στην περιοχή του Σταυρού στην πόλη της Καστοριάς, θα ήθελα να επισημάνω μερικά χρήσιμα πράγματα… Προφανώς οι συνθήκες συνωστισμού – συγχρωτισμού στις μέρες μας καθίστανται ως πραγματική ωρολογιακή υγειονομική βόμβα για κάθε πολίτη του κόσμου και της χώρας μας, και όποιος επικαλείται το αντίθετο βρίσκεται πολύ βαθιά νυχτωμένος… Το γεγονός πως η Κυβέρνηση της χώρας αποφάσισε από την 4η Μαΐου να χαλαρώσει σταδιακά τα περιοριστικά μέτρα δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση πως μας δόθηκε γενικό πρόσταγμα να κινούμαστε σε ρυθμούς προ Κορωνοϊού!!! Το «Βγαίνουμε από το Σπίτι» « Μένουμε Ασφαλείς» είναι το νέο σλόγκαν της τρέχουσας περιόδου αποκλιμάκωσης της καραντίνας που βιώσαμε όλοι το περασμένο – δραματικό σε πάρα πολλά επίπεδα- δίμηνο… Αν λοιπόν η πραγματική ερώτηση ήταν μόνο το αν «έκαναν καλά οι νεαροί που αψήφησαν -χαρακτηριστικά τα μέτρα- στο επίμαχο πάρτι του Σταυρού;» η απάντηση θα ήταν κάτι παραπάνω από προφανής:ΟΧΙ!!! ΟΧΙ ίσως μεγαλύτερο και από εκείνο του δικτάτορα Κυβερνήτη της χώρας Μεταξά στον Ιταλό πρέσβη Γκράτσι τον Οκτώβριο του 1940!!!
Στην προκειμένη περίπτωση όμως η ιστορία του Σταυρού δεν σταματά στην κοινότυπη και προφανή αυτή ερώτηση… Η υπόθεση αυτή διαθέτει έτερους παράδρομους που χρήζουν την δική τους ερμηνεία… Κανείς δεν λέει πως αν ξυπνήσει αύριο ο Πρωθυπουργός της χώρας και αποφασίσει ξαφνικά πως θέλει να πιλοτάρει ένα αεροσκάφος και να το ρίξει σε κάποια χαράδρα διακινδυνεύοντας την σωματική του ακεραιότητα… είμαστε και εμείς υποχρεωμένοι να τον ακολουθήσουμε στον γύρο του θανάτου… Από την άλλη όμως όπως επισήμανα εκατομμύρια φορές το τελευταίο χρονικό διάστημα για να πείσεις έναν λαό πως εν καιρώ δημοκρατίας… πρέπει να κάτσει επί μακρό χρονικό διάστημα στο σπίτι ή όταν επιχειρήσει να βγει από αυτό να συμπεριφέρεται με καχύποπτο και πρωτόγνωρο για την κανονικότητα όπως την γνωρίζαμε ως εχθές… τρόπο οφείλεις την γυναίκα του Καίσαρα να μην την διατηρείς απλώς τίμια… αλλά την ίδια εικόνα να την προωθείς και ανάλογα προς τα έξω… Μα θα πει κάποιος δηλαδή κύριε Θεμελή «αν η γυναίκα του Καίσαρα θέλει μόνο να είναι τίμια και όχι να φαίνεται;» για εμάς αυτό πρέπει να αποτελέσει πυξίδα ζωής; Η απάντηση μου είναι σαφέστατη: Για εμένα και για πολύ κόσμο όχι δεν μπορώ όμως και να απαγορεύσω σε οποιοδήποτε συμπολίτη μας να σκεφτεί και να ενεργήσει βαδίζοντας στην αντίπερα όχθη… Ειδικότερα δε όταν αυτοί οι συμπολίτες μας ανήκουν σε νεαρότερες ηλικίες που η άρνηση και η τάση επανάστασης(έστω και τις περισσότερες φορές χωρίς προφανή αιτία…) επικρατεί σε υπέρογκες ποσότητες του αίματος τους!!!
Όταν λοιπόν η Πολιτική ηγεσία της χώρας σε κάθε μα σε κάθε ευκαιρία υπερτονίζει την ατομική ευθύνη των πολιτών… θα πρέπει πρώτα να διαθέτει την απειροελάχιστη τσίπα ώστε να αποτελεί τον φάρο που φωτίζει τούτο τον δρόμο… Έναν φάρο φωτεινό, λαμπερό, περήφανο και όχι επί ξύλου κρεμάμενο και απόλυτα αιωρούμενο… Μην ξεχνούμε άλλωστε πως κανένας πολίτης στον πλανήτη γη δεν είναι υποχρεωμένος να παριστάνει τον αείμνηστο Νίκο Κούρκουλο στις αλήστου μνήμης ταινίες της Φίνος Φιλμ!!! Δηλαδή έναν άνθρωπο που καβαλάει το λάβαρο της επανάστασης ενώ τριγύρω κυριαρχεί η βρωμιά, η δυσωδία, η συναλλαγή, η προδοσία… Αυτές είναι άκρως γοητευτικές καταστάσεις… αλλά αφορούν τον Ελληνικό και Παγκόσμιο κινηματογράφο και όχι την πραγματική ζωή… Όταν καλείσαι στην πραγματική ζωή να αντιπαλέψεις τον θανατηφόρο κίνδυνο(Πανδημία Covid 19) οφείλεις να συνυπάρξεις, να συμπορευτείς, να συμπολεμήσεις… να πιστέψεις σε κάποιες υψηλές αξίες και ιδανικά!!! Όταν έχεις μείνει μοναχικός καβαλάρης σε έναν τέτοιο δύσβατο δρόμο τότε το βέβαιο είναι πως κάτι έχει πάει λάθος… δυστυχώς!!!
Θεμελής Αναστάσιος
