Στις 18 Μαρτίου ανακοινώθηκε επίσημα το πρώτο κρούσμα κορονοϊού στο Ελ Σαλβαδόρ. Πρόκειται για πολίτη που πρόσφατα είχε ταξιδέψει στην Ιταλία. Σήμερα, τρεις μέρες μετά, παραμένει το μοναδικό.
Η απερισκεψία και η εγκληματική αδράνεια ορισμένων ευρωπαϊκών χωρών βρήκαν το μικρό κράτος του Ελ Σαλβαδόρ στην ακριβώς αντίθετη πλευρά. Παραδόξως, αν και μιλάμε για το πιο πυκνοκατοικημένο κράτος στην αμερικανική ενδοχώρα, η διασπορά του ιού αποτράπηκε σχεδόν μηχανικά, καθώς ο Πρόεδρος Ναγίμπ Μπουκέλε αποδείχτηκε πανέτοιμος να διαχειριστεί την όλη κατάσταση.
6,7 εκατομμύρια πολίτες στη χώρα του συμμορφώθηκαν αμέσως στα μέτρα που ο ίδιος έλαβε με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή το Ελ Σαλβαδόρ να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για ολόκληρη την Ευρώπη.
«Τα μέτρα που θα πάρουμε τώρα σίγουρα θα φανούν υπερβολικά. Θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας, όμως, ότι οποιοδήποτε μέτρο θα παίρναμε αργότερα θα ήταν ανεπαρκές», είχε προειδοποιήσει ο 38 ετών Πρόεδρος.
Η αντίδραση του Μπουκέλε ήταν εξαρχής κάτι περισσότερο από άμεση και αποτελεσματική.
Κίνηση πρώτη; Κλειστά σύνορα. Πριν καν ο κορωνοϊός αναγνωριστεί ως πανδημία, τα σύνορα της χώρας έκλεισαν, τα σχολεία ανέστειλαν τη λειτουργία τους και τα ταξίδια εντός και εκτός χώρας απαγορεύτηκαν. 2.οοο στρατιώτες εγκαταστάθηκαν σε λιγότερο γνωστά σημεία εισόδου στη χώρα περιπολώντας, με τον Πρόεδρο να έχει καταστήσει σαφές πως δεν θα υπάρξει η παραμικρή υποχώρηση: Όποιος συλλαμβάνεται να επιχειρεί να εισβάλει θα φυλακίζεται. Άδεια να εισέλθουν είχαν και έχουν μόνο οι πολίτες του Ελ Σαλβαδόρ και οι διπλωμάτες.
Η κυβέρνηση έβαλε «φρένο» και στις πτήσεις από Αμερική και Μεξικό μέχρι νεοτέρας.
«Πρώτα η υγεία και μετά η οικονομία. Τι νόημα έχει η οικονομία της χώρας αν δεν είμαστε υγιείς;», τόνισε ο Μπουκέλε λανσάροντας καμπάνιες προς ενημέρωση του λαού του. Στόχος ήταν να ενημερωθεί και μέχρι και ο τελευταίος πολίτης για τη σοβαρότητα της κατάστασης προκειμένου να υπάρξει μαζική ευαισθητοποίηση. Κρίθηκε αναγκαίο κανείς να μην υποτιμήσει τον κίνδυνο. Με απόφαση της κυβέρνησης, όλοι οι εργαζόμενοι από 60 ετών και άνω στάλθηκαν στο σπίτι τους με υποχρεωτική άδεια μετ’ αποδοχών.
H εθνική καραντίνα αποτέλεσε άμεσα πραγματικότητα. Διάρκειά της, οι 21 μέρες μέχρι νεότερη ενημέρωση. Όλες οι υπαίθριες συγκεντρώσεις άνω των 5 ατόμων απαγορεύτηκαν. «Πάγωσαν» τα πάντα, εκπαιδευτικά προγράμματα, αθλητικά events και συναυλίες.
Το εμπόριο, από την άλλη, συνεχίστηκε κανονικά, με τις εμπορικές δραστηριότητες (εισαγωγές – εξαγωγές) να συνεχίζουν να λαμβάνουν χώρα. Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξαν επιχειρήσεις και εργαζόμενοι που πλήχθηκαν σημαντικά. Δεν θα περίμενες κανείς, όμως, από ένα κράτος σαν το Ελ Σαλβαδόρ να μην μεριμνήσει, σωστά;
Όπως ανακοίνωσε ο Υπουργός Οικονομικών Νέλσον Φουέντες, υπάρχει μέριμνα για τις ομάδες που έχουν πληγεί από την τρέχουσα οικονομική κατάσταση με έκτακτα μέτρα που θα ισχύσουν άμεσα. Για τρεις μήνες (διάστημα που υπάρχει περίπτωση να παραταθεί) «παγώνουν» οι πληρωμές στις εταιρείες ηλεκτρισμού, ύδρευσης, τηλεφωνίας και ίντερνετ, αλλά και αυτές που αφορούν στα δάνεια στις τράπεζες, τις υποθήκες και σε πιστωτικές κάρτες.
Μετά το πέρας των τριών μηνών, οι πολίτες θα κληθούν να αποπληρώσουν τα χρέη τους σε άτοκες δόσεις μέσα σε διάστημα δύο ετών και χωρίς να έχει επηρεαστεί η πιστοληπτική τους ικανότητα.
Τέλος, η κυβέρνηση δεν δίστασε να προχωρήσει στην ανέγερση προσωρινού μεν, τεραστίου δε νοσοκομείου 2.000 κλινών που θα δέχεται αποκλειστικά και μόνο περιστατικά ασθενών που έχουν προσβληθεί από τον ιό. Ο Πρόεδρος, μάλιστα, προειδοποίησε πως αν αντιληφθεί την υπεξαίρεση έστω και ενός σεντ από τα χρήματα που δόθηκαν για το συγκεκριμένο έργο «θα τον βάλει αυτός ο ίδιος στη φυλακή». Με σύνθημα τη μηδενική ανοχή στη διαφθορά, το Ελ Σαλβαδόρ έκανε σε χρόνο-ρεκόρ πράξη όλα όσα ολόκληρη η Ευρώπη χρειάζεται για να επιβιώσει από την πανδημία.
Η διαφορά του από άλλες χώρες; Έδρασε αποτελεσματικά από κάθε άποψη: Χρόνου, πρόληψης και κοινωνικών παροχών.
