Τα Ραγκουτσάρια είναι ένα έθιμο με ρίζες διονυσιακές, έχει επιβιώσει εκατοντάδες χρόνια, έχει περάσει τουρκοκρατία, γερμανική κατοχή, εμφυλίους πολέμους, βαλκανικούς πολέμους, δικτατορίες, χρόνια ευημερίας και χρόνια κρίσης
Ραγκουτσάρια έχουμε κάνει στη Ρόδο, στην Καλαμαριά στη Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα και σε όλα τα μέρη του κόσμου και όλες τις εποχές
Τα Ραγκουτσάρια δε γινόταν πάντα αυτές τις ημερομηνίες με αυτή τη μορφή, υπήρχαν της πρωτοχρονιάς και του Προδρόμου, με το πέρασμα του χρόνου ενσωματώθηκαν σε ένα και γιορτάζονται το τριήμερο 6-8
Σε αυτά τα χρόνια και τα μέρη το έθιμο έχει υπάρξει, έχει αλλάξει έχει εξελιχθεί, γιαυτό έχει επιβιώσει, γιατί έχει δικό του χαρακτήρα, την καστοριανή τρέλα τον μοναδικό αυθορμητισμό, τα μοναδικά μπουλούκια αυτά δεν αλλάζουν, σε όποιο μέρος και χρόνο βρεθούν
Εκτός, αν το πάμε δυο μέρες πριν, τότε θα αλλοιωθεί
Αυτά είναι παραμυθάκια, οι εποχές έχουν αλλάξει και το έθιμο πρέπει να προσαρμοστεί, να εξελιχθεί, όταν πέφτει καθημερινές και κάνει και λίγο κρύο στη Μητροπόλεως είναι τρεις και ο κούκος. Δεν είναι μόνο οι τουρίστες που δε μπορούν να έρθουν μεσοβδόμαδα αλλά και παρά πολλοί Καστοριανοί. Και το έθιμο αλλά και εμείς τους θέλουμε όλους
Τα ραγκουτσάρια κινδυνεύουν μόνο από ένα πράγμα, από την κονσέρβα μουσική, από dj και ηχεία.
Μόνο αυτά μπορούν να αλλοιώσουν τον μοναδικό τους χαρακτήρα, αυτό πρέπει να μπει στη συνείδησή μας ότι δεν πρέπει να γίνει ποτέ. Τότε δε θα διαφέρουμε από τα καρναβάλια που γίνονται σε αλλά μέρη της Ελλάδας, αυτή είναι η ταυτότητά μας
κατά τα άλλα και ένας μόνο Καστοριανός να μείνει αν δώσει ένα πενηντάρικο σε μια μπάντα μπορεί μόνος του να κάνει Ραγκουτσάρια…
Δημήτρης Μητσόπουλος
