«Κουίζ για δεινούς λύτες, locals only
Το κεντρικό αρχαιολογικό συμβούλιο με τους εκπροσώπους του αποφάσισε σήμερα να κάνει χειρουργείο στα σπλάχνα της Θεσσαλονίκης. Το βυζαντινό γενετικό υλικό στην μήτρα της θεωρείται πλέον ντεμοντέ και πληκτικό. Ποιος να θέλει τώρα να νοιαστεί για μια υπόγεια αυθεντική μέση οδό στην πιο σημαντική πόλη του τότε κόσμου, 3η στην σειρά μετά την Κωνσταντινούπολη και την Ρώμη.
Ιατρικός όρος: Η απόξεση της ενδομήτριας κοιλότητας είναι μία επεμβατική διαδικασία κατά την οποία αφαιρείται ιστός από το εσωτερικό της μήτρας με χρήση ειδικών χειρουργικών εργαλείων.
Όλα αυτά με το γράμμα του νόμου.
Στην Καστοριά έχουμε επίσης τεράστιο πρόβλημα και η βυζαντινή κληρονομιά της πόλης, βρίσκεται με το γράμμα του νόμου στα χέρια αυτών των ατόμων.
Έχουμε δει να εμποδίζουν την επισκεψιμότητα σε επισκέπτες με ερευνητικό ενδιαφέρον και κάνουν τα πάντα για να μην μπορεί να δημοσιευτεί τίποτα σε ακαδημαϊκό επίπεδο, αρνούνται να εξυπηρετήσουν αιτήματα ερευνητών από Ευρώπη, αυτό διαπιστωμένο από μένα προσωπικά, για την δημοσίευση διδακτορικών που έχουν θέμα την βυζαντινή Καστοριά. Είναι ανύπαρκτοι στα ευρωπαϊκά και διεθνή δίκτυα αρχαιολόγων βυζαντινολόγων, έχουν μηδενική βιβλιογραφία, μηδενική αναγνωρισιμότητα, με άλλα λόγια, δεν προσφέρουν απολύτως κανένα έργο στην κοινωνία και την έρευνα και εμποδίζουν όσους ασχολούνται σοβαρά με την ανάδειξη, διατήρηση και δικτύωση του μνημειακού πλούτου της Καστοριάς, με το γράμμα του νόμου πάντοτε.
Σε ένα συνέδριο Ευρωπαίων βυζαντινολόγων στην Κολωνία όπου βρέθηκα καλεσμένη να παρουσιάσω κάποια θέματα σχετικά με την Καστοριά, αφού όλοι θαύμασαν τα μνημεία και το ειδικό βάρος της Καστοριάς στα ερευνητικά θέματα και τις δημοσιεύσεις και αναγνώρισαν το μεγάλο κενό στην σημερινή έρευνα, μου ψιθύρισαν το εξής ανεπανάληπτο.
Δυστυχώς, όσες φορές ήρθαμε στην Καστοριά με φοιτητές για έρευνα και επίσκεψη, μας αρνήθηκαν ακόμα και την είσοδο στους ναούς επικαλούμενοι λόγους ασφαλείας. Εκτός του ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως επικοινωνία ούτε ενδιαφέρον από τις τοπικές αρχαιολογικές υπηρεσίες να δώσουν πρόσβαση στους ναούς και τις φορητές εικόνες, που είναι εκατοντάδες (δεν τις είδε ποτέ κανείς;) μας χλεύασαν με ύφος καρδιναλίων. Και νιώσαμε ως Ευρωπαίοι πολίτες διπλά άσχημα, όταν είδαμε τεράστια πινακίδα που έγραφε πως το έργο της αποκατάστασης ήταν από δικά μας χρήματα.
Και φυσικά δεν ξαναήρθε ποτέ κανείς και ούτε πρόκειται.
Να πούμε για τα προβλήματα με τους συλλόγους και την κοινωνία των πολιτών και την σχέση με την αρχαιολογική υπηρεσία;
Να πούμε για τον πόλεμο που τρώνε όσοι τους βγάζουν καθρέφτη να καθρεφτιστούν στην ανεπάρκεια τους;
Να πούμε ότι κρατάνε σε ομηρία την βυζαντινή Καστοριά;
Να πούμε ότι είναι η μεγαλύτερη νόμιμη κρατική κατάρα στην βυζαντινή ευχή της πόλης;
Να πούμε ότι το μόνο που μας έχει μείνει είναι η αναξιοποίητη βυζαντινή κληρονομιά και κοιτάξτε ποιοι την προστατεύουν;
Να πούμε ότι και η Καστοριά συμβάλλει στην απόφαση απόξεσης της βυζαντινής Θεσσαλονίκης;
Εγώ θα πω μόνο, είμαστε άξιοι της μοίρας μας και τα μεγαλύτερα θύματα ως κοινωνία, θήτης οι υπηρεσίες του υπουργείου πολιτισμού και οι συν αυτώ.»
