Οι υποψίες υπήρχαν,αλλά τώρα ειπώθηκε επίσημα εντός Βουλής απο τον ΥΕΘΑ: ο στρατός αναλαμβάνει ΚΑΙ την εσωτερική ασφάλεια. Ή ένα μέρος αυτής! Θα χει ενδιαφέρον να μας πουν πως θα γίνει αυτό,γιατί όπως είναι λογικό δημιουργούνται τεράστια ερωτήματα.
Ο κ.Παναγιωτόπουλος στη συζήτηση για το νομοσχέδιο του ΥΠΕΘΑ ήταν αποκαλυπτικός:
«Θα ήθελα να κάνω ένα – δύο σχόλια, έπειτα απ’ όσα ακούστηκαν για την τροπολογία που όντως έρχεται στη Βουλή παρά το γεγονός ότι δεν είχαμε συμφωνήσει για κατάθεση τροπολογιών κατά τη διάρκεια της συζήτησης στην Επιτροπή, πλην όμως λόγω του ότι όπως και οι άλλες, έτσι και αυτή ρυθμίζει κάποια θέματα που επείγει να ρυθμιστούν και μη έχοντας άλλο περιθώριο έρχεται σήμερα προς ψήφιση.
Κατ’ αρχήν, από πού και ως πού, η θέσπιση Εθνικού Συντονιστή για την αντιμετώπιση και διαχείριση του μεταναστευτικού – προσφυγικού ζητήματος στο πρώτο άρθρο της τροπολογίας και η θέσπιση Ενιαίου Φορέα Επιτήρησης Συνόρων που θα απαρτίζεται από Στελέχη τριών Υπουργείων, δηλαδή Στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων (Υπουργείο Εθνικής Άμυνας), Στελέχη του Λιμενικού Σώματος (Υπουργείο Ναυτιλίας) και Αστυνομικούς (Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη), συνιστά έναν «στρατό μέσα στον στρατό», για τον οποίο εγώ πρέπει να σηκωθώ και να φύγω διαμαρτυρόμενος.
Πού το καταλάβατε αυτό; Αυτό καταλάβατε από τη θέσπιση Ενιαίου Φορέα Επιτήρησης Συνόρων; Αυτό που συμβαίνει, όπως θα συμβαίνει πάντα, τουλάχιστον όσον αφορά αυτή την Πολιτική Ηγεσία, είναι ότι το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας δεν φεύγει από το βάρος και την ευθύνη, αλλά έρχεται και αναλαμβάνει επιπλέον βάρος και όποια ευθύνη χρειαστεί προκειμένου να προασπίσει την Ασφάλεια των εξωτερικών συνόρων, αλλά και την Εσωτερική Ασφάλεια.
Αυτό μας ζητήθηκε, αυτό κάνουμε και θα κάνουμε και άλλα εφόσον μας ζητηθούν. Και θα δείτε -αν επιδείξετε την υπομονή και την καλοπιστία- σε λίγο διάστημα από σήμερα, τι καλύτερη επίδοση θα υπάρχει όσον αφορά στον έλεγχο και των συνόρων και της Εσωτερικής Ασφάλειας.
Και κάτι άλλο, για το οποίο βιαστήκατε πάρα πολύ: Αν παρακολουθείτε τη δική μου δραστηριότητα και όχι τις αγοραπωλησίες λάστιχων στα σύνορα, όπου πιθανόν κάποιος ευρισκόμενος σε μία επείγουσα ανάγκη μπορεί να πάει και δίπλα στην Τουρκία να πάρει καμία ρεζέρβα για κανένα τζιπ, θα δείτε ότι εδώ και περίπου ένα μήνα έχω εξαγγείλει, παρευρισκόμενος και τοποθετούμενος σε μία ημερίδα για τα UAV’s, τα Μη Επανδρωμένα Οχήματα, το πρόγραμμα για το ελληνικό UAV.
Αγοράζουμε αυτή τη στιγμή. Είμαστε σε διαπραγμάτευση με την αμερικανική κυβέρνηση για τρία στοιχεία Μη Επανδρωμένου Οχήματος με στρατηγικές δυνατότητες, δηλαδή εποπτικές δυνατότητες, από τη Μαύρη Θάλασσα μέχρι τη Λιβύη. Και μη μου λέτε ότι δεν πρέπει να ελέγχουμε και την περιοχή μέχρι τη Λιβύη μετά τις τελευταίες εξελίξεις, αλλά πρέπει να πηγαίνουμε μόνο από τον Έβρο στην Κρήτη.
Ήδη έχει προκριθεί από το ΚΥΣΕΑ και έρχεται στη συνεδρίαση Εξοπλιστικών ως ξεχωριστό υποπρόγραμμα δύο ακόμα Μη Επανδρωμένα Οχήματα ισραηλινής κατασκευής, για λόγους, αν θέλετε, και τόνωσης της στρατιωτικής μας σχέσης με τις δύο αυτές χώρες.
Όμως, εκμεταλλευόμενοι ως Πολιτική Ηγεσία το ελληνικό ταλέντο και την εφευρετικότητα, έχουν γίνει ήδη δύο επαφές με την Ερευνητική Ομάδα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, καθηγητές και μαθητές που έχουν αναπτύξει τρία – τέσσερα πρωτότυπα Μη Επανδρωμένα Οχήματα από τον υποφαινόμενο, επανειλημμένως.
Έχω εξαγγείλει και με δεδομένο ότι από την επόμενη προγραμματική περίοδο θα έχουμε πάρα πολλές χρηματοδοτικές ευκαιρίες να αναπτύξουμε προγράμματα συμπαραγωγών δικών μας Μη Επανδρωμένων με ευρωπαϊκά κονδύλια, την παραγωγή του ελληνικού UAV.
Το καλοκαίρι ένα ακόμη πρωτότυπο θα πετάξει κάπου στη Θεσσαλία και όσο περνά ο χρόνος θα έχουμε μεγαλύτερα αποτελέσματα απ’ αυτή την πρωτότυπη ερευνητική προσπάθεια Ελλήνων καθηγητών και μαθητών. Απλά τώρα, το Υπουργείο και η Πολιτική του Ηγεσία θα αγκαλιάσει αυτή την προσπάθεια.
Έχουμε το ταλέντο, έχουμε το προϊόν της έρευνας, το πρωτότυπο αποτέλεσμα, τις χρηματοδοτικές ευκαιρίες, την Αμυντική Βιομηχανία και με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και οδικό χάρτη θα έχουμε σύντομα το ελληνικό UAV.
Δεκαπέντε χρόνια χρειάστηκε η Τουρκία, και το ξέρετε, να αναπτύξει το δικό της πρόγραμμα. Ξεκίνησε περί το 2001 και τελείωσε πρόσφατα. Επομένως θα πάρει κάποιο χρόνο. Επειδή, όμως, υπάρχουν οι δυνατότητες, όπως σας είπα και όλα τα κομμάτια του πάζλ δεν έχουν παρά να ενωθούν με τη δική μας προσπάθεια και πρωτοβουλία, θεωρώ ότι η ελληνική προσπάθεια θα έχει αποτέλεσμα πολύ πιο σύντομα. Τα υπόλοιπα επί της συζήτησης για το Νομοσχέδιο που φέρνουμε σήμερα».
