Η Θεσσαλονίκη συνέβαλε σημαντικά στον αγώνα κατά της Χούντας. Με την επικράτηση του πραξικοπήματος άρχισαν να συγκροτούνται και να δρουν οι αντιστασιακές οργανώσεις ΠΑΜ, Ρήγας Φεραίος, Δημοκρατική Άμυνα, Σπουδαστική – Λαϊκή Πάλη, Κίνημα 29ης Μαΐου, Αντι-ΕΦΕΕ, ΚΚΕ-ΚΝΕ, OMΛΕ, ΕΚΚΕ-ΑΑΣΠΕ, ΠΑΚ αλλά και ανένταχτοι αγωνιστές.
Εκεί όπου είχαν «σκάψει» οι αντιδικτατορικές οργανώσεις βλάστησε ένα ανατρεπτικό νεολαιίστικο κίνημα που ενσωμάτωνε τις καλύτερες αγωνιστικές παραδόσεις του λαού μας και εμπνεόταν από το διεθνές κίνημα αμφισβήτησης των νέων. Ήταν η γενιά της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, τόσο του Μετσόβιου όσο και του Αριστοτέλειου.
Πνίγοντας στο αίμα την εξέγερση και τις καταλήψεις, η Χούντα δεν απέφυγε το μοιραίο. Αντίθετα επιτάχυνε την πτώση της με την πραξικοπηματική ανατροπή του προέδρου Μακάριου, που οδήγησε στην κατοχή και διχοτόμηση της Κύπρου.
Aπό τους 210 που συνελήφθησαν 35 κρατήθηκαν ως πρωταίτιοι της κατάληψης της Πολυτεχνικής ΣχολήςΘεσσαλονίκης το Νοέμβριο του 1973 :-
1. Μαρία Μαυραγάνη
2. Κλεοπάτρα Παπαγεωργίου
3. Θεοδώρα Σακλαμπάνη
4. Ρία Καλφακάκου
5. Δήμητρα Λιοδάκη
6. † Θωμάς Βασιλειάδης
7. Νίκος Δόικος
8. Χρυσάφης Ιορδάνογλου
9. Πάνος Ερμείδης
10. Γιώργος Σμυρνής
11. Δημήτρης Λέντζας
12. Πέτρος Οικονόμου
13. Χρήστος Αγγελόπουλος
14. Μίμης Γρηγόρης
15. Λάκης Προγκίδης
16. Γεράσιμος Λιόντος
17. Χρήστος Μαμαρίκας
18. Λευτέρης Μαλαξιανάκης
19. Πέτρος Περάκης
20. Ηλίας Τσουλογιάννης
21. Μανόλης Βαρδουλάκης
22. Γιώρ. Αποστολάκης
23. Μανόλης Καλομενόπουλος
24. Βασίλης Καλεσόπουλος
25. Γιάννης Μαρκόπουλος
26. Κώστας Γεωργιάδης
27. Πανταζής Αδρίμης
28. Πάνος Κοντοκώστας
29. Πέτρος Λαζαρίδης
30. Τάκης Καΐσης
31. Κώστας Αναγνωστόπουλος
32. Γιώργος Καστούρας
33. Κλέαρχος Τσαουσίδης
34. Ανδρέας Αθανασόπουλος
35. Τσουλογιάννης Ηλίας
Γυναίκες και άντρες από τους 35 υπέστησαν βασανιστήρια στο κολαστήριο της Βαλαωρίτου για να αποκαλύψουν τις οργανωτικές λεπτομέρειες και στοιχεία του Νεολαιίστικου Αντιδικτατορικού Κινήματος.
Ο Νίκος Δόικος (σύμφωνα με τα πρακτικά της Δίκης των βασανιστών το 1976) υπέστη ομαδικό ξυλοδαρμό από βασανιστές της Ασφάλειας και το φριχτό βασανιστήριο της «φάλαγγας» γιατί θεωρούνταν «εγκέφαλος» παράνομης Ομάδας του Ρήγα Φεραίου.
Πραγματικά (όπως αποκαλύφθηκε μετά την πτώση της χούντας) επρόκειτο για την ομάδα «ΑΓΩΝΑΣ» του Ρήγα Φεραίου που συνεργάζονταν με την αντίστοιχη ομάδα του Παρισιού , με σύνδεσμο τον Άγγελο Ελεφάντη .
Η ομάδα του Ν.Δόικου έπαιξε κεντρικό ρόλο στην οργάνωση του Φοιτητικού Κινήματος της Θεσσαλονίκης, στην διακίνηση παράνομου υλικού και την οργάνωση δολιοφθορών χωρίς ποτέ να αποκαλυφθεί και να συλληφθεί ως ομάδα.
Οι 2500 «ελεύθεροι φοιτητές» μέσα στο Πολυτεχνείο είχαν οργανώσει , εκτός της Συντονιστικής Επιτροπής, Ιατρείο – Φαρμακείο , Γραφείο Τύπου , Επιτροπή Επικοινωνίας ,Ραδιοφωνικό Σταθμό και Διανομή Τροφίμων χάρη στις γενναιόδωρες προσφορές πολιτών και τον εθελοντισμό ειδικών Επιστημόνων.
Μέσα στη Σχολή λειτουργούσε μια αγωνιστική οργανωμένη Κοινότητα με θαυμαστή τάξη και πειθαρχία ,
αντίθετα με τα όσα ψευδή διέδιδε το καθεστώς «περί δράκας αναρχικών που καταστρέφουν τα πάντα» κλπ.
Για την αποκατάσταση της Ιστορικής Αλήθειας και την αντικειμενική ενημέρωση των νεότερων, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι οι πραγματικοί αγωνιστές αυτής της γενιάς της λεγόμενης «γενιάς του Πολυτεχνείου», στην συντριπτική τους πλειονότητα , δεν συμμετείχαν στις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις , είτε γιατί δεν αξιοποιήθηκαν (ως «επικίνδυνοι» και μη ελεγχόμενοι), είτε γιατί οι ίδιοι δεν το επιδίωξαν.
Οι ελάχιστες συμμετοχές χρησιμοποιήθηκαν μάλλον ως άλλοθι δήθεν τιμής προς τους αγώνες της γενιάς αυτής.
Ωστόσο (όπως σημειώνουν οι Αναγνωστόπουλος –Ερμείδης) χρόνο με τον χρόνο, ο εορτασμός του Πολυτεχνείου έχει καταντήσει μια ρουτινιέρικη επανάληψη κοινοτοπιών και στερεοτύπων. Ακόμη χειρότερα, οι έννοιες της «κατάληψης» και της «εξέγερσης» έχουν εκφυλιστεί πλήρως και λειτουργούν πλέον αρνητικά για την κοινωνία και τη δημοκρατία.
Η εξέγερση και η κατάληψη του Πολυτεχνείου το 1973 υπήρξε μοναδικό και ανεπανάληπτο γεγονός, διότι μοναδικές και ανεπανάληπτες ήταν οι συνθήκες που το γέννησαν. Ως εκ τούτου, πρέπει να διαφυλαχθεί στη μνήμη των σημερινών και επόμενων γενεών ως αγώνας ήθους και πίστης στις αξίες της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας. Το Πολυτεχνείο δεν «ευθύνεται» για τις εν ονόματί του νοσηρές πρακτικές της μεταπολιτευτικής περιόδου, από τις οποίες πρέπει τάχιστα να απαγκιστρωθούμε.
by protovuliadialogou/Athens–Brussels–NewYork(Διαδικτυακός Κύκλος Διαλόγου) 14/11/2016
Μερικά στοιχεία από boxTV.gr Nov.13,2011 καθώς και από το farosthermaikou.blogspot.gr 11/2011
