Στο χωριό Μαύροβο της Καστοριάς, η οικογένεια Μαυρομάτη ταλαιπωρούνταν από διάφορα ανεξήγητα φαινόμενα.
Αρχικά, η κυρία Μαυρομάτη κατέθεσε πως από το καλοκαίρι του 1962 άρχισαν να γίνονται μικροζημιές στο σπίτι της, τις οποίες δε μπορούσε να εξηγήσει και φρόντιζε να τις κρύβει από τον σύζυγό της. Όμως, οι ζημιές πολλαπλασιάστηκαν και απέκτησαν μεγαλύτερη ένταση. Έτσι, ο χειμώνας της ίδιας χρονιάς αποδείχτηκε πολύ «βαρύς» και δυσοίωνος για την οικογένεια Μαυρομάτη.
Το αλεύρι, το κριθάρι, αλλά και το σιτάρι όλης της χρονιάς, η ζάχαρη και το λάδι, το ξύδι, το κρασί, αλλά κι όλη η παραγωγή τυριού καταστράφηκαν ολοσχερώς, ενώ στο σπίτι δεν υπήρχε απολύτως κανείς. Μάλιστα, βρέθηκαν πεταμένα μακριά από τον αρχικό τόπο αποθήκευσής τους, σκορπισμένα σε κάθε είδους σχηματισμό!
Το πιο παράξενο ήταν ότι μόλις η σύζυγος γύριζε την πλάτη της, πλήθος γυαλικών θρυμματίζονταν, χωρίς να κάνουν τον παραμικρό θόρυβο. Σπασμένα δοχεία, πιατικά κι ένα σωρό γυάλινα είδη οικιακού εξοπλισμού, βρίσκονταν διαλυμένα με τέτοια συχνότητα, που το οικονομικό πλήγμα για την οικογένεια Μαυρομάτη ήταν τεράστιο.
Όσο περνούσε ο καιρός, η σύζυγος έπαψε να μαγειρεύει στο σπίτι, γιατί, μόλις έστρεφε το κεφάλι, έβλεπε την κατσαρόλα αναποδογυρισμένη και το φαγητό πεταμένο στο πάτωμα της οικίας. Έτσι, η κυρία Μαυρομάτη άρχισε να μαγειρεύει καθημερινά στο σπίτι της πεθεράς της.
Ο δε ρουχισμός, από τα εσώρουχα ως τα πανωφόρια, κι από τα σεντόνια ως τα παπλώματα, βρισκόταν σχισμένος, με τον ίδιο πάντα τρόπο: ένα μικρό τρίγωνο, του οποίου η μία πλευρά πήγαινε πιο μακριά. Τέτοιου είδους τρίγωνα υπήρχαν σωρηδόν πάνω στον ρουχισμό, όσο κι αν τον ασφάλιζαν μέσα στα σεντούκια.
Μια μέρα που η σύζυγος έψηνε ψωμιά στο φούρνο, απομακρύνθηκε για λίγο και διαπίστωσε κατάπληκτη πως τα ζεστά ψωμιά είχαν πεταχτεί στο δρόμο.
Επίσης, περίεργες δαχτυλιές εμφανίζονταν ανεξήγητα σε διάφορα σημεία και τότε η κυρία Μαυρομάτη ζήτησε από τον παπά να κάνει αγιασμό. Την ώρα, όμως, του αγιασμού κι ενώ όλες οι πόρτες και τα παράθυρα ήταν κλειστά, μια πέτρα έπεσε μπροστά τους και τους τρομοκράτησε. Μετά από λίγο, το πετραχήλι του παπά χάθηκε κι ο αγιασμός, που είχε χρησιμοποιηθεί προηγουμένως, βρέθηκε χυμένος.
Η σύζυγος κατέθεσε, επίσης, ότι βρήκε σχισμένη σε πολύ μικρά κομματάκια μια χάρτινη εικόνα της Παναγίας. Αυτό όμως που την πανικόβαλε ήταν ότι μια μέρα το τραπέζι, στο κλειστό δωμάτιο της τραπεζαρίας, στρωνόταν μόνο του για περίπου 10–15 φορές, με όλα τα απαραίτητα σκεύη επάνω του, ενώ οι καρέκλες μετακινούνταν μόνες τους κάθε φορά!
Ο σύζυγος κατέθεσε πως το πετρέλαιο χυνόταν από μόνο του κι έτσι, αποφάσισε να καθίσει έξω από την κλειδωμένη αποθήκη, με το πιστόλι στο χέρι, έτοιμος να συλλάβει στα πράσα αυτόν που πραγματοποιούσε τις συνεχείς δολιοφθορές. Πείστηκε πως κάτι αλλόκοτο συνέβαινε, όταν ξεκλείδωσε την αποθήκη και διαπίστωσε και πάλι πως το υπόλοιπο πετρέλαιο είχε χυθεί στο χώμα, από το δοχείο εκείνο που είχε προηγουμένως ελέγξει για τη στεγανότητά του.
Ο κύριος Μαυρομάτης εξήγησε πως τίποτα δεν είχε απομείνει πια γερό στο σπίτι τους και τα λιγοστά υπάρχοντα που πρόλαβαν να διασώσουν από τις καταστροφές, τα μετέφεραν στο πατρικό του σπίτι. Είχαν πια καταστραφεί οικονομικά!
Άλλοι μάρτυρες, που παραβρέθηκαν στο εν λόγω σπίτι, προκειμένου να πεισθούν για τα όσα κουβεντιάζονταν στο χωριό, παραδέχτηκαν πως είδαν με τα μάτια τους να εκτοξεύεται το αλεύρι, σαν πυροτέχνημα, από το κελάρι μέσα στην κουζίνα, σχηματίζοντας έναν αγριεμένο, λευκό πίδακα. Στην κουζίνα και στο κελάρι δεν υπήρχε κανείς άλλος, εκτός από τους ίδιους, που παρατηρούσαν όσα διαδραματίζονταν, χωρίς να μπορούν να τα εμποδίσουν. Με αυτό τον παράξενο τρόπο, άδειασε όλο το αλεύρι απ’ το κελάρι πάνω στο χωμάτινο πάτωμα της κουζίνας.
Τα προαναφερθέντα βεβαιώθηκαν με την επιτόπια μετάβαση του Άγγελου Τανάγρα, Προέδρου της Εταιρίας Ψυχικών Ερευνών, που συνοδευόταν από αξιόπιστους μάρτυρες και δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ», στις 05/01/1963…
