Πριν από λίγες μέρες διάβασα μια ανάρτηση- δελτίο τύπου του νυν Δημάρχου Νεστορίου του κ. Γκοσλιόπουλου. Αναφερόταν στο φράγμα Διποταμίας. Έγραφε με στοιχεία ακριβώς για το ιστορικό του από την σύλληψη μέχρι την πρόσφατη υπογραφή. Αμέσως έγινε αντικείμενο διαμάχης μεταξύ της προηγούμενης κυβερνητικής βουλευτίνας και του νυν κυβερνητικού βουλευτή. Είχε σχέση με το αιώνιο θέμα των πολιτικών λόγω σταυρού, του ποιος έκανε το έργο!
Τόσα χρόνια στην Φραγκφούρτη έργα τεραστίων διαστάσεων δεν άκουσα κάποιον να διεκδικεί προσωπικά και αποκλειστικά την πατρότητα. Το αποδίδουν σε συλλογικές προσπάθειες της κυβέρνησης παρά στην προσωπική διεκδίκηση όπως εδώ, λες και το πλήρωσαν από την τσέπη τους.
Τίνος είναι βρε γυναίκα το παιδί αναρωτιόταν ο ναυτικός που δεν του έβγαιναν οι μέρες. Τίνος είναι το έργο αναρωτιέται ο απλός ψηφοφόρος όταν γίνεται θύμα πολλών και αντικρουόμενων απόψεων. Το δελτίο τύπου του δημάρχου έβαζε τα πράγματα στην σωστή τους διάσταση. Τότε ξεκίνησε το έργο ,από αυτόν, μετά η μελέτη με χρονολογίες, μετά η τροποποίηση και τελικά η τελική έγκριση. Αντί να καθιερωθεί αυτό το επίσημο δελτίο ενός έργου από μια αρμόδια δημόσια Υπηρεσία γίνεται μπαλάκι μεταξύ υποστηρικτών και μη της εκάστοτε εξουσίας. Κεντρικής ή τοπικής.
Άποψη δική μου. Εν αντιθέσει με το εύκολο της υπόθεσης σήμερα για την πατρότητα λόγω Τεστ DNA τα έργα σπανίως έχουν έναν πατέρα! Ως συνήθως βοηθούν περισσότεροι. Από την «σύλληψη» έως την πραγματοποίηση μεσολαβεί αρκετό χρονικό διάστημα. Αν θέλετε το «παιδί» κατ΄ εμένα ανήκει σε αυτόν που το πληρώνει! Το έργο λοιπόν ναι μεν έχει πολλούς «πατεράδες» αλλά την «πλειοψηφία της πατρότητας» την έχει αυτός που θα πρέπει να βρει τα χρήματα για να γίνει.
Θα πω ένα παράδειγμα. Για την λίμνη έχουν γίνει δεκάδες μελέτες. Κανένα έργο! Αν λέω, αν ο σημερινός Δήμαρχος βρει την χρηματοδότηση πρέπει να βγει ο προηγούμενος και να πει ότι είναι δικό του το έργο; Μην τρελαθούμε. Απλά ο νυν δήμαρχος θα πρέπει να αναφέρει το ιστορικό του έργου να μην είναι μικρόψυχος αλλά το «παιδί» το παίρνει αυτός. Και αν αρχίσει να λέει ανακρίβειες η δημόσια υπηρεσία να έχει τα κότσια να τον σταματήσει. Αυτός θα είναι εκσυγχρονισμός.
Να αρχίσουμε να λειτουργούμε κατά το: «απόδοτε τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ.» Όχι με προσωπική και μόνο σκοπιμότητα. Μακροπρόθεσμα θα το εκτιμήσει και ο κόσμος! Καιρός είναι!
