Δεν ήταν απλή περιέργεια αλλά έντονο ενδιαφέρον να αφουγκραστώ και αυτήν την φορά , την ποίηση του Δημήτρη Μάνου μέσα από το τελευταίο του ποιητικό πόνημα
Η ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ, όταν μάλιστα πληροφορήθηκα πως μέσα σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα κυκλοφόρησε η τρίτη του έκδοση.
Εύλογη επομένως η ανείπωτη ικανοποίηση που ένιωσα, γιατί όχι και μεγάλη τιμή για μένα, όταν βρήκα στην πόρτα μου έναν φάκελο με το βιβλίο με αφιέρωση μάλιστα από τον Συγγραφέα.
Εύλογο όμως και το ερώτημα για πολλούς από εσάς ποιον στόχο εξυπηρετεί η δημοσιοποίηση κάποιων απόψεών μου όταν μάλιστα δεν έχουν την πρόθεση κριτικής.
Τι θα μπορούσα άλλωστε να πω εγώ, ένας απλώς αναγνώστης περισσότερο από όσα τόσο θετικά και επαινετικά ειπώθηκαν από εμπειρογνώστες του είδους κριτικούς, φιλολόγους και ποιητές. Από αναγνωρισμένους Συγγραφείς και θεατρόφιλους για την ποίηση του τελευταίου αυτού βιβλίου του Δημήτρη Μάνου μάλιστα για ακόμα μια φορά.
Γιατί η λογοτεχνική παρουσία του πολύγραφου Δημήτρη Μάνου, έχει πετυχημένο παρελθόν, όχι μόνον για ποίηση αλλά και για θέατρο έργα του οποίου ανέβηκαν σε σκηνές με μεγάλη επιτυχία. Και το δικό μου πιστεύω είναι πως θα έχει και μέλλον με εξίσου μεγάλες επιτυχίες.
Ομως σαν ένας απλός άνθρωπος, που το επάγγελμα που άσκησε ήταν του Γουναρά, που έχει ζήσει όμως έντονα τόν έρωτα άγρια μάλιστα κυνηγημένος από οπισθοδρομικές νοοτροπίες και αντιλήψεις της κοινωνίας αυτής της πόλης μιας τοτεινής εποχής αλλά και λάτρης της ποίησης θα έλεγα πως ο Δημήτρης Μάνος έχει έναν δικό του πρωτόγνωρο τρόπο της αναζήτησης της αλήθειας για τον έρωτα, με στίχους που καρφώνουν κυριολεκτικά τον ακριβή στόχο της πανανθρώπινης ερωτικής ευαισθησίας. Θεωρώ λοιπόν χρήσιμο να αναφερθώ αποσπασματικά σε μερικούς από αυτούς.
…….-Χωρίς τα μάτια σου το έρεβος. Χωρίς τα χείλη σου ο όλεθρος. Χωρίς το πάθος σου το τέλος.
…….-Να κοιμηθώ στο στήθος σου και να ξυπνήσω κρίνο.
……-Οι νεκροί θρέφουν με τις σάρκες τους την νύχτα τα λουλούδια. Οι ποιητές συντηρούν με το δάκρυ τους την μέρα τα τραγούδια.
……-Φωτοστέφανο αγίας η ματιά σου..Ελιξίριο ευθανασίας τα φιλιά σου.
……- Επέλεξα αλυσίδες τα μαλλιά της και δεν μπορεί να λύσει τα δεσμά της.
…..- Δώσ’ μου τα μάτια σου έχω ανάγκη από φώς. Δώσ’ μου τα στήθη σου έχω ανάγκη από ήλιο.
…..- Φθινόπωρο και βρέχει απουσία. Ανοιξη κι ανθίζει νοσταλγία.
Ύστερα από αυτά δεν έχω να πω τίποτα άλλο παρά είναι σίγουρο πως ο κάθε αναγνώστης της ποίησης του Δημήτρη Μάνου γονατίζει προσκυνητής στην ερωτική αλήθεια των στίχων του. Και θα συμπλήρωνα πως για κάποιους , όπως και για μένα , και αυτό το Φθινόπωρο θα βρέξει μεγάλες απουσίες.
Η δε άνοιξη που θα έλθει ίσως κάποιους να μην τους βρει. Για όσους απομείνουν θα ξανανθίσουν νοσταλγίες ποτισμένες και μόνον από αναμνήσεις.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΠΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΥΓ. Τι κρίμα που πολιτιστικοί σύλλογοι της πόλης αλλά και αυτού του Αργους Ορεστικού με πρωτόπορη κουλτούρα δεν έχουν συμπεριλάβει ποτέ
στο ρεπερτόριο τους ένα από τα πετυχημένα θεατρικά έργα του Δημ. Μάνου. Αυτός ο τόπος δεν ξέρει δυστυχώς να τιμά πετυχημένους λογοτέχνες.
τα δικά του τα παιδιά. Αποκαρδιοτικά τους αγνοεί τελείως .Κρίμα !!!!!
Θ.Μ.
