Ποίηση που αντλεί
στα τωρινά μεγέθη τραγικά πρόσωπα
–μια πιθανή αντιπαραβολή
με τους σύγχρονους αχθοφόρους της ζωής.
Μοιρασμένη στα δύο η συλλογή,
παραθέτει πριν από κάθε ποίημα μια σύντομη διατύπωση
φιλοσοφικού
στοχασμού που συναντά
στην απέναντι σελίδα το καθεαυτό ποίημα.
Επιλέγω το συνοπτικό πλήρες νοήματος:
-Τί αναγγέλει τόσο δηκτικά ο Άγγελος στην Πνύκα;
-Την Μήνιν των θεών, την ύβρη των ανθρώπων.
Έτσι μπερδεύεται ο μύθος στη ζωή,
έτσι ο κύκλος των ανθρωπίνων πραγμάτων κλείνει με
τη βούληση των Θεών να ασκεί τη δική της βία
πάνω στους θνητούς.
Η ποίηση έχει τους δικούς της νόμους βέβαια και
ισομοιράζει την αλήθεια με το ψεύδος
για να βρουν τα πρόσωπα που σχεδιάζει
ποιητικά
μέσα από αρχαίους μύθους
ο Δημήτρης Μάνος
τη δική τους προσωπική μυθολογία
–απαραίτητη συνθήκη επιβίωσης.
Διώνη Δημητριάδου
ποιήτρια-κριτικός
