Ο Καστοριανός ποδηλάτης Δημήτρης Βασιλείου συμμετείχε στην 19η έκδοση του Paris Brest Paris, που είναι η αναβίωση του παλαιότερου αγώνα ποδηλασίας και διοργανώνεται κάθε 4 χρόνια με συμμετοχές από όλο τον κόσμο.
Ο κ. Βασιλείου συναγωνίστηκε με 7.800 ποδηλάτες από 76 διαφορετικές χώρες και λίγες μέρες μετά τη λήξη των αγώνων, «καταθέτει» στους Ορίζοντες τις εμπειρίες του.
Πώς ξεκίνησε το ποδηλατικό ταξίδι του Paris-Brest-Paris;
Καταρχάς ένα μεγάλο ευχαριστώ οφείλω στον φίλο μου Ιωάννη Ιωάννου που χάρη σε αυτόν έμαθα για τους αγώνες και τα brevet.
Όλα ξεκίνησαν με τον επιτυχή τερματισμό στο Βrevet Δυτικές Λίμνες 624 χλμ στις 26 Αυγούστου 2018 που κατά σύμπτωση ήταν και η ημέρα των γενεθλίων μου! Τότε συνειδητοποίησα ότι πήρα τη δυνατότητα δήλωσης-συμμετοχής στο Paris Brest Paris ! Αυτό αυτομάτως σήμαινε ότι για το 2019 θα έπρεπε να πάρω τον τίτλο του SR (Super Randonneur 2019), έτσι ώστε να κλειδώσω την πρόκριση για την 19η edition του Paris Brest Paris 2019 , με την βοήθεια πάνω στο προπονητικό πλάνο του φίλου μου Κοσμά Κοσμά. Με την καθοδήγησή του πιστεύω ότι προπονητικά ήμουν σε πολύ καλό σημείο. Μαζί με τον Κοσμά φέτος κάναμε τα Βrevet που επιλέξαμε και πήραμε την οριστική πρόκριση του PBP 2019.
Τι ακριβώς είναι το Paris-Brest-Paris;
Θα τολμούσα να πω ότι ο αρχαιότερος ποδηλατικός αγώνας, είναι πλέον η «Ολυμπιάδα των ερασιτεχνών αθλητών ποδηλασίας – μεγάλων αποστάσεων». Η διαδρομή των 1.216χλμ, της οποίας η εκκίνηση δόθηκε στις 18 Αυγούστου στο πάρκο του Κάστρου του Ραμπουγιέ και περιλαμβάνει τοπία σπάνιας ομορφιάς, με πυκνά δάση και διαδρομές στη γαλλική ύπαιθρο από το Παρίσι μέχρι τη Βρέστη και πίσω.
Ο εν λόγω αγώνας,μετρά 128 χρόνια ζωής, από το 1891 όταν εντάχθηκε στο καλεντάρι της επαγγελματικής ποδηλασίας μέχρι και το 1951 όπου οι επαγγελματίες ποδηλάτες εγκατέλειψαν τον αγώνα Paris-Brest-Paris, καθώς απαιτούσε μεγάλη προετοιμασία, με αποτέλεσμα να μπουν «στο παιχνίδι» οι ποδηλάτες μεγάλων αποστάσεων, οι λεγόμενοι ραντονέρ, για τους οποίους αυτά τα 1.216χλμ αποτελούσαν τεράστια πρόκληση. Το 2003 ήταν η πρώτη φορά που δεν βράβευσαν τους 3ης πρώτους αθλητές και οι διοργανωτές τόνισαν ότι πλέον δεν είναι αγώνας ανταγωνιστικού χαραχτήρα !
Πώς ένιωσες που εκπροσωπούσες την Ελλάδα και την ιδιαίτερή σου πατρίδα, την Καστοριά;
Από την Ελλάδα, συμμετείχαμε 80 ερασιτέχνες ποδηλάτες και από την Καστοριά μας δυο, εγώ και ο Κοσμάς Κοσμάς .
Αυτό που ένιωσα αν μπορούσα να το πω με μια λέξη θα ήταν περηφάνια! Ήμασταν οι πρώτοι Καστοριανοί που σταθήκαμε στη γραμμή εκκίνησης και εκπροσωπήσαμε την Καστοριά και τον Ποδηλατικό Σύλλογο Καστοριάς «620».
Ποιες είναι οι εμπειρίες που αποκόμισες;
Εμπειρίες πολλές που τις αποκόμισα χάρη στους χορηγούς μου. Και που θα ήθελα να τους ευχαριστήσω και δημόσια: Τον Σύνδεσμο Γουνοποιών Καστοριάς, το Custom Bicycles, την ComputerLife, το Sparos Daily Cruises, το Greek.Passion, τα ελαστικά Κωστέας ,το κατάστημα North Adventure, τo Benefit, τα Papanikolaou Tires,το Brown Coffee, το State Coffee,το Fitnees Nutrition ,το Next Generation τα Κοσμήματα Τσολάκης, το Fixit Bicycle Clinic και τον χορηγό επικοινωνίας την εφημερίδα Ορίζοντες.
Μαζί με τους χιλιάδες συμμετέχοντες στο φετινό Paris-Brest-Paris, επί τέσσερις μέρες έζησα έντονα συναισθήματα και δοκίμασα τα όριά μου, όχι μόνο τα σωματικά, αλλά και τα ψυχικά και πνευματικά, καθώς οι σκέψεις που περνούσαν – διαδοχικά, η μια μετά την άλλη- από το μυαλό μου, από τις ατελείωτες ώρες πάνω στη σέλα του ποδηλάτου, ήταν όχι μόνο πολλές, αλλά και σύνθετες. Κουράγιο πήρα θα έλεγα όταν είχα την τύχη να γνωρίσω και τον μεγαλύτερο σε ηλικία άνθρωπο σε αυτήν τη διοργάνωση τον κ. Pelegrini , 84 ετών, που ξεκίνησε την ποδηλασία στα 60 του χρόνια. Ο κ. Pelegrini είναι το ζωντανό παράδειγμα πως για την ποδηλασία εάν υπάρχει θέληση ποτέ δεν είναι αργά.
Ο ύπνος θα έλεγα δεν ήταν εύκολος, λόγω της υπερέντασης και του άγχους της πρώτης φόρας. Έβλεπα πολλούς ποδηλάτες να κοιμούνται όπου βρουν και νοιώθουν την απόλυτη εξάντληση, σε στάσεις λεωφορείων, στο δρόμο, στα χωράφια, στα τραπέζια και στις καρέκλες των εστιατορίων …. πράγμα για εμένα αδύνατον…
Αυτό που κάνει ιδιαίτερο τον συγκεκριμένο αγώνα θα μπορούσα να πω και μου έκανε εντύπωση είναι η συμμετοχή των Γάλλων, είτε ως επίσημοι εθελοντές , είτε ως απλοί πολίτες, που με το «ζεστό» χειροκρότημά τους και την παρότρυνση τους να μου δίνουν τεράστια ψυχολογική ώθηση.
Η φιλοξενία τους, σε κάθε χωριό από το οποίο πέρασα ήταν παραδειγματική. Πέρασα από 180 πόλεις – χωριά -όπως αναφέρουν οι διοργανωτές και παντού υπήρχε κάποια οικογένεια να μας προσφέρει καφέ, νερό, κρέπες και αλλά γλυκίσματα κι όλα αυτά αφιλοκερδώς.
Επίσης, μου έξανε εντύπωση στη διαδρομή των 1.232 χλμ όπως κατέγραψε το δικό μου Garmin, ότι όλα τα χώρια ήταν πανέμορφα και πεντακάθαρα , σε σημείο που να κοιτάς αν οι ρόδες του ποδηλάτου σου ήταν καθαρές , για να μην λερώσεις.
Λακκούβες στον δρόμο; Καμία!
Επίσης δεν έβλεπες ούτε αδέσποτη γάτα. Πόσο μάλλον αδέσποτο σκύλο.
Τα φανάρια απουσίαζαν. Στη θέση τους υπήρχαν κυκλικοί κόμβοι.
Τα 900 χλμ περίπου θα έλεγα ότι τα έβγαλα χωρίς παρέα. Όχι όμως τα τελευταία 200 χλμ όπου τα έβγαλα παρέα με τον καινούργιο πλέον φίλο με καταγωγή από την Βραζιλία, τον Smy Oliveira.
Και τελικά κάπως έτσι καταλαβαίνει ο ποδηλάτης που παίρνει μέρος στον θρυλικό αυτόν αγώνα Paris-Brest-Paris , αυτό που τονίζουν οι ίδιοι οι διοργανωτές, χρόνια τώρα… Ότι δηλαδή αυτό που μετράει περισσότερο από το αποτέλεσμα και τη θέση κατάταξης είναι η εμπειρία την οποία βιώνει ο συμμετέχοντας…
Ποιος είναι ο επόμενος στόχος;
Προς το παρόν ξεκούραση, και αργότερα αν υπάρχει χρόνος, συμμετοχή στις 5 Οκτωβρίου 2019 στην 31η Σπαρτακιάδα
Βλέπουμε πως στην Καστοριά, όλο και περισσότεροι άνθρωποι στέφονται προς το ποδήλατο. Πού πιστεύεις ότι οφείλεται αυτό;
Το ποδήλατο ανέκαθεν ήταν στην φύση του ανθρώπου σαν μέσο μεταφοράς , τα τελευταία χρόνια βλέπουμε ότι είναι… «in», ας μου επιτραπεί η έκφραση, είναι δηλαδή της μόδας. Όμως πιστεύω ότι σημαντικό ρολό για τη χρήση ποδηλάτου στην Καστοριά, έχει παίξει και η προβολή του ποδηλάτου από εσάς, δηλαδή από τα ΜΜΕ.
Και τελειώνοντας θα ήθελα να σας ευχαριστήσω και σαν απερχόμενος Πρόεδρος του «620», για την συνεργασία που είχαμε αυτό το μεν μικρό χρονικό διάστημα, αλλά θέλω να πιστεύω και εποικοδομητικό συγχρόνως .
Διότι για προσωπικούς και επαγγελματικούς λόγους πρέπει να υποβάλω την παραίτησή μου από Πρόεδρος και Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ποδηλατικού Συλλόγου Καστοριάς «620», τον οποία και ευχαριστώ για τη συνεργασία μας.
