Γιατί τα δάση βελανιδιας, είναι η καλύτερη «αντιπυρικη ζώνη»

Το είχα γράψει και πέρσι με αφορμή την καταστροφική φωτιά στο μάτι.
Σήμερα αποφάσισα να γίνω ρεπόρτερ
Οι φωτογραφίες είναι σημερινές σε μια περιοχή στο Σιδηροχωρι Καστοριάς. Στην ίδια περιοχή από τη μία πλευρά του δρόμου είναι το δάσος βελανιδιας και από την άλλη ενα δενδροφυτευμενο δάσος πεύκου.
Αλήθεια ποτέ δεν κατάλαβα γιατί στην περιοχή μου που έχει βελανιδιές και οξυες όλες οι δενδροφυτευσεις που έγιναν ήταν με πεύκα?????
Πριν 4 χρόνια έγινε μια μεγάλη δενδροφύτευση σε όλα τα γυμνά σημεία, παλι με πεύκα. Σε ερώτηση μου στον αντιπεριφεριαρχη γιατί παλι πεύκα, μου είπε ότι αυτό το αποφασίζει η δασική υπηρεσία.
Όλες οι πυρκαγιές που έχουμε κάθε χρόνο, είναι σε πευκοδαση. Αποτέλεσμα να χάνονται ανθρώπινες ζωές, να καταστρέφονται περιουσίες, να ξοδεύονται ανθρωποώρες πυροσβεστών και με τεράστιο οικονομικό κόστος!!!
Η μεγάλη απορία μου λοιπόν είναι γιατί τουλάχιστον στις πυρόπληκτες περιοχές δεν γίνεται δενδροφύτευση με βελανιδιές που δεν έχουν και κόστος, αρκεί να πετάξουμε τους καρπούς βελανιδιας και η φύση από μονη θα φροντίσει να αναπτυχθεί το δάσος, ή άλλα μη εφλεκτα δενδρα.
Τα πευκοδαση είναι πυριτιδαποθηκες έτοιμες να εκραγούν, ξερά χόρτα, κλαδιά και κουκουναρια μαζί με τη ρυτινη ότι πιο ευφλεκτο μίγμα.
Στις σημερινές φωτο δείτε από τη μια τη <νεκρή φύση > του πευκοδασους και από την άλλη τον <ζωντανό οργανισμό > του δάσους βελανιδιας. Να προσθέσω ότι έχει να βρέξει εδώ και 4 μήνες και ενώ στο πευκοδασος βλέπουμε ξερά χόρτα, κλαδιά και κουκουναρια, στο δάσος βελανιδιας είναι καταπράσινο γιατί ανανεώνεται μόνο του από τα βελανίδια που πέφτουν!!!!
Γιαυτό και σπάνια και δύσκολα να πάρει φωτιά.
Λόγω του χόμπι μου των τελευταίων 10χρονων με τα άγρια μανιτάρια, είμαι σχεδόν καθημερινά μέσα στο δάσος και παρατηρώ τη ζωή του δάσους και έτσι είχα πάντα αυτή την απορία.
Θα ήθελα αν μπορεί κάποιος να μου δώσει κάποια λογική εξήγηση !!!