Δύσκολες συνθήκες σε παγκόσμια κλίμακα, δυσοίωνα τα μηνύματα στην εγχώρια αγορά και κάπου εκεί κινείται και η 44η έκθεση γούνας Καστοριάς.
Όλοι περιμένουμε το θαύμα από την Καστοριανή έκθεση η οποία ως τελευταία της χρονιάς με γνωστές πλέον τις τιμές των δημοπρασιών χαρακτηρίστηκε ως καλό timing για δουλειές, αλλά οι ελπίδες αυτές για θετικά αποτελέσματα δεν φαίνεται να βγαίνουν αληθινές. Οι ρώσοι που είναι οι κύριοι αγοραστές, δηλώνουν για ακόμη μία φορά ότι οι καλές εποχές έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Δεν τα πάνε καλά με τα οικονομικά της χώρας τους, δεν έχουν ανακάμψει ποτέ από τις κρίσεις του παρελθόντος και προτιμούν σε μεγάλη κλίμακα να αγοράζουν πολύ φθηνά κινέζικα γουναρικά τα οποία ως τέτοια δεν διστάζουν να τα αγοράσουν και να τα ανανεώσουν μετά από 2-3 χρόνια με περισσότερη ευκολία από ότι τα Ελληνικά ποιοτικά γουναρικά.
Το ποιοτικό γουναρικό έχει πρόβλημα. Είναι ακριβό και επίσης με τις πολιτικές ξεπουλήματος των τελευταίων ετών έχει καθιερώσει τη λογική στα μυαλά των πελατών ότι οι Έλληνες πουλάνε καλά γουναρικά σε εξευτελιστικές τιμές αν τους κάνεις καλό παζάρι…
Αυτό με τη σειρά του έχει δημιουργήσει ένα συγκεκριμένο σκηνικό που λειτουργεί αργά και σταθερά ως μολυσματική θανατηφόρα ασθένεια για τον άλλοτε κραταιό κλάδο.
Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες λειτουργούν Έλληνες παραγωγοί και Ρώσοι εργοδότες (το καθεστώς της εργολαβίας) μοιάζουν με ένα σπιράλ θανάτου που απλώνεται μέρα με τη μέρα στην Καστοριά και το Βόιο.
Σήμερα εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις (τα γνωστά περίπτερα με τις χαμηλές τιμές) όλοι μιλούν για μειωμένο ενδιαφέρον και πτωτική πορεία σε σχέση με πέρσι. Όλοι μιλούν με περισσή εγκράτεια και στεναχώρια.
Σήμερα όμως ακούσαμε και μία φράση που λέει πολλά για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το τελευταίο διάστημα η Ελληνική γουνοποιία. Και δεν είναι μόνο η φράση που μας έκανε εντύπωση αλλά-κυρίως ο επιχειρηματίας από τον οποίο ακούσαμε το εξής:
«Είναι η πρώτη φορά που σκέφτομαι να παρατήσω τη γούνα. Δεν πάει άλλο. Η γούνα τελείωσε. Μάλλον ήρθε η ώρα να αλλάξουμε δουλειά…»
Η παραπάνω φράση δεν ειπώθηκε από κάποιον μικρό και ασήμαντο επιχειρηματία αλλά αντιθέτως από έναν κορυφαίο (κι όταν λέμε κορυφαίο εννούμε έναν που εύκολα κατατάσσεται στους δέκα μεγαλύτερους της Ελληνικής αγοράς) γουνοποιό.
Λίγο η παγκόσμια κατάσταση, λίγο η έλλειψη επιχειρηματικής παιδείας, λίγο οι συνδικαλιστές μας και λίγο εμείς οι ίδιοι φαίνεται να ρίξαμε το πλοίο πάνω σε ξέρα.
Και κανείς δεν ξέρει αν η αβαρία διορθώνεται…
