‘Εχει ένα μικρό πρόβλημα με την αργοπορία και το πρωινό ξύπνημα. Η ίδια μιλά για το ελάττωμά της αυτό σε συνέντευξή της στο περιοδικό People και τη δημοσιογράφο Φανή Πλατσατούρα και αποκαλύπτει κάποια ακόμη πράγματα που δεν ξέραμε για εκείνη. Είναι η Καστοριανή Ελένη Βουλγαράκη που συμμετέχει φέτος στην εκπομπή του Open «Έλα Χαμογέλα» με παρουσιάστρια τη Σίσσυ Χρηστίδου.
Ακολουθεί σχετικό απόσπασμα:
Tι καλό θα έλεγες πως έχει η γρήγορη αναγνωρισιμότητα, εκτός από το να αυξάνονται οι followers στο Instagram;
Καλλυντικά, παπούτσια, ρούχα… (γέλια)
Σε περίπτωση που δεν πάνε καλά τα πράγματα στην τηλεόραση, έχεις κάποιο plan B;
Η αλήθεια είναι πως με ενδιαφέρει πολύ η τηλεόραση και τα media. Αντιλαμβάνομαι, βέβαια, ότι είναι ένας χώρος όπου επιβιώνεις δύσκολα. Έχει τύχει να δω με τα μάτια μου να «εξαφανίζεται» κόσμος από τη μία σεζόν στην άλλη. Δεν έχω κάποιο plan B, μπορώ να σου πω όμως ότι αυτό που κάνω αυτή τη στιγμή με γεμίζει απόλυτα. Νιώθω δημιουργική, είμαι συνεχώς σε εγρήγορση, προσπαθώ να βελτιώνομαι. Eπίσης, όταν κάθομαι στην ηρεμία του σπιτιού μου, σκέφτομαι «Είσαι τυχερή που κάνεις αυτό που αγαπάς». Γιατί, κακά τα ψέματα, κάνουμε μια ευχάριστη και εύκολη δουλειά συγκριτικά με άλλες. Δεν θα συγκρίνω δηλαδή τη δική μου δουλειά με αυτήν ενός γιατρού ή ενός επιστήμονα.
Εκτός δουλειάς, πώς είναι η καθημερινότητά σου;
Μέσα σε ένα αμάξι, πάω από το ένα μέρος στο άλλο. Μου αρέσει όμως η καθημερινότητά μου στην Αθήνα, ο τρόπος που ζω. Μένω στο Κέντρο, αυτή την περίοδο βρίσκομαι σε διαδικασία μετακόμισης και όταν έχω ελεύθερο χρόνο πηγαίνω γυμναστήριο ή για ποτό με φίλους. Προσπαθώ να τα προλαβαίνω όλα και, κυρίως, να μην αργοπορώ στα ραντεβού μου – αυτό είναι το μεγάλο μου ελάττωμα.
Και στο πρωινό του Open πώς καταφέρνεις να είσαι στην ώρα σου;
Επειδή δεν έχω το περιθώριο να αργήσω στην εκπομπή, βάζω δεκαεπτά ξυπνητήρια –ανά πέντε ή δέκα λεπτά, από τις 7 έως τις 8 το πρωί– μαζί και τη θεία μου από την Καστοριά να με παίρνει στο τηλέφωνο να βεβαιωθεί ότι ξύπνησα, γιατί δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στον εαυτό μου. Μακάρι να υπήρχε μια επιστημονική εξήγηση για την αργοπορία, όπως υπάρχει για τη γρίπη ή τη γαστρεντερίτιδα. Τότε, εμάς που «στήνουμε» θα μας έβλεπαν με άλλο μάτι!
