Η κρίση, αποτέλεσμα κυρίως της τραγικής οικονομικής πολιτικής των ετών 2004-2009, επέφερε και μεγάλες αλλαγές στον πολιτικό χάρτη της χώρας μας.
Μέσα σε κλίμα σύγχυσης, παραπληροφόρησης, θυμού, η εκλογική απήχηση του ΠΑΣΟΚ μειώθηκε κατακόρυφα, νέοι κομματικοί σχηματισμοί ξεφύτρωσαν από το πουθενά, ο ΣΥΡΙΖΑ εκτόξευσε τα ποσοστά του.
Το ΠΑΣΟΚ κατέβαλε τεράστιο πολιτικό τίμημα προσπαθώντας μόνο του να αποτρέψει την απόλυτη καταστροφή, δηλαδή μία άτακτη χρεωκοπία της χώρας.
Τα κόμματα της τότε αντιπολίτευσης απέρριπταν οποιαδήποτε συναίνεση για αντιμετώπιση της κρίσης. Με προεξάρχοντες τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Ν.Δ. , υποδαύλιζαν και τροφοδοτούσαν τα κύματα των περίφημων «αγανακτισμένων πολιτών» που προπηλάκιζαν στις πλατείες μέλη της Κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου και στελέχη του ΠΑΣΟΚ και επί ενάμιση χρόνο κατά χιλιάδες πολιορκούσαν και ζητούσαν «να καεί η Βουλή»!
Τώρα, επτά χρόνια μετά, αφού μεσολάβησαν «κωλοτούμπες» και διαλύθηκαν ψευδαισθήσεις, τα περισσότερα μικρά συγκυριακά κόμματα επιστρέφουν στην ασημαντότητα.
Η Ν.Δ. θέλει να επιστρέψει στην διακυβέρνηση χωρίς να προτείνει κάτι νέο, αλλά αντιγράφοντας το παρελθόν της καθώς και τους συντηρητικούς πολιτικούς της φίλους στην Ευρώπη που ευθύνονται για την σκληρότητα των Μνημονίων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως Κυβέρνηση, σε εκπληκτικά σύντομο διάστημα έχει ενσωματωθεί στο σύστημα συντηρητικών επιλογών και παλαιοκομματικών πρακτικών. «Μεθυσμένος» από την εξουσία και έχοντας αγωνία ήττας προσφέρει καρέκλες σε οποιοδήποτε πρόθυμο και διψασμένο για προσωπική προβολή και εξουσία πρώην στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, νομίζοντας ότι έτσι μετατρέπεται σε Κεντροαριστερά. Γέμισε τη χώρα από πολλούς «μικρούς Τσιριμώκους».
Ανακύπτει το ερώτημα: Τι πρέπει να κάνει η μεγάλη Προοδευτική Δημοκρατική Παράταξη που εκπροσωπήθηκε και εκφράσθηκε για δεκαετίες από το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα ώστε να ανακάμψει και να παίξει ουσιαστικό ρόλο;
Τρία πράγματα εκτιμώ ότι είναι αναγκαία :
Πρώτον: Να καταθέσει τώρα ένα σαφές πλαίσιο θέσεων για τις οποίες θα αγωνισθεί και θα επικεντρώνονται σε :
Ριζικό εκσυγχρονισμό της Δημόσιας Διοίκησης.
Νέο φορολογικό σύστημα, αντιγραφειοκρατικές εφαρμογές, στήριξη τομέων με συγκριτικά πλεονεκτήματα, προκειμένου να υπάρξουν επενδύσεις.
Ισχυροποίηση των θεσμών στους οποίους στηρίζεται η λειτουργία της Δημοκρατίας.
Ενίσχυση της διαφάνειας και αντιμετώπιση της διαπλοκής.
Ουσιαστικοποίηση του κοινωνικού κράτους.
Βαθιές αλλαγές στην Παιδεία που θα λαμβάνουν υπόψιν κυρίως τις ανάγκες της νέας ψηφιακής εποχής.
Ρητή δέσμευση αγώνα για μείωση του 3,5% για πρωτογενή πλεονάσματα, προκειμένου να υπάρξουν πόροι για ανάπτυξη και κοινωνική δικαιοσύνη.
Η Κεντροαριστερά πρέπει να πρωτοπορήσει επίσης στην αναζήτηση απαντήσεων για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής καθώς και τις ανατροπές που φέρνει η ψηφιοποίηση και η ρομποτική σε εργασιακές σχέσεις αλλά και στην λειτουργία της Δημοκρατίας.
Αρκεί να σκεφθούμε π.χ. ότι τα ρομπότ καταργούν μαζικά θέσεις εργασίας και δεν αμείβονται, δεν συνδικαλίζονται, δεν απεργούν, δεν πληρώνουν φόρους ούτε ασφαλιστικές εισφορές.
Δεύτερο: Να δεσμευθεί από τώρα ρητά ότι δεν θα μετατραπεί μετά τις εκλογές σε Κυβερνητικό συμπλήρωμα ούτε της Ν.Δ., ούτε του ΣΥΡΙΖΑ.
Τρίτο: Να χρησιμοποιήσει τον τίτλο και το σήμα του ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι νοσταλγία αλλά δυναμική αξιοποίηση αυτού που αποτελεί το ισχυρό αναγνωριστικό σύμβολο, που ταυτίστηκε με προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη, εθνική ευθύνη ήδη από την ίδρυση του από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Και έτσι έχει χαραχθεί στην συλλογική μνήμη του λαού.
Από σεβασμό σε όσους συμμετέχουν ως πρόσωπα, συλλογικότητες, κτλ. σήμερα στο ΚΙΝΑΛ, χωρίς να είναι ΠΑΣΟΚ, θα μπορούσε ο τίτλος να είναι ΠΑΣΟΚ-Δημοκρατική Συνεργασία ή ακόμα και ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.
Η Κεντροαριστερά κάνει σε λίγες ημέρες το έκτακτο Συνέδριό της. Εύχομαι να μην περιοριστεί στην εκλογή των οργάνων, που δεν ενδιαφέρει την Κοινωνία, αλλά να κάνει ένα νέο δυναμικό ξεκίνημα.
