Ο άδικος θάνατος ενός μεγάλου Έλληνα Στρατιώτη…
Σαν σήμερα, το 1943, ο Ηρωικός Κωνσταντίνος Δαβάκης, εκ των βασικών συντελεστών της εποποιῒας της Πίνδου, κατά τις πρώτες εβδομάδες της ιταλικής εισβολής το 1940, πνίγηκε κατά την μεταφορά του μαζί με άλλους αιχμαλώτους στην ιταλία, λόγω τορπιλισμού του πλοίου που τον μετέφερε.
Με διακρίσεις ήθους και ανδρείας από τον Α’Παγκόσμιο πόλεμο και την Μικρασιατική εκστρατεία, αποστρατεύθηκε το 1937, λόγω σοβαρών προβλημάτων που υπέστη η υγεία του από ασφυξιογόνα αέρια που είχαν χρησιμοποιηθεί κατά τη διάρκεια του Α’Π.Π. Όταν όμως η Πατρίδα τον ξανακάλεσε, δεν δίστασε ούτε στιγμή να δηλώση «παρών». Από τον Αύγουστο του 1940, εργάσθηκε υπεράνθρωπα για να προετοιμάση την άμυνα της περιοχής Πίνδου. Κάτοικοι και στρατιώτες τον λάτρεψαν για το ήθος του και την εμπιστοσύνη που τους ενέπνεε. Όταν εκδηλώθηκε η επίθεσις των Ιταλών, ο Δαβάκης απέδειξε ότι τις εποποιῒες δεν τις γράφουν οι μεγάλοι αριθμοί αλλά οι φλογερές καρδιές. Στα υψώματα της Φούρκας, μαχόμενος στην πρώτη γραμμή, τραυματίστηκε βαριά και επέζησε από θαύμα.
Μέχρι τις 7 Δεκεμβρίου 1942, που οι ιταλοί κατακτητές τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στις φυλακές Καλλιθέας. Στις 20 Ιανουαρίου επιβιβάστηκε στο «Cità di Genova» για το μοιραίο ταξείδι προς Ιταλία με σκοπό να κρατηθεί ως όμηρος. Ξημερώματα της 21ης Ιανουαρίου, το πλοίο τορπιλίσθηκε, με αποτέλεσμα ο σεμνός Ήρωας να πεθάνει από πνιγμό.
