Ήθελα να μην είναι δύσκολο έτος πού είναι. Ήθελα να πονούσα, να αφεθώ περισσότερο, εξάλλου ο πόνος με προχωράει. Αυτό το έτος εξελίχθηκα, ήμουν alive and kicking. Έκανα αυτά που χρωστούσα στον εαυτό μου. Τον ευλόγησα με αυτά που έχω.
Με 365 νότες μουσικής, της δικής μου μουσικής μελωδίας και όχι των άλλων.
Ήθελα να βγάλω κάποιες σέλφι για μένα, πράγμα που δεν έκανα διότι ενώθηκα με άλλους ανθρώπους πού γνώρισα, οι οποίοι ίσως έχουν την ανάγκη μου μια μέρα, άλλα ποτέ δεν ξέρεις…
Ήθελα μποφόρ, μπουνάτσες, όταν γνωρίζω ότι το πλοίο μου,το καράβι του νότου, κινδυνεύει έξω στα ανοιχτά, όμως στο λιμάνι θα σαπίσει.
Ήθελα να ξαναβρώ αυτους που έχασα! Από την άλλη μεριά λίγοι βρίσκονται δίπλα μου ,όταν σε ότι έχω επενδύσει συναισθηματικά έχει εξαφανιστεί από δίπλα μου κι αυτό είναι αλήθεια. Εξάλλου οι γνωστοί μου λένε τα καλά μου όταν θέλω-ήθελα να νιώσω γλίσχρος.
Ήθελα να είμαι χαλαρός να μην πάρω τίποτα σοβαρά, να βγω στη φύση να κάνω περισσότερες διακοπές από οποιαδήποτε άλλη χρονιά, πράγμα το οποίο έκανα.
Ήθελα να πάρω περισσότερα τηλέφωνα αντί για sms. Nα κάνω πράγματα για τους δικούς μου ανθρώπους, να τους ζήσω πιο πολύ από ποτέ.
ΘΕΛΩ όταν είμαι δίπλα τους να κλείνω τις συσκευές και να είμαι πραγματικά παρών.
Ήθελα το 18 να είναι μια καλύτερη χρόνια, όμως κάθε πέρσι και καλύτερα.
Παρόλα αυτά έγινα ιταμός, μάλλον καλύτερος για τον εαυτό μου και πιο γέραρος για τους άλλους ή το αντίθετο;
Φίλιππος Θεοδώρου
