Φαίνεται ότι η τύχη (και ο Ταγίπ Ερντογάν) για πρώτη φορά εργάζονται συστηματικά για την Ελλάδα και την Κύπρο. Δεν εξηγείται διαφορετικά αυτό που συμβαίνει μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Τουρκίας, σε σημείο που να αναρωτιούνται οι κυβερνητικοί παράγοντες και οι αναλυτές στην Αμερική, για το αν ο πρόεδρος της γειτονικής χώρας έχει σώας τας φρένας.
Αν είναι στα καλά του, είναι το κρίσιμο ερώτημα πλέον, και φαντάζομαι ότι αυτοί στις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, που ανέλαβαν να γράψουν το ψυχογράφημά του, είναι έτοιμοι να παραδώσουν τα πτυχία τους!
Ας πάρουμε τα πράγματα από εκεί που τα αφήσαμε… Ο Ερντογάν θα μπορούσε με μία κίνηση να σταματήσει την κακοδαιμονία του, που επηρέασε πλέον δραματικά και την τουρκική οικονομία, η οποία περιήλθε σε βαθύτατη και βαρύτατη κρίση. Εάν παρέδιδε τον Άντριου Μπράνσον, όταν προέκυψε το ζήτημα, τώρα δεν θα συζητούσε όλη η Αμερική -και όχι μόνο- για το θέμα ενός πάστορα, ο οποίος ζει στη Σμύρνη και είναι επικεφαλής μίας εκκλησίας ευαγγελιστών. Θα ήταν μία μη είδηση.
Όμως, το ανέδειξε ο ίδιος σε μείζον ζήτημα και τώρα έχει καταστεί το θέμα που θα κρίνει τη βελτίωση των σχέσεων ή την οριστική ρήξη. Στο σημείο που έφερε τα πράγματα χθες ο κ. Ερντογάν η οριστική ρήξη είναι το πιό πιθανό σενάριο. Οι ύβρεις και οι κατηγορίες εναντίον της Αμερικής αποκλείεται να μείνουν αναπάντητες. Μπορεί όταν ξυπνήσουμε, πέρα από την κατάρρευση της τουρκικής λίρας, να ακουστούν ακόμα πιο δυσάρεστα νέα από την Ουάσιγκτον.
- Με τα σημερινά δεδομένα, λοιπόν, η έναρξη μίας εχθρικής αντιπαράθεσης είναι η πιο πιθανή εξέλιξη, καθώς ακόμα και να παραδώσει τον πάστορα, οι Αμερικανοί έχουν απωλέσει εντελώς την εμπιστοσύνη τους στον Ερντογάν, στην κυβέρνησή του και στον τουρκικό λαό, ο οποίος παρουσιάζει έντονα αντιαμερικανικά αισθήματα.
Συζητώντας το θέμα με Αμερικανούς αναλυτές, οι οποίοι μέχρι πριν από λίγα χρόνια πάθαιναν ντελίριο ενθουσιασμού στο άκουσμα του ονόματος του προέδρου της Τουρκίας, συμφώνησαν με μία θεωρία που αναπτύχθηκε τελευταία σύμφωνα με την οποία ο Ερντογάν έχει πάρει από καιρό τις αποφάσεις του, απλά οι αμερικανικές υπηρεσίες δεν πήραν είδηση. Τον ενδιαφέρει πλέον η συμμαχία του με τη Ρωσία και με το Ιράν, το οποίο θα του προμηθεύει όσο φυσικό αέριο και πετρέλαιο χρειάζεται και σε χαμηλές τιμές. Και το χειρότερο, για τους Αμερικανούς, είναι ότι δεν έχει πλέον καμία ψυχική ή άλλη σχέση με την Αμερική και τη Δύση γενικότερα. Βολεύει τη ρητορική του να είναι απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες και στους Δυτικούς.
Στον πανικό του για την κατάρρευση της τουρκικής λίρας, έπαιξε από την αρχή της περασμένης εβδομάδας ένα επικοινωνιακό παιγνίδι. Διέρρευσε ότι τα βρήκε με την Αμερική και έστειλε -απλά για να στείλει- ως μήνυμα στις αγορές μία διαπραγματευτική ομάδα στην Ουάσιγκτον. Ο επικεφαλής της χρειάστηκε 45-50 λεπτά για να καταλάβει ότι οι Αμερικανοί έχουν θέσει ένα τελεσίγραφο, από το οποίο δεν υποχωρούν: Ή τον πάστορα και τους άλλους Αμερικανούς υπηκόους ή τίποτα. Και το τίποτα σημαίνει ότι ο καθένας κάνει τα κουμάντα του.
- Τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές, οι Αμερικανοί προετοίμαζαν το δεύτερο πακέτο κυρώσεων εναντίον της Τουρκίας. Το χτύπημα θα είναι πιο βαρύ από το προηγούμενο και θα περιλαμβάνει πρόσωπα που είναι στο στενό κύκλο του κ. Ερντογάν και διαθέτουν περιουσία στην Αμερική. Υπολογίζεται ότι η προεδρική οικογένεια διαθέτει σπίτια και διαμερίσματα μέσω εταιρειών και φιλικών προσώπων που έχουν εντοπίσει οι αμερικανικές αρχές.
Όσο ο Πάστορας και οι άλλοι Αμερικανοί υπήκοοι παραμένουν στη φυλακή, όλο και πιο εκρηκτική θα γίνεται η κατάσταση μεταξύ της Ουάσιγκτον και της Άγκυρας.
Την ίδια στιγμή στην Ελλάδα ασχολούνται με την αθυρόστομη και απαράδεκτη Αυλωνίτου και στην Κύπρο βρίσκονται όλοι σε διακοπές… Οι πολιτικές ηγεσίες στην Αθήνα και τη Λευκωσία, κυβερνήσεις και αντιπολίτευση έπρεπε να είναι σε εγρήγορση. Διότι η κατάρρευση της τουρκικής οικονομίας, που άρχισε εδώ και μερικές μέρες θα επηρεάσει τις δύο χώρες. Δεν αναμένω ότι ο Ερντογάν θα …ξεσπάσει εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου, όπως διαδίδουν μερικοί ανόητοι. Όταν καταρρέει η οικονομία μίας χώρας, κοιτάζει το “σπίτι” της και όχι να δημιουργήσει και νέα προβλήματα, που δεν θα μπορεί να τα διαχειριστεί. Και αυτή τη στιγμή ο κ. Ερντογάν έχει στραμμένο το βλέμμα του στον εχθρό Τραμπ και στο εσωτερικό της Τουρκίας. Άλλωστε η μισή χώρα, όπως έδειξαν οι πρόσφατες εκλογές, τον μισεί…
