«Το θλιβερό μνημόσυνο ενός νεκρού λαού που περιμένει την δική του Αντιγόνη να τον ενταφιάσει επιτέλους…Ενός νεκρού λαού που δεν έμαθε ΤΙΠΟΤΕ ΠΟΤΕ για τον εαυτό του, το είναι του, την μνήμη του, την ταυτότητά του, το κύτταρο του, την σημαντικότητά του….
Ενός νεκρού λαού που η μπόχα της αποσύνθεσής του βρομάει Ελληνιλίκι, Μεκεδονιλίκι, σταυρούς και κοκκαλολατρείες, Πάολα και Κωστέτσο, λαμογιά και “ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε”, σκουπίδια και λίγδα από τα πιτόγυρα στο πιγούνι, μαγκιά κλανιά κι απόστημα, αυθαιρεσία και ψηφοπώληση, οσφυοκαμψία και μεσιτεία. Βρομάει παράδεισο με μέσο και κόλαση που είναι για τους άλλους, επιστήμη αποστήθισης, κλάψα μίρλα και μιζέρια, πλαστικούρα και μπουζούκι αμανές, τσιμεντολαγνεία και αγγλικούρα, τσέπες και λαρύγγια άπατα, ομοφοβία και ρατσισμό, οθόνη και πληκτρολόγια, κινητό και συνθετικό σκατό.
Ενός λαού που κατέληξε νεκρός γιατί εξόντωσε και λιδώρησε τους ποιητές, γιατί άλλαξε την επιστήμη με χάντρες, εικονίσματα και κομποσκοίνια, γιατί μίσησε με επιτυχία τον γείτονά του, γιατί το κάλλος και το μέλος έγιναν κιμάς για τις ευροβόρες ορδές, γιατί τα κριάρια του με δική του ευθύνη είναι στέρφα, γιατί τις παραλίες του Οδυσσέα τις έκανε μπιτσόμπαρα γεμάτα ακατοίκητο κρέας, γιατί τον έρωτα τον έκανε οδηγίες, γιατί γιατί, γιατί, τόσα θανατηφόρα γιατί…
Και έρχεται και το προαιώνιο ύψιστο φιλοσοφικό ερώτημα: “κλάνει ο πεθαμένος?” και η απάντηση είναι: αν είναι νεοέλληνας ναι! Γιατί αν πατήσεις το πτώμα θα κλάσει αμήν και αλληλούια, βουλευτικά έδρανα και σκοτεινά στασίδια, δεξιά και αριστερά, Εφιάλτες και Φαναριώτες, γερμανοτσολιάδες και ΕΑΜ, παράδες και συγχωροχάρτια, παρατημένη πατρίδα και στρατιές μετανάστες, καπηλεία και ρουφιανιά, χούντες και χούντες….
Ελπίς? στα αζήτητα…όταν ο ΄Ελληνας (?) σήμερα αν τον ρωτήσεις τι γνωρίζει για τον Αβραάμ, τον Δαβίδ, τον Σφήνο, τον Κωστόπουλο, την Παπαρίζου, τον Ντάνο, την Πάνια και την Τατιάνα, τον Τσίπρα, τον Βενιζέλο, τον Κούλη, τον Πάκη, τον Μάικλ Τζάκσον, τους Ρόλινγκ Στόουνς, τις Καρντάσιαν θα σου πει τα πάντα και ακόμα περισσότερα. Αν τον ρωτήσεις για τον Πυθαγόρα, τον Εμπεδοκλή, τον Ηράκλειτο, τον Δεξίλεω, την Ηγησώ, την Υπατία, τον Κυναίγειρο, την Διοτίμα, τον Διηνέκη, τον Πλήθωνα, τον Ιουλιανό, τον Κοραή, τον Ρήγα, τον Καΐρη, θα σε κοιτάξει με το νεκρό του μάτι ακατοίκητο μέχρι το βάθος του κενού του κρανίου….
Η Μακεδονία είναι Ελληνική Ζήτω…. αυτό έλειπε…αφού εμείς φέραμε τον πολιτισμό ΡΕ!»
