“Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας: Αναζητώντας το χαμένο χρόνο”
Ψηφίστηκε χθες στην ολομέλεια της Βουλής, το νομοσχέδιο για την συνένωση του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και του Ιόνιου Πανεπιστημίου. Νέες Σχολές και νέα Τμήματα δημιουργούν μια νέα πραγματικότητα και ένα δυναμικό επώνυμο Πανεπιστήμιο. Η δημιουργία όλων των νέων τμημάτων προβλέπεται από την 1.10.2018.
Η κυβερνητική πολιτική επιλογή για αναβάθμιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης υλοποιείται συστηματικά.
Από την εξέλιξη αυτή μοιάζει να απουσιάζει ουσιαστικά το Πανεπιστήμιο Δυτ. Μακεδονίας. Ο χρόνος και το ενδεχόμενο συνένωσης- ανάπτυξης του Πανεπιστημίου Δυτ. Μακεδονίας μάλλον «μπερδεύεται στη μετάφραση» [των προθέσεων]!
Από τον προηγούμενο χρόνο, η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, επιχειρεί την ενθάρρυνση της συνένωσης ΤΕΙ και ΑΕΙ στη Δυτ. Μακεδονία.
Δημιουργήθηκαν επιτροπές. Γίνανε συνεδριάσεις και συναντήσεις. Το μόνο που προέκυψε -ως «διαρροή»!!! σε τοπικό ΜΜΕ-, είναι ένα κείμενο-σχέδιο, προϊόν των «συνθέσεων», που και αυτό αμφισβητείται από αρκετά μέλη της ακαδημαικής κοινότητας, με αποτέλεσμα αρκετούς μήνες μετά την έναρξη του διαλόγου, να μην υπάρχει επίσημο σχέδιο-πρόταση για συζήτηση.
Είναι πλέον ηλίου φαεινότερο πως κάποιοι επέλεξαν να παίξουν το «χαρτί» των καθυστερήσεων, με στόχο να κερδίσουν χρόνο, με την ελπίδα πως θα συνεχίσουν να πορεύονται ευτυχείς [και ευχαριστημένοι τελικά!] στην σημερινή αδιέξοδη πραγματικότητά τους.
Την στιγμή που τα Πανεπιστήμια άλλων περιφερειών προχώρησαν σε συνενώσεις, διάλογο των ακαδημαικών κοινοτήτων και ανάπτυξη Σχολών και Τμημάτων, η Δυτική Μακεδονία παραμένει θεατής των εξελίξεων!!!
Ενδεχομένως κάποιοι πιστεύουν πως ανήκουν στην πρωτοπορία της ακαδημαϊκής εκπαίδευσης και δεν αξίζει να συμμετέχουν στις εξελίξεις που συντελούνται στον ακαδημαϊκό χάρτη της χώρας. Δικαίωμά τους, επίσης, να τους αφήνει αδιάφορους η επιθυμία και η αγωνία της κοινωνίας να συνδεθεί το Πανεπιστήμιο με τον αναπτυξιακό χάρτη της περιοχής.
Ακούμε και διαβάζουμε πολλά και κάποια αδιανόητα.
Κάποιοι, εκ της ακαδημαϊκής κοινότητας, προτάσσουν ως «κόκκινη γραμμή» , τον αριθμό των τμημάτων!!! Ποσοτικό λοιπόν είναι το πρόβλημα. Συμφωνούμε. Χρειαζόμαστε περισσότερα τμήματα. Τα οποία όμως θα αποφασίσει ποιος; Με ποια κριτήρια;
Θα μιλήσουμε για την ποιότητα των παρεχόμενων σπουδών; Θα μιλήσουμε για τον ρόλο και την συμμετοχή αυτοδιοίκησης, επιμελητηρίων και παραγωγικών φορέων της περιοχής σε ένα διάλογο που μέχρι στιγμής, αποτελεί αποκλειστικό «προνόμιο» της ακαδημαϊκής κοινότητας;
Κάποιοι, «παίζουν» ακόμη και με τον φόβο προς το διοικητικό προσωπικό, υπαινισσόμενοι πως η ενδεχόμενη συνένωση θα επιφέρει μείωση θέσεων εργασίας!!! Με άλλα λόγια τη στιγμή που αυξάνονται τα τμήματα, μετά την συνένωση, οι θέσεις διοικητικών θα μειωθούν! Το παράδοξο της αυθεντίας!
Εκείνοι που φρόντισαν να διαρρεύσουν το σχέδιο-πρόταση, καλό είναι να ενημερώσουν επίσημα την κοινωνία και τους άμεσα εμπλεκόμενους φορείς… για το «πραγματικό σχέδιο».
Να απαντήσουν αν εκτιμούν πως υπάρχουν συμφέροντα που προηγούνται του δημοσίου συμφέροντος και της προοπτικής ανάπτυξης ενός ήδη προβληματικού ιδρύματος;
Και μέσα σε αυτό το vertigo προθέσεων και σκοπιμοτήτων κάποιοι επωφελούνται για να μιλήσουν για τις δικές τους τοπικές χωροταξικές μικροκατακτήσεις. Λες και η γεωγραφική κατανομή των σχολών δεν έχει κριτήρια, αλλά γίνεται από «όποιον προλάβει».
Η αποθέωση του αμοραλισμού!
Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, φιλική προς κάθε ουσιαστική μεταρρύθμιση, οφείλει να αναλλάβει πρωτοβουλίες και να υπερασπιστεί μια περιοχή που σφαδάζει οικονομικά και αναζητά εναγωνίως διέξοδο στην ανάπτυξη. Το Πανεπιστήμιο μπορεί και οφείλει να αποτελέσει αιχμή του δόρατος μιας αναπτυξιακής πολιτικής για την Δυτική Μακεδονία.
H «πρόταση» που είδε το φως της δημοσιότητας, δεν μπορεί να συζητηθεί σοβαρά για πολλούς λόγους
