Ένα αλλοπρόσαλλο σκηνικό διαδραματίζεται το τελευταίο διάστημα σε όλη την Ελλάδα, με αφορμή το «σύρσιμο» κυριολεκτικά της σημερινής κυβέρνησης από την υπερδύναμη Αμερική και την ακόλουθό της -δυστυχώς- Ε.Ε., στην γρήγορη λύση του σκοπιανού ζητήματος που ταλανίζει τα τελευταία χρόνια την ελληνική κοινωνία, τους πολιτικούς και τις …όμορες χώρες.
Μία συμφωνία σε μια φιέστα στην Πρέσπα, άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου, με ένα πλήθος συλλαλητηρίων σε όλη την Ελλάδα, με ακραίες αντιδράσεις των δυνάμεων καταστολής, με πολλή βία και λεκτικές αντιπαραθέσεις ακόμα και μέσα στον «ναό της δημοκρατίας» την βουλή των Ελλήνων, πόσο δε μάλλον στα ΜΜΕ και στους δρόμους όπου επεκτάθηκαν οι αντιπαραθέσεις των χιλιάδων πατριωτών – υποστηρικτών της μίας ανόθευτης Μακεδονίας της Ελλάδας και των λίγων γνωστών αγνώστων μπαχαλάκηδων υποστηριχτών της «Μακεδονίας της αρκούδας». Φτάσαμε στο σημείο τα ΜΑΤια του λαού για να προστατεύουν 100 εντεταλμένους μπαχαλάκηδες, να επιτίθενται σε χιλιάδες διαδηλωτές, παιδιά, γυναίκες, ηλικιωμένους, νέους και νέες.
Δεν θα σταθώ στο τί διακυβεύεται από αυτήν την συμφωνία, άλλωστε έχει αναλυθεί πάρα πολύ και θα συνεχίσει από ότι φαίνεται να απασχολεί για πολύ καιρό ακόμα την κοινωνία και τους πολίτες. Θα σταθώ μόνο στην μία και μοναδική λέξη που την έχουν κάνει πιπίλα – λάστιχο (ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό) οι διάφοροι αναλυτές, πολιτικοί, πολίτες, δημοσιογράφοι και εκατομμύρια….. έλληνες.
Η λέξη Δημοκρατία.
Η δήλωση του περιφερειάρχη δυτικής Μακεδονίας Θ. Καρυπίδη στην Θεσσαλονίκη: «Τραύμα στη δημοκρατία και στο δημόσιο διάλογο, αυτό που προηγήθηκε το προηγούμενο διάστημα, να έχουμε, κατ’ αρχήν μια συμφωνία, εν κρυπτώ…», πρέπει να μας προβληματίζει και να αναλυθεί ακόμα πιο πολύ.
Οι φαινομενικά «ερασιτεχνικού τύπου» μα απόλυτα ελεγχόμενες (στρατιωτικού σχεδιασμού) αντιδράσεις μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης, που κατά γενική ομολογία έχει χάσει προ πολλού την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, στόχευαν και σκοπεύουν να περιοριστούν οι αντιστάσεις του Λαού σε μια «επιβαλλόμενη συμφωνία» με την οποία το 70-80% του ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΕΙ!
- Που και ποιο είναι λοιπόν το αισθητήριο της Δημοκρατίας με το οποίο προσπαθούν να την επιβάλουν;
- Πώς ισχυρίζονται Νομιμότητα όταν ο έτερος συγκυβερνήτης (ΑΝ.ΕΛ.) δηλώνει κατηγορηματικά ότι ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΕΙ;
- Πώς γίνεται το κόμμα γύρω από το οποίο συσπειρώθηκαν οι διαδηλωτές και οι «αγανακτισμένοι», το κόμμα που πήρε την εξουσία ως ελπίδα, να αντιδρά τόσο βίαια, ανάλγητα και απάνθρωπα, με πέτρες, ξύλο με γκλομπς και χημικά από την μια (σε διαδηλωτές) και με το γάντι, με «ευαισθησία» από την άλλη στους φυλακισμένους, για τρομοκρατία, αμετανόητους δολοφόνους (Κουφοντίνας) και στους ομογάλακτους (Ρουβίκωνας), τη στιγμή που τα στελέχη του προκλητικά αποκαλούν «τραμπούκους και παρακρατικούς» τους διαδηλωτές; Προφανώς είναι και αυτό μία νέα αριστερίστικη ιδεοληψία της Δημοκρατίας.
- Πώς γίνεται να κατηγοριοποιούνται και να στοχοποιούονται, οι διαδηλωτές του σήμερα ως φασιστοειδή ακροδεξιά στοιχεία, όταν είναι γνωστό σε όλους, ότι ολόκληρες οικογένειες, πολίτες κάθε ηλικίας, σύλλογοι, σωματεία, χριστιανικές και όχι μόνο οργανώσεις είναι αυτοί που γεμίζουν τις πλατείες και τους δρόμους;
- Πόσο πραγματικά άλλαξε η «δημοκρατική» τους ιδεολογία όταν αυτοί οι ίδιοι προκαλούν με τα λεγόμενά τους ¨περί λήξης του εμφυλίου το 2018″ (αν είναι δυνατόν), ακούγοντας μάλιστα τον υπερφίαλο γείτονα να λέει «εμείς οι μακεδόνες και εσείς οι Έλληνες». Είναι δημοκρατικό να περιθωριοποιείς εκατομμύρια λαού που, ακούγοντας δηλώσεις τέτοιου είδους, θεωρούν ότι εκτελούν το πατριωτικό τους καθήκον εκφράζοντας το ίδιο που οι κυβερνώντες επικαλούνταν ως Αντιπολίτευση; Ξεχάσατε τα γιαουρτώματα, την χλεύη, τις ύβρεις, τις δράσεις που κάνατε στο παρελθόν;
- Πόσο δημοκρατικό άραγε είναι να εφαρμόζεις την λογική της, με κάθε τρόπο και μέσο, «σπέκουλας υποστήριξης» της άποψής σου, ως «αλάθητο του πάπα», ακροβατώντας, στην αριστερίστικη θολοκουλτούρα σου, προσπαθώντας να αποβάλεις τις «ενοχές από την -από άλλους επιβαλλόμενη – φιλελεύθερη πολιτική» που ακολουθείς; Με τί κόστος;
- Αλήθεια πόσο τραυματίστηκε η δημοκρατία από την έπαρση, τον οίστρο και την ιδιαίτερα ειρωνική και εγωκεντρική συμπεριφορά του ΥΠΕΞ κου Κοτζιά με το «αμερικάνικο καπέλο ως νέος «Μπίλι δε Κιντ» κατά την παράδοση του ψηφίσματος του περιφερειακού συμβουλίου Δ. Μακεδονίας στους Ψαράδες από τον Καρυπίδη και τα απαξιωτικά για τον λαό σχόλια που είπε σε αυτόν;
- Πόσο πραγματικά τραυματίζεται η δημοκρατία όταν κυκλοφορεί ελεύθερος έστω και ένας από όσους ευθύνονται για την σημερινή κατάσταση, τον διεθνή εξευτελισμό το έλλειμμα, την κατάντια της χώρας;
- Μήπως τραυματίζουμε την Δημοκρατία, αντί να την δυναμώνουμε, με τις συχνές απαξιωτικές, φαρμακερές, αριστερίστικες ατάκες των κυβερνώντων, που απο την μια, ορθώς, στηλιτεύουν τα λάθη του παρελθόντος και τις παλιές πολιτικές, ταυτόχρονα όμως, υποστηρίζουν σθεναρά ένα μεγαλύτερο λάθος το οποίο χειροτερεύει την υγεία της ήδη τραυματισμένης Δημοκρατίας;
- Πόσο τραυματίζουμε τις μέχρι σήμερα ήρεμες σχέσεις των κατοίκων των περιοχών που απειλούνται έντεχνα και στοχευμένα, καιρό τώρα, από αυτονομιστικές οργανώσεις που ελέγχονται από το εξωτερικό -π.χ. Ουράνιο τόξο- με την «πλανημένη σκοπιανοποίηση» (χωρίς να έχουν καμία απολύτως σχέση με τον σκοπιανό επεκτατισμό) κάποιων κατοίκων της Μακεδονίας, όπως έγινε με τον «βίαιο εκτουρκισμό» των Πομάκων στην Θράκη; Άραγε έχουνε καταλάβει το πρόβλημα που γεννάνε;
Το κύριο ερώτημα που πρέπει να μας προβληματίζει, είναι το αν εξαιτίας αυτής της στάσης και λειτουργίας της σημερινής κυβέρνησηςΑνελ, στο κύκνειο άσμα τους, παρασύρουν την Ελλάδα σε νέες εθνικές περιπέτειες, με αποτέλεσμα, την δημιουργία «νέων δεδομένων και ορέξεων» στους βόρειους γείτονές μας, που ανενόχλητοι σήμερα σουλατσάρουν με τις μηχανές τους στις παραλίες της δικιάς μας Μακεδονίας, ίσως αύριο να θέλουν να βολτάρουν στην δικιά τους Θεσσαλονίκη («solun»). Ίσως εξαιτίας της δικιάς τους αντίληψης «περί δημοκρατίας» να χάσουμε το δικαίωμα να αποκαλούμαστε Μακεδόνες όπως οι πρόγονοί μας.
Τελικά μήπως τα παραπάνω μας ωθούν στο συμπέρασμα ότι στην πραγματικότητα υπάρχει ΕΛΛΕΙΨΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ από κάποιους, που, όντας ερασιτέχνες και εραστές της εξουσίας, ξαφνικά έγιναν κυρίαρχοι και κύριοι αυτής στο διάστημα αυτό;
Τελικά η Δημοκρατία απλά Τραυματίστηκε ή είναι Ελλιπής έως ανύπαρκτη σε αυτό το θέμα; Τα συμπεράσματα του καθενός δικά του!
Προσωπική μου άποψη είναι ότι μόνο οι Εκλογές είναι ο Υπέρτατος Δημοκρατικός τρόπος για την εξεύρεση λύσης – ίασης μιας Τραυματισμένης Δημοκρατίας, ούτως ώστε να βγει υγιής και δυνατή, ακμαία με την καθολική συναίνεση του Ελληνικού Λαού!
Π.Γ.ΓΩΓΟΣ
(ενεργός πολίτης)
