Eίναι να απορεί κανείς γιατί η ακρόαση της μουσικής έχει μετατραπεί σε μία βαρετή διαδικασία -από ιεροτελεστία που ήταν παλιότερα. Όταν έπιανες στα χέρια σου το βινύλιο και πρόσεχες κάθε λεπτομέρεια του εξωφύλλου, το artwork, ακόμα και το σχήμα από τα αυλάκια και τα μηνύματα που ήταν γραμμένα στο περιθώριο δεν σε ένοιαζε και τόσο η ποιότητα του ήχου.
Παλιότερα η ιεροτελεστία περιελάμβανε και μαζική ακρόαση με φίλους, βραδιές συζητήσεων για τη μουσική, ανταλλαγές βινυλίων και τσακωμούς για την φθορά που προκαλούσε το απανωτό παίξιμο. Τώρα, το πολύ-πολύ να στείλεις ένα link με mail που πολύ πιθανόν να μην κατεβάσει κανείς, επειδή δεν έχει ούτε διάθεση, ούτε χρόνο, μάλλον ούτε και φίλους.
Το βινύλιο μπορεί να μην είναι το κυρίαρχο μέσο στον τρόπο που κυκλοφορεί πια η μουσική, εξακολουθεί όμως να είναι το πιο ισχυρό φετίχ και με τους πιο φανατικούς φίλους. Παζάρια δίσκων εξακολουθούν να γίνονται, βινύλια αλλάζουν χέρια για πολλά ευρώ, εξακολουθούν να φτιάχνονται εξώφυλλα-έργα τέχνης και μια ολόκληρη γενιά που γεννήθηκε όταν είχε ήδη «εξαφανιστεί» είναι οι πιο πιστοί αγοραστές του.
Κάποιοι είναι και αποκλειστικοί (είναι γεγονός ότι το βινύλιο πουλάει κυρίως σε νεαρές ηλικίες και μάλιστα αρκετοί δεν αγοράζουν μουσική με κανέναν άλλο τρόπο).
Το βινύλιο είναι πρακτικό για πολλούς άλλους λόγους. Εκτός από αυτό, όπως κι εγώ CDs αγοράζω από τα 90s, αλλά επειδή ακούω HIP-POP και κάνω scratch, τα CDz δεν μου κάνουν, γιατί δεν μπορώ να κάνω αυτά που θελω.
Σήμερα υπάρχουν πολλοί που αγοράζουν βινύλιο χωρίς να έχουν πικάπ. Είναι και μόδα το βινύλιο. Παίζει πολύ δήθεν σε οτιδήποτε είναι ακραίο ή σπάνιο.
Επίσης, αν συγκρίνεις το τι πληρώνεις και τι παίρνεις με το βινύλιο και το CD, το CD είναι ένα διακοσμητικό.
H διαφορά στον ήχο του βινυλίου από του CD, για κάποιον που δεν ξέρει….
Γενικά στα αναλογικά ισχύει αυτό: το ελάττωμά τους γίνεται προτέρημα. Κάποιες υψηλές συχνότητες μετά τα 10.000 Hz λείπουν στο βινύλιο, κόβονται, κι αυτός ο περιορισμός κάνει τον ήχο πιο γλυκό, να μην πονούν τα αυτιά σου όταν ακούς ένα δίσκο δυνατά. Όταν κάνεις DJ set με βινύλια και παίζουν δυνατά δεν πονούν τα αυτιά σου, ενώ όταν παίζει CD στην ίδια ένταση και πρέπει να πατήσεις τα B.P.M. δεν το αντέχεις κι αυτό είναι αλήθεια.
Το βινύλιο είναι από τα λίγα αντικείμενα που δεν χάθηκαν, παρόλο που η τεχνολογία προχωράει κι έχουν ανακαλυφθεί ένα σωρό νέα μέσα να αποθηκεύεις μουσική. Ακόμα και το CD εξαφανίζεται, τα εργοστάσια που το παρασκεύαζαν σταμάτησαν την παραγωγή.
Μάλιστα στην Αγγλία για το έτος 2018 το άλμπουμ Golden της Kylie Minoque πούλησε 6,400 VINYL ALBUMS όμως και κασέτες .
Από την άλλη πλευρά του ατλαντικού ο Jack White κατέχει το ρεκόρ με 40,000 πωλήσεις μόνο σε βινύλιο, ενώ η τελευταία του δισκογραφική δουλειά ξεπέρασε τις 27.000 αντίτυπα.
Ελάχιστοι όμως έχουν κασετόφωνα, ενώ πικάπ πετυχαίνεις πιο εύκολα.
Αν βγάλεις όμως ένα άλμπουμ ή ένα EP σε κασέτα και δώσεις και το CD δώρο, που δεν στοιχίζει τίποτα, δεν υπάρχει πρόβλημα. Άλλωστε και στα βινύλια δίνουν συνήθως το CD μαζί, ή δίνουν κωδικό να κατεβάσεις ό,τι αγόρασες σε mp3.
Τέλος, ναι υπάρχει διαδικασία για να φτιάξεις έναν δίσκο βινυλίου σήμερα…Παίρνεις ένα μουσικό αρχείο, σε οποιαδήποτε μορφή, σε CD, wav, mp3, από κασέτα, από άλλο βινύλιο, το βάζεις στον υπολογιστή και το επεξεργάζεσαι . Μάλιστα στη Stuttgart υπάρχουν 2 αδέρφια που έχουν βρει τον τρόπο να κόβουν βινύλια άριστης ποιότητας και αν κατάφερνες να τους πείσεις, σου κατασκεύαζαν το μηχάνημα. Είχε δοκιμάσει μάλιστα η Vestax να τους αγοράσει την εφεύρεση τους, αλλά δεν δέχτηκαν. Ξεκίνησαν να επισκευάζουν Juke Box και μετά προχώρησαν στην κατασκευή του μηχανήματος κοπής. Ο ένας είναι τα χέρια, με τις κατασκευές του και ο άλλος το μυαλό που το σχεδίασε.
Η γενια του σήμερα ανακαλύπτει…..
Φίλιππος θεοδώρου
