Η χθεσινή επιτυχημένη έκδοση εντόκου γραμματίου διάρκειας ενός έτους για πρώτη φορά μετά το 2010 αποτελεί ένα ακόμη βήμα στην πορεία για την έξοδο της χώρας από την μνημονιακή επιτροπεία και την ανάκτηση της αυτοδύναμης πρόσβασης στις αγορές χρήματος τον Αύγουστο του 2018.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το έντοκο γραμμάτιο έκλεισε με απόδοση 1,25% που καθορίστηκε πλήρως από τη ζήτηση.
Το δημοπρατούμενο ποσό ήταν της τάξης 625 εκατομμύρια ευρώ το ύψος των προσφορών έφτασε στο 1.986 δις ενώ τελικά το γραμμάτιο καλύφθηκε 100% από ξένους επενδυτές.
Σας θυμίζω, ότι η προηγούμενη απόδοση τον Απρίλιο του 2010 ήταν στο 4,85%.
Η έκδοση του εντόκου γραμματίου επιβεβαιώνει τη θέση της ελληνικής κυβέρνησης ότι η ελληνική οικονομία ανακάμπτει δυναμικά και η εμπιστοσύνη αποκαθίσταται στις διεθνείς αγορές, γεγονός που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις αιτιάσεις της Νέας Δημοκρατίας και του προέδρου της που επιμένουν να μιλούν για καθίζηση και στασιμότητα.
Αρκεί κανείς να συγκρίνει τις αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων αλλά και τα θεμελιώδη μεγέθη της ελληνικής οικονομίας σήμερα με αυτά που παραλάβαμε το 2015, για να κατανοήσει το αβάσιμο και ψευδές του συνόλου του αφηγήματος της Νέας Δημοκρατίας.
Όσο λοιπόν και αν επιχειρούν να δημιουργήσουν μια εικόνα αδιεξόδου η πραγματικότητα τους διαψεύδει.
Τίποτα δεν πρόκειται να διακόψει την έξοδο της χώρας από την επιτροπεία και την επιστροφή στην οικονομική κανονικότητα.
Αυτός είναι και ο βασικός στόχος της ελληνικής κυβέρνησης για τις επόμενες 97 μέρες που μας χωρίζουν από το Eurogroup της 21ης Ιουνίου, στο οποίο αναμένεται να ολοκληρωθούν οι συζητήσεις για την 4η αξιολόγηση, την μεταπρογραμματική εποπτεία και την ρύθμιση του ελληνικού χρέους.
Είναι βεβαίως κατανοητό το γεγονός ότι η ΝΔ επιμένει σε αυτή τη μηδενιστική αντιπολιτευτική γραμμή καθώς βρίσκεται σε δεινή θέση, εξαιτίας κυρίως του σκανδάλου της Νοβάρτις που έχει αναδείξει όλες τις παθογένειες και τις στρεβλώσεις του παλιού πολιτικού συστήματος και τις οποίες δεν μπορεί παρά να χρεώνεται η ΝΔ.
Δεν μας κάνει λοιπόν καθόλου εντύπωση η σιωπή της, της ΝΔ αλλά και του εξαφανισμένου τις τελευταίες μέρες πρώην Πρωθυπουργού κυρίου Σαμαρά, ο οποίος μετά τους λεονταρισμούς και την ακατάσχετη φλυαρία των προηγούμενων εβδομάδων εντός και εκτός της χώρας, έχει μάλλον καταπιεί τη γλώσσα του. Ιδίως μετά την αποκάλυψη των προηγούμενων ημερών για το χειρόγραφο σημείωμα του προς τον κο Φρουζή.
Αποκάλυψη που διαψεύδει τους ισχυρισμούς του ότι τον έχει συναντήσει μόνο μπροστά στις κάμερες. Εκτός και αν οι κάμερες έχασαν τη στιγμή που ο κος Σαμαράς ενεχείρισε στον κο Φρουζή το επίμαχο σημείωμα με το τηλέφωνο του κου Σταϊκούρα τότε πολιτικού προϊστάμενου του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους υπεύθυνου για της πληρωμές του ελληνικού δημοσίου.
Χθες όμως είδε το φως της δημοσιότητας και μια νέα αποκάλυψη που αφορά τον κο Στουρνάρα, ο οποίος σας θυμίζω ότι σε καμία από τις παρεμβάσεις του κατά τις οποίες μιλούσε για σκευωρία και πολιτική επίθεση που ενορχηστρώνεται εναντίον του δεν θεώρησε σκόπιμο να αναφέρει ότι είχε επαγγελματικούς δεσμούς με τη Νοβάρτις θεωρώντας προφανώς ότι κάτι τέτοιο είναι απολύτως άνευ σημασίας.
Αφού όμως ο κος Στουρνάρας δεν διέψευσε τα χθεσινά δημοσιεύματα οφείλει σήμερα να απαντήσει αν υπάρχουν και άλλες συμβάσεις που έχει υπογράψει με την εταιρεία και αν είχε ή έχει προνομιακές σχέσεις με τα διευθυντικά της στελέχη.
Ερωτήματα που είναι βεβαίως κυρίως πολιτικού χαρακτήρα και δεν αφορούν το ποινικό σκέλος της υπόθεσης. Αυτό εξάλλου θα διερευνηθεί όπως αρμόζει από τα αρμόδια όργανα της βουλής και της δικαιοσύνης.
Θέλω όμως να κλείσω με κάποια σχόλια και για τον κο Μητσοτάκη ο οποίος με τη χθεσινή του παρουσία στις ΗΠΑ έδωσε ένα άνευ προηγουμένου ρεσιτάλ υποκρισίας.
Για το μεν ζήτημα των δύο αξιωματικών που κρατούνται από τις τουρκικές αρχές, κάνοντας στροφή 180 μοιρών σε σχέση με την προ εβδομάδος ομιλία του στο ελληνικό κοινοβούλιο, χαρακτήρισε το περιστατικό ένα σύνηθες και μικρό συμβάν που δεν πρέπει να εξελιχθεί σε μείζον διπλωματικό επεισόδιο.
Εν τω μεταξύ, η υποκρισία δε της Νέας Δημοκρατίας αποδεικνύεται από το γεγονός ότι μια μέρα μετά την τοποθέτηση του κου Μητσοτάκη, η κα Σπυράκη εμφανίστηκε πριν λίγη ώρα να αλλάζει ξανά τη γραμμή αναφερόμενη, με τρόπο ειρωνικό, στο περιστατικό ως σύνηθες. Ποιον ειρωνεύεται αλήθεια; Την ελληνική κυβέρνηση ή τον ίδιο τον κο Μητσοτάκη;
Την ίδια στιγμή σε ότι αφορά το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ ο κ. Μητσοτάκης χθες πάλι δήλωσε ότι τα θέματα ταυτότητας και αλυτρωτισμού είναι πιο σημαντικά από το θέμα της ονομασίας,
ενώ δεν επανέλαβε τη θέση του για αναζήτηση λύσης σε άλλη συγκυρία, αναγνωρίζοντας ότι η σημερινή κυβέρνηση της γείτονος είναι θετική προς έναν συμβιβασμό.
Το θέμα τελικά για τον κο Μητσοτάκη είναι ότι δεν μπορεί στην Ελλάδα να εμφανίζεται ως ουρά της ακροδεξιάς, αρνούμενος κάθε συζήτηση για το θέμα του ονόματος της ΠΓΔΜ και αξιοποιώντας τα θέματα εξωτερικής πολιτικής ως πεδίο αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση από θέσεις που φλερτάρουν με τον εθνικισμό, ενώ στις ΗΠΑ να ντρέπεται για τις θέσεις που εκφράζει στο εσωτερικό και να φορά το μανδύα του μετριοπαθούς και φιλελεύθερου μεταρρυθμιστή.
Οφείλει λοιπόν να μας απαντήσει:
Θεωρεί το συμβάν με τους δύο αξιωματικούς σύνηθες και μικρό ή εκτιμά ότι πρόκειται για μείζον διπλωματικό επεισόδιο;
Είναι υπέρ μιας λύσης σύνθετης ονομασίας που θα περιλαμβάνει το όνομα Μακεδονία; Ναι ή όχι, εδώ δε χωρούν υπεκφυγές.
Θεωρεί ο κ. Μητσοτάκης τη συγκυρία κατάλληλη για μια αμοιβαία αποδεκτή λύση ή θεωρεί ότι το ζήτημα πρέπει να μετατεθεί σε άγνωστο χρόνο;
Και τέλος, έπραξε ορθά η κυβέρνηση που επέλεξε να επιταχύνει τις διαδικασίες διαπραγμάτευσης για την εξεύρεση λύσης σε αυτή τη χρονική συγκυρία;
Ο κος Μητσοτάκης είναι δυστυχώς αναγκασμένος να πάρει θέση. Αυτή είναι η πολιτική του υποχρέωση με βάση τη θεσμική του ιδιότητα.
