Η ρουτίνα του Αντώνη Αρβανιτάκη είναι πολύ αυστηρή. Έξι με δέκα το πρωί κάθεται στον υπολογιστή χωρίς να σηκώσει κεφάλι. Από τις 10 π.μ. έως τη 1 μ.μ. κάνει personal coaching σε πελάτες, από τη 1 έως τις 2 μ.μ. αφιερώνεται στη δική του προπόνηση, 2 με 4 μ.μ. κάθεται και πάλι στον υπολογιστή για δουλειά και από τις 5 έως τις 8 μ.μ. πάλι personal coaching είτε ιντερνετικά είτε διά ζώσης στα γύρω βουνά της Καστοριάς όπου ζει.
Της Λίνας Γιάνναρου
Το βράδυ είναι εξουθενωμένος, αλλά ευτυχής και πλήρης. Στα 32 του ζει το όνειρό του, έχει μια υγιή διαδικτυακή επιχείρηση από την οποία εν μέσω κρίσης κερδίζει τα προς το ζην –και κάτι παραπάνω– και βρίσκεται στην καλύτερη φυσική κατάσταση της ζωής του. Είναι τελείως τρελό, αλλά τίποτα από αυτά δεν θα είχε πραγματοποιηθεί αν το 2013 ο Αντώνης δεν είχε κάνει ένα χειρουργείο, αυτό στο οποίο του ακρωτηρίασαν το αριστερό του πόδι.
Τη γυμναστική την αγαπούσε από μικρός. Είχε ξεκινήσει να γυμνάζεται από τα 13 κάνοντας κωπηλασία, ενώ στα 18 του άρχισε να ασχολείται με το κανόε καγιάκ. Το 2008 ολοκλήρωνε το τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του ΑΠΘ και εργαζόταν ως βοηθός προπονητή κανόε καγιάκ στον Ομιλο Καλαμαριάς στη Θεσσαλονίκη, ενώ τα βράδια δούλευε ως ντελιβεράς για ένα έξτρα χαρτζιλίκι. Τίποτα δεν προμήνυε τη συνέχεια, αλλά αρκεί μια στραβοτιμονιά για να έρθουν τα πάνω κάτω.
Το ατύχημα συνέβη σε μια διαδρομή με το μηχανάκι για το μεροκάματο. Ένα σκοτεινό δρομάκι, τα δυνατά φώτα ενός αυτοκινήτου που ερχόταν από την αντίθετη κατεύθυνση, ο έλεγχος που χάνεται, η σύγκρουση… Ηταν ένα κατά τ’ άλλα γλυκό βράδυ Μαρτίου. «Έμεινα έξι εβδομάδες στο νοσοκομείο, διάστημα στο οποίο έγιναν πέντε χειρουργεία στο πόδι μου», λέει στην «Κ». «Ήταν ανοιχτό κάταγμα και μεγάλη η μόλυνση. Κάπως σταθεροποιήθηκε όμως και οι γιατροί μου είπαν ότι σε έναν χρόνο θα είμαι καλά». Στα δυόμισι χρόνια όμως η κατάσταση παρέμενε η ίδια, αφόρητη. Αποφάσισε να πάει στην Ολλανδία για να βρει ενδεχομένως πιο εξειδικευμένη θεραπεία (η μητέρα του είναι από εκεί). Βρέθηκε ένα καλό νοσοκομείο, ξεκίνησαν οι προσπάθειες, τα αλλεπάλληλα χειρουργεία. Πέντε χρόνια μετά το ατύχημα μετρούσε συνολικά 13 χειρουργεία που όλα είχαν αποτύχει να αποκαταστήσουν τον τραυματισμό. Η συμβουλή του ιατρικού επιτελείου ήταν πια ο ακρωτηριασμός του άκρου. «Είναι περίεργο, αλλά αυτό το χειρουργείο ήταν το πιο εύκολο για μένα. Τουλάχιστον θα ήταν κάτι οριστικό. Μέχρι τότε ήμουν σε μια μετέωρη φάση, παιδευόμουν χωρίς να βλέπω φως στο τούνελ. Ακινητοποιημένος σχεδόν στο κρεβάτι, δεν μπορούσα να προχωρήσω τη ζωή μου. Ο ακρωτηριασμός σήμαινε ότι θα έχω προσθετικό μέλος και θα μπορώ να μπω ξανά σε έναν ρυθμό».
Πέντε χρόνια και 13 χειρουργεία μετά το ατύχημα, ο ακρωτηριασμός ήρθε ως λύτρωση. Μετά τον ακρωτηριασμό ο Αντώνης «έχτισε» πολύ γρήγορα το γυμνασμένο κορμί για το οποίο άλλοι πασχίζουν χρόνια.
Η επέμβαση πήγε καλά και πολύ γρήγορα ο Αντώνης εξοικειώθηκε με το προσθετικό μέλος. Η κίνηση, η αυτονομία την οποία είχε ξεχάσει για πέντε ολόκληρα χρόνια, διέλυσαν τα σύννεφα της κατάθλιψης που είχαν αρχίσει να κυριεύουν τη ζωή του. «Άρχισα να διαβάζω, να εξελίσσομαι, να βελτιώνω τη διατροφή μου. Η ψυχολογία μου ανέβαινε συνεχώς». Άρχισε και πάλι να γυμνάζεται, είχε πολύ χαμένο έδαφος να ανακτήσει. «Αρχισα τη γυμναστική στο σπίτι χρησιμοποιώντας το βάρος του σώματός μου. Είδα ότι δούλευε πολύ καλά». Οχι απλώς πολύ καλά. Ο Αντώνης «έχτισε» πολύ γρήγορα το υγιές, γυμνασμένο κορμί για το οποίο άλλοι πασχίζουν χρόνια στα γυμναστήρια.
Ανέβασε το πρώτο προπονητικό βίντεο στο Youtube και η ανταπόκριση που είχε του έδωσε την ιδέα για τη δημιουργία ενός διαδικτυακού επιχειρηματικού πρότζεκτ, ενός σάιτ με προγράμματα εκγύμνασης για το σπίτι με αποκλειστικό «εργαλείο» το ίδιο μας το σώμα, συμβουλές, coaching κ.ά. Το bodyweightmuscle.com ανέβηκε στον αέρα και γνώρισε αμέσως επιτυχία, γιατί πρόσφερε πραγματικές λύσεις: ο ίδιος ο Αρβανιτάκης ήταν το ζωντανό παράδειγμα. Στη συνέχεια, σε ένα κρεσέντο δημιουργικότητας και με αναδομημένη αυτοεκτίμηση, κάθισε και έγραψε ένα βιβλίο. Λίγο βιογραφικό, λίγο βιβλίο αυτοβοήθειας, λίγο οδηγός γυμναστικής, το ebook «HomeMade Muscle: All You Need is a Pull up Bar» έγινε διεθνές μπεστ σέλερ, αναρριχώμενο στην πρώτη θέση στο Amazon στην κατηγορία Ανδρική Υγεία. Έκτοτε έχουν ακολουθήσει άλλα τρία βιβλία.
«Όλα αυτά έγιναν μετά εκείνο το χειρουργείο. Δεν είχα τέτοιους στόχους ποτέ μου. Ο ακρωτηριασμός με βοήθησε να εξελιχθώ, μου έδωσε αυτοπεποίθηση. Έχω μεγαλύτερη πίστη στον εαυτό μου, είμαι πιο δραστήριος. Το ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό, είναι μεν κλισέ, αλλά ισχύει. Είμαι πιο δυνατός άνθρωπος εξαιτίας του ατυχήματος».
Ψυχολογική υποστήριξη
Το πιο πρόσφατο πρότζεκτ του Αντώνη Αρβανιτάκη έχει σχέση με την κοινότητα των ατόμων με τεχνητά μέλη. Ήδη έχει δημιουργήσει την ομάδα «Κοινότητα Ατόμων με Τεχνητά Μέλη» στο Facebook, η οποία έχει στόχο την ψυχολογική υποστήριξη των ατόμων που ξαφνικά στη ζωή τους πρέπει να αντιμετωπίσουν τον ακρωτηριασμό, την παροχή πληροφοριών σχετικά με τα τεχνητά μέλη, την καθημερινότητα, την πορεία αποκατάστασης αλλά και την ενημέρωση του ευρύτερου κοινού για το θέμα. «Για παράδειγμα, ότι δεν είμαστε cyborg και δεν μας έχει στείλει το Skynet να κατακτήσουμε τον κόσμο», όπως λέει χαριτολογώντας με αναφορές στον «Εξολοθρευτή». «Θέλουμε η Κοινότητα να είναι μια φωνή για τα άτομα με τεχνητά μέλη, που βιώνουν μεγάλες ανισότητες. Για παράδειγμα, εγώ επειδή δεν έχω πάνω από 67% αναπηρία δεν έχω καμία φοροαπαλλαγή, ούτε καν στα τέλη, ούτε καν για να γίνω καθηγητής και πρέπει να περνάω από επιτροπή κάθε δύο χρόνια λες και το πόδι μου θα ξαναφυτρώσει. Κυρίως όμως θέλουμε να δώσουμε ελπίδα στα νέα παιδιά. Να τους πούμε ότι η ζωή δεν τελειώνει με τον ακρωτηριασμό. Εγώ για παράδειγμα τρέχω γρηγορότερα στο βουνό από τα άτομα που προπονώ».
