Ένας στους τρεις πολίτες χωρών του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ) που αντιπροσωπεύουν το 45% του παγκοσμίου πληθυσμού θεωρούν πως ο τομέας της υγείας στη χώρα τους είναι διαφθαρμένος ή εξαιρετικά διεφθαρμένος. Αυτό δείχνει έκθεση του ΟΟΣΑ που ασχολήθηκε με το σχετικό θέμα.
Η έκθεση -καθόλου τιμητικά – αναφέρει για την Ελλάδα πως το «φακελάκι» έχει καταστεί βαθιά ριζωμένος κοινωνικός θεσμός και επικαλείται στοιχεία σύμφωνα με τα οποία άνω το 20% των Ελλήνων δηλώνουν πως έχουν δωροδοκήσει τους τελευταίους 12 μήνες για να λάβουν παροχές υγείας όταν το αντίστοιχο ποσοστό στα κράτη μέλη του ΟΟΣΑ είναι στο 6%.
Η εν λόγω έκθεση διαπιστώνει ότι ένα σημαντικό ποσοστό των δαπανών για την υγεία στις χώρες του ΟΟΣΑ είναι στην καλύτερη περίπτωση αναποτελεσματικό και στη χειρότερη περίπτωση σπάταλη. «Είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι περίπου το ένα πέμπτο των δαπανών για την υγεία δεν διαδραματίζει καμία ή έχει ελάχιστη συνεισφορά στην καλή έκβαση της υγείας των πολιτών», αναφέρει η έκθεση.
Με άλλα λόγια, κατά τον ΟΟΣΑ οι κυβερνήσεις θα μπορούσαν να ξοδεύουν σημαντικά λιγότερο για την υγειονομική περίθαλψη και παρόλα αυτά θα εξακολουθούσαν να βελτιώνουν την υγεία των ασθενών.
Σύμφωνα με την έκθεση:
– Ένας στους δέκα ασθενείς στις χώρες του ΟΟΣΑ παραπέμπεται αδικαιολόγητα στο σύστημα υγείας.
-Πάνω από το 10% των δαπανών νοσοκομειακής περίθαλψης δαπανάται για τη διόρθωση ιατρικών λαθών ή λοιμώξεων που οι ασθενής απέκτησαν στα νοσοκομεία.
-Ένα στα τρία μωρά γεννήθηκαν με καισαρική τομή, όταν οι ιατρικές ενδείξεις δείχνουν ότι τα ποσοστά καισαρικής τομής θα πρέπει να είναι 15% κατ ‘ανώτατο όριο (ένα στα πέντε μωρά)
-Η διείσδυση στην αγορά των γενόσημων φαρμάκων – φάρμακα που έχουν αποτελέσματα ισοδύναμα με εκείνα των επώνυμων προϊόντων, αλλά συνήθως πωλούνται σε χαμηλότερες τιμές – κυμαίνεται μεταξύ 10-80% στις χώρες του ΟΟΣΑ.
Ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) συστήνει στρατηγικές για τη μείωση της σπατάλης στο χώρο της υγείας όπως προορισμό των περιττών χειρουργικών επεμβάσεων, ενθάρρυνση της χρήσης των γενόσημων φαρμάκων, ανάπτυξη προηγμένων ρόλων για τους νοσηλευτές, κ.α..
