Tην ώρα που στο Facebook μαίνεται ένας ηλίθιος και παρακμιακός πόλεμος από τον καναπέ για το ποιος φταίει για αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες, η Ελλάδα εξακολουθεί να γίνεται στάχτη. Η Αθήνα μυρίζει καμένο, μυρίζει θάνατο. Θάνατο του δάσος, των εγκλωβισμένων και ανήμπορων να προστατευτούν ζώων που ουρλιάζουν μέσα στην κόλαση, θάνατο των σπιτιών που καταστράφηκαν μέσα σε μια νύχτα.
από τη Μυρτώ Τζώρτζου ([email protected])
Το αν φταίει ή όχι η Δούρου ή η ολιγωρία γενικώς της κυβέρνησης δεν έχει απολύτως καμιά σημασία. Το αν είναι ηλίθια η δήλωση του δημάρχου Ωρωπού ότι “η βλάστηση στον Κάλαμο είναι πυκνή” επίσης δεν έχει σημασία. Το ότι ο Κάλαμος δεν είναι Αμαζόνιος δεν έχει σημασία. Σημασία έχει που δεν καθαρίζονται τα δάση, που δεν γίνονται αντιπυρικές ζώνες, που επί δεκαετίες καθυστερεί η κατάρτιση του Εθνικού Κτηματολογίου, που εμπρηστές, οικοπεδοφάγοι και λοιποί κυκλοφορούν ανενόχλητοι σπέρνοντας καταστροφή. Σημασία έχει που δεν αγαπούμε την πατρίδα μας. Νομίζουμε ότι την αγαπούμε. Κατά βάθος τη μισούμε.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι για άλλη μια φορά δεν θα αποδοθούν ευθύνες. Η ιστορία επαναλαμβάνεται και θα συνεχίσει να επαναλαμβάνεται μέχρι η Ελλάδα να γίνει κρανίου τόπος. Γιατί δεν φταίνε κάποιοι. Φταίμε όλοι. Κυβερνώντες και πολίτες. Οι αριθμοί λένε την αλήθεια. Ενδεικτικά αναφέρουμε: Το καλοκαίρι του 2000 κάηκε εντελώς η καταπράσινη Σάμος. Μια γυναίκα έχασε τη ζωή της και 145,000 στρέμματα έγιναν στάχτη. Όλα τα νησιά έχουν καεί. Το καλοκαίρι του 2007 ήταν από τα πιο θλιβερά καλοκαίρια μας. Κάηκαν περισσότερα από 268,000 εκτάρια γης. Οι άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους ήταν 63. Μέχρι το τέλος Αυγούστου εκείνης της χρονιάς είχαν καεί 4,5 εκατομμύρια ελαιόδεντρα και 60,000 ζώα (πρόβατα και κατσίκες). Το 2012 σημειώθηκαν 246 πυρκαγιές που έκαψαν 9,304 στρέμματα. Κάθε χρόνο λίγο πολύ τα ίδια.
Στην Ελλάδα μας αρέσει η λέξη ήρωες. Τη λέμε συχνά. Κατά βάθος όλοι θεωρούμε τον εαυτό μας ήρωα. Για τους δικούς μας λόγους. Αν θέλουμε λοιπόν να βρούμε τους ήρωες αυτών των ημερών, πρέπει να κοιτάξουμε δίπλα μας και όχι στον καθρέφτη μας. Ήρωες είναι οι πυροσβέστες που με κίνδυνο της ζωής τους μπήκαν στις φλόγες και κατάφεραν το ακατόρθωτο. Ήρωες είναι οι πολίτες- εθελοντές που κάθε καλοκαίρι φυλάνε ό,τι απέμεινε από πράσινο. Ήρωες είναι οι 40 περίπου συμπολίτες μας που έτρεξαν από όλη την Αθήνα στο Καπανδρίτι για να σώσουν 34 σκυλιά που είχαν εγκλωβιστεί σε ένα σπίτι. Και τα έσωσαν. Οργανώθηκαν σε ελάχιστο χρόνο. Σηκώθηκαν από τον καναπέ τους, φόρτωσαν κλουβιά και νερά στα αυτοκίνητά τους και πήγαν να σώσουν 34 ψυχές. Μη χύσετε φαρμάκι λέγοντας “εδώ καίγονται άνθρωποι”. Γιατί αυτοί οι 40 θα έτρεχαν να σώσουν και ανθρώπους.
Δυστυχώς δεν σώθηκαν όλα τα ζώα. Αμέτρητες χελώνες, ανήμπορες να τρέξουν, κάηκαν. Αμέτρητα πουλιά, ερπετά, άγρια ζώα, οικόσιτα ζώα εγκλωβίστηκαν και έγιναν στάχτη.
Ήρωας είναι και μια κτηνίατρος στη Χαλκίδα, γνωστή για τη μεγάλη της προσφορά στα ζώα. Λέγεται Ειρήνη Ταπούτη. Η γυναίκα αυτή άνοιξε τις πόρτες του κτηνιατρείου της, Κυανούς Σταυρός, αυτές τις μέρες, για να περιθάλψει αφιλοκερδώς τα ζώα που έχουν ανάγκη. Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει.
Η κεντρική φωτογραφία μας που κάνει και το γύρο του διαδικτύου είναι από τις φωτιές στο Βαρνάβα. Δυο νέοι έτρεξαν με τη μηχανή τους στις φλόγες για να σώσουν το σκυλάκι που βλέπετε. Συγκλονιστική εικόνα. Και αυτοί είναι ήρωες.
Αυτή είναι, κύριοι πολιτικοί, η επανεκκίνηση του Κράτους που μας έχετε υποσχεθεί εδώ και χρόνια και που ποτέ δεν θα κάνετε. Επανεκκίνηση του Κράτους. Το πιο σύντομο ανέκδοτο. Δε θέλετε να την κάνετε; Δεν είστε ικανοί να την κάνετε; Δεν έχει καμιά σημασία. Μαζί με εσάς όμως είναι δυστυχώς και η πλειοψηφία του κόσμου που προτίμησε την παραλία από την προσφορά. Το βόλεμα από το ξεβόλεμα.
Η επανεκκίνηση ενός κατεστραμμένου λαού ξεκινάει από το σπίτι μας, τη γειτονιά μας, το πάρκο δίπλα στο σπίτι μας. Ξεκινάει βοηθώντας τους ανήμπορους και όσους έχουν ανάγκη, προστατεύοντας τη φύση, φροντίζοντας τα ζώα και τα αδέσποτα που είμαστε υπεύθυνοι για αυτά, μαζεύοντας τα σκουπίδια. Δεν περιμένουμε κανέναν Will Smith από το Hollywood να μας καθαρίσει τα σκουπίδια μας. Πάμε εμείς και τα μαζεύουμε. Και από την άλλη οργανώνοντας το Κράτος, τιμωρώντας τους παραβάτες και προστατεύοντας τους πολίτες. Η επανεκκίνηση ενός Κράτους είναι η άμεση βοήθεια του πυροσβέστη που βρισκόταν στους Αγίους Αποστόλους, στον Κάλαμο, ο οποίος μέσω Facebook εκλιπαρούσε ώρες για νερό για τους αφυδατωμένους συναδέλφους του που είχαν λιποθυμήσει.
Και όχι αγαπητοί συνάδελφοι δημοσιογράφοι ” δεν είχαμε θύματα”, όπως είπατε. Κάνετε λάθος. Είχαμε, και μάλιστα πολλά.
Υπάρχει ένα υπέροχο και ξεχασμένο ποίημα του Μιλτιάδη Μαλακάση, “Το Δάσος”. Αναζητήστε το.
Μέχρι αυτή τη στιγμή πυροσβέστες και εθελοντές δίνουν ακόμα την άνιση μάχη με τις φλόγες. Οι φωτιές συνεχίζονται. Άνθρωποι κινδυνεύουν να καούν. Ζώα, και άλλα ζώα, κινδυνεύουν να γίνουν στάχτη. Να πεθάνουν με τον πιο φρικτό θάνατο. Ενημερωθείτε από τα social media- δυστυχώς αυτός είναι ο μόνος τρόπος- για τις ανάγκες στις περιοχές που φλέγονται και βοηθήστε και εσείς όσο μπορείτε. Ακόμα και μια κοινοποίηση στο Facebook αυτές τις ώρες μπορεί να σώσει κάποιον, να σώσει κάτι.
Οι περισσότερες φωτογραφίες είναι από τις σελίδες στο facebook ανθρώπων Vivi Lefkaditi, Alexandra Karpouni, Sofia Dimitris Kontou ( και άλλων που δεν γνωρίζω και για αυτό ζητώ συγνώμη) που βρέθηκαν στη φωτιά για να βοηθήσουν.
