Τα παιδιά δε φημίζονται για την υπομονή τους και ιδιαίτερα σε περιπτώσεις που απαιτείται να περιμένουν μαζί σας στην ουρά για κάτι ή όταν πλησιάζει η στιγμή να ασχοληθεί κάποιος μαζί τους. Με δεδομένο αυτό, πάμε να δούμε τι μπορείτε να κάνετε:
Εκείνες τις φορές που γνωρίζετε σχεδόν με βεβαιότητα ότι θα πάτε κάπου με το παιδί που χρειαστεί να περιμένετε, καλό είναι να το ενημερώσετε εκ των προτέρων και να το προετοιμάσετε ψυχολογικά. Πείτε του ότι είναι κάτι αναπόφευκτο και πως θέλετε εξίσου όπως εκείνο να τελειώσετε το συντομότερο, όμως θα πρέπει να κάνετε υπομονή.
Ξεκαθαρίστε του επίσης ότι δεν είναι πάντα εφικτό να τελειώνετε τις δουλειές σας άμεσα, καθώς είναι λογικό να υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι ταυτόχρονα με εσάς που έχουν προγραμματίσει να βρεθούν στον ίδιο χώρο την ίδια στιγμή.
Στις περιπτώσεις που η αναμονή είναι αναπάντεχη και το παιδί αρχίσει να γκρινιάζει, πάρτε το αγκαλιά ή κατεβείτε στο ύψος του και ζητήστε του ευγενικά να ηρεμήσει. Εξηγήστε του με ήρεμο τόνο φωνής ότι είναι άσχημο να ενοχλεί με τις φωνές του τον κόσμο και βέβαια ότι γκρινιάζοντας δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι.
Για να έχουν πρακτική αξία τα παραπάνω, θα πρέπει να έχετε μάθει στο παιδί να έχει στοιχειώδη υπομονή στην καθημερινότητα στο σπίτι, όπου είναι απαραίτητο. Να βλέπει δηλαδή στην πράξη ότι είναι ανέφικτο να πραγματοποιούνται άμεσα όλα όσα ζητάει, χωρίς βέβαια να γίνεται επίτηδες.
Δείξτε στο παιδί ότι εσείς πρώτοι ξέρετε να περιμένετε τη σειρά σας χωρίς να δυσφορείτε και ότι έχετε υπομονή σε καταστάσεις που είναι αναπόφευκτες.
Αναφέρετε στο παιδί κάποια παραδείγματα, μέσω των οποίων θα αντιληφθεί την αξία της υπομονής και ότι δεν μπορούμε να έχουμε όλα όσα θέλουμε τη στιγμή που τα θέλουμε.
Να είσαστε ακριβείς και φερέγγυοι όταν ζητάτε από το παιδί να περιμένει. Είναι λάθος, για παράδειγμα, να του λέτε συστηματικά να περιμένει λίγο μέχρι να τελειώσετε κάτι και να του δώσετε σημασία και αυτό το «λίγο» να καταλήγει σε «πολύ» ή να το διαβεβαιώνετε ότι θα τελειώσετε σύντομα από το σούπερ μάρκετ και αυτό να μη γίνεται.
