Δάκρυα χαράς και συγκίνησης μπορούν να περιγράψουν την επίσκεψή μου στους Αμπελόκηπους μετά από πολλά χρόνια.
Έπειτα από μία μεγάλη διαδρομή στη ζωή μου,πάτησα στο γήπεδο,όπου για πρώτη φορά έμαθα να κλωτσάω την μπάλα.
Οι μνήμες σε πρόσωπα και σε καταστάσεις μπορεί να έχουν ξεθωριάσει,όμως η αγάπη που εισέπραξα από παλιούς φίλους και συμμαθητές είναι ανεκτίμητη!
Δυστηχώς δεν είδα όσους θα ήθελα και για όσο θα ήθελα,γιατί ο χρόνος μου ήταν περιορισμένος.Πάντως νομίζω πως έκλεισε ένας μεγάλος κύκλος και πως η επίσκεψή μαζί με την πολυαγαπημένη μου ομάδα τις Πιερίδες Μούσες,έπειτα από την πρόσκληση της Δόξας Αμπελοκήπων,ξεκινάει έναν καινούργιο.
Επιφυλάσομαι λοιπόν για νέες διαδρομές!
Παρασκευή Ζιώγα
