Το δόγμα «καμία ξεφτίλα δεν είναι ντροπή» κυριαρχεί στο θέαμα, που παρακολουθούν καθηλωμένοι στους καναπέδες τους οι τηλεθεατές. Κάποιοι… επώνυμοι (;) και μη, ταλαιπωρούνται σε ένα εξωτικό νησί με έπαθλο λίγο παραπάνω φαγητό ή τελικά το πολυπόθητο ποσό των 100.000 ευρώ. Μοναδικός κανόνας επιβίωσης, «ο θάνατός σου η ζωή μου».
Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά η Γ-ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης, «Το ΣΚΑΙ, το κανάλι με την πιο εχθρική στάση απέναντι στους κοινωνικούς αγώνες και την πιο φιλική στην πολιτική καταστροφής των δικαιωμάτων μας και ιδιαίτερα αυτών της νέας γενιάς, προβάλλει ένα ακραία διαστροφικό, ανταγωνιστικό, “αθλητικό παιχνίδι”, στο οποίο ανώνυμοι και διάσημοι αποκομμένοι από το κοινωνικό περιβάλλον, διεκδικούν μέχρι «τελικής πτώσεως» το έπαθλο που συνήθως είναι η …τροφή ! Αφού δεν έχει άρτο, πάρτε θεάματα… με άρτο!».
«Σήμερα το Survivor μάς διδάσκει ότι καμία ξευτίλα, καμιά μικρή προδοσία, κανένα συναισθηματικό ξεγύμνωμα, κανένα κάρφωμα του διπλανού σου δεν είναι ντροπή προκειμένου να επιβιώσει κανείς. Η πειθαρχία, η τυφλή υπακοή στους άνωθεν κανόνες, ακόμα και τους πιο γελοίους και παράλογους, είναι αυτονόητη και επιβεβλημένη για όσους θέλουν να παραμείνουν στο παιχνίδι. Όλα αυτά πρέπει να εμπεδώσουν έγκαιρα οι μαθητές μας», αναφέρει.
Διαβάστε αναλυτικά
2.500. 000 τηλεθεατές μεταξύ των οποίων εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές μας ακόμη και παιδιά του Δημοτικού (δυναμικό κοινό το λένε) παρακολουθούν κάθε βράδυ το ελληνικό «Survivor» που σπάει τα ρεκόρ τηλεθέασης το ένα μετά το άλλο.
Δεν πρόκειται για δασκαλίστικη γκρίνια που «δεν διαβάζουν τα μαθήματά τους» εκείνη την ώρα. Οι αξίες που επιβάλλονται μέσα από την τηλεοπτική εικόνα είναι απόλυτα αντίθετες με αυτές που επιχειρούμε κοπιωδώς κι απελπισμένα να εμπνεύσουμε τους μαθητές μας . Γι αυτό έχουμε χρέος να τις στηλιτεύσουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο.
Το SKY το κανάλι με την πιο εχθρική στάση απέναντι στους κοινωνικούς αγώνες και την πιο φιλική στην πολιτική καταστροφής των δικαιωμάτων μας και ιδιαίτερα αυτών της νέας γενιάς, προβάλλει ένα ακραία διαστροφικό, ανταγωνιστικό, “αθλητικό παιχνίδι”, στο οποίο ανώνυμοι και διάσημοι αποκομμένοι από το κοινωνικό περιβάλλον, διεκδικούν μέχρι «τελικής πτώσεως» το έπαθλο που συνήθως είναι η …τροφή ! Αφού δεν έχει άρτο, πάρτε θεάματα… με άρτο!
Σταδιακά, ο ανταγωνισμός μεταξύ ομάδων και ατόμων οδηγεί στην ανάδειξη του νικητή μέσω της απόρριψης των άλλων, της ψυχολογικής ή σωματικής κατάρρευσης (που εξιτάρει τους θεατές), του τελικού αποκλεισμού. «Όποιος μένει πίσω θα πρέπει να φτύνει αίμα.» ! λέει μια παίκτρια.
Το κοινό παρακολουθεί τις αντιδράσεις, τις αντοχές και τις συμπεριφορές των «μαχητών» συμμετέχοντας μέσω SMS που αποφέρουν κέρδη σε τηλεοπτικές/πολυεθνικές εταιρείες.
Με άλλα λόγια: ατομικισμός, προδοσία, αλληλοεξόντωση, απαξίωση των άλλων, κατάρρευση των ηττημένων, αποκλεισμός των αδύναμων…
Η τηλε-πραγματικότητα μοιάζει να αντανακλά τον κοινωνικό δαρβινισμό ενός συστήματος που ξέρει πώς να διαλύει κάθε ανθρώπινο δεσμό, πρωτίστως στο πεδίο της εργασίας, ή των εξετάσεων όπου κυριαρχεί το «ο θάνατός σου, η ζωή μου».
Για την «επιβίωση του πιο προσαρμοσμένου» (survival of the fittest) μίλησε ο Δαρβίνος, όμως τόσο στον Άγιο Δομίνικο όσο και στον εργασιακό στίβο η καλή φόρμα, η fitness σε κάνει survivor, σε κάνει «απασχολήσιμο».
Σήμερα το «Survivor» μάς διδάσκει ότι κανείς εξευτελισμός, καμιά μικρή προδοσία, κανένα συναισθηματικό ξεγύμνωμα, κανένα κάρφωμα του διπλανού σου δεν είναι ντροπή προκειμένου να επιβιώσει κανείς.
Η πειθαρχία, η τυφλή υπακοή στους άνωθεν κανόνες, ακόμα και τους πιο γελοίους και παράλογους, είναι αυτονόητη και επιβεβλημένη για όσους θέλουν να παραμείνουν στο παιχνίδι. Όλα αυτά πρέπει να εμπεδώσουν έγκαιρα οι μαθητές μας.
Δεν είναι «απλά ένα παιχνίδι» είναι η επιβολή του βάρβαρου, παράλογου, παρηκμασμένου πολιτισμού του κυρίαρχου συστήματος στα παιδιά μας απ αυτούς που τα έχουν στερήσει το πραγματικό παιχνίδι, το γέλιο, τη χαρά και την ελπίδα!
Το πιο εξοργιστικό είναι ότι το «Survivor» προβάλλεται την εποχή της αέναης λιτότητας, της φτώχειας, της πείνας, των μαθητών μας που λιποθυμούν, (μόλις προχθές μια 17χρονη μαθήτρια στην Πάτρα γιατί είχε τρεις μέρες να φάει κανονικά) του υποκατώτατου μισθού, της μαθητείας –δουλείας, της γιγαντιαίας και ενίοτε ανακυκλούμενης ανεργίας των νέων, των 400χιλ. παιδιών μας που μεταναστεύουν στο εξωτερικό. Εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες ζουν στο κοινωνικό λυκόφως, κόβουν από το φαΐ, τη θέρμανση, το ρεύμα. Ένας λαός φυλακισμένος στο μνημονιακό Survivor.
Καλούμε τους συναδέλφους της τάξης να δώσουμε ακόμη μια μάχη ενάντια στα τηλεοπτικά σκουπίδια προβάλλοντας της αξίες της αλληλεγγύης, της συλλογικότητας, του σεβασμού του Άλλου, της φιλίας, του γνήσιου αθλητικού πνεύματος, του αληθινού αγώνα για μια απελευθερωτική Παιδεία στα πλαίσια μιας δίκαιης κι ανθρώπινης κοινωνίας.
Να γίνουμε όλοι μαχητές σε τούτο τον αγώνα!
