Γιατί ο Τραμπ κήρυξε οικονομικό πόλεμο στο Βερολίνο– Ποιες μυστικές συμφωνίες έχει παραβιάσει το Βερολίνο – Πώς θα ξηλωθεί η γερμανική οικονομική ηγεμονία από τις ΗΠΑ
Αυτά που θα διαβάσετε προέρχονται από αξιόπιστη αμερικανική διπλωματική πηγή που τα αφηγήθηκε σε ανύποπτο χρόνο και εξηγούν σε μεγάλο βαθμό τη σημερινή αντιγερμανική στάση των ΗΠΑ, αλλά και αυτό που έγραψε ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ στο twitter, ότι δηλαδή η Γερμανία «οφείλει τεράστια χρηματικά ποσά» στο ΝΑΤΟ και στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Σαν αντάλλαγμα ζήτησε από την Γερμανία να αναλάβει το ρόλο του «μαντρόσκυλου» απέναντι στη Σοβιετική Ένωση, καθώς ο Ψυχρός Πόλεμος προσλάμβανε επικίνδυνες για τη Δύση διαστάσεις.
Εκτός από τα κεφάλαια, η συνεισφορά των ΗΠΑ ήταν και μια συμφωνία με όρους, ανάμεσα σε άλλα, που προέβλεπαν ότι η Γερμανία θα αποπλήρωνε την αμερικανική χρηματοδότηση μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου (που τότε δεν μπορούσε κανείς να προσδιορίσει χρονικά).
Επίσης, η Αμερική έδωσε στην Γερμανία την άδεια να πραγματοποιεί (ως την πτώση του Τείχους πάντα) εμπορική διείσδυση κατά 26% στο αμερικανική έδαφος και στις χώρες της αμερικανικής επιρροής, ώστε να δώσει στην γερμανική βιομηχανία την δυνατότητα να πουλάει τα προϊόντα της σε ευρύ καταναλωτικό κοινό.
Αυτή η συμφωνία όμως ήταν αμοιβαία. Θα είχε δηλαδή και η Αμερική το δικαίωμα να διεισδύει κατά 26% με τα προϊόντα της στις αγορές της Γερμανίας και των χωρών που θεωρούνταν πελάτες γερμανικών προϊόντων.
Η Αμερική «επινόησε» και τη δημιουργία της ΕΟΚ με βασικό στόχο να αναδείξει τη Γερμανία ως «βασίλισσα της Ευρώπης».
Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα η αμερικανική διείσδυση του 26% να απευθυνόταν σε πολύ μεγαλύτερη μερίδα καταναλωτών και απείρως περισσότερα κέρδη.
Η Αμερική τήρησε τα συμφωνηθέντα μέχρι κεραίας.
Άνοιξε για την Γερμανία διάπλατα τις εμπορικές πύλες της από την Ν. Αμερική μέχρι την Αφρική, τα Βαλκάνια, την Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία κλπ.
Πέρασαν όμως τα χρόνια και η Γερμανία όλο αυτό το διάστημα μάζευε χρήμα.
Όλες οι «δεξαμενές σκέψης» των ΗΠΑ δεν κατάφεραν να κατανοήσουν με ακρίβεια το γερμανικό DNA που η βασική του έκφραση είναι «τα θέλω όλα και για πάντα και συμφωνίες τηρώ μόνο με τους Γερμανούς».
Αλλά και οι Γερμανοί αποδείχθηκε ότι δεν διδάχτηκαν τίποτα από τις ήττες τους στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους.
Πέρασαν κι άλλα χρόνια, ο Ψυχρός Πόλεμος έγινε χλιαρός, έπεσε το Τείχος και η Γερμανία είχε καθιερωθεί πλέον ο «βασίλισσα της Ευρώπης».
Οι Γερμανοί όμως δεν μπόρεσαν να ελέγξουν τον πάθος τους για επέκταση, έλεγχο και επικυριαρχία.
Δεν αρκέστηκαν στις διευκολύνσεις της Αμερικής και κατ΄ επέκταση της Δύσης, αλλά επιδόθηκαν με μεγαλύτερη μανία στο πλιάτσικο χωρίς -μέσα στο πάθος τους- να είναι σε θέση να σκεφτούν τις πιθανές συνέπειες.
Δεν υπολόγισαν ακόμα το προφανές: η Αμερική δεν είχαν πλέον ανάγκη το «μαντρόσκυλο» για την Ρωσία, αφού οι δύο μεγάλες δυνάμεις συνομιλούσαν μια χαρά μεταξύ τους (και στο G8).
Αντίθετα, αντί να κάνουν πίσω -στις χώρες της αμερικανικής επιρροής τουλάχιστον- οι Γερμανοί συνέχισαν με τερατώδεις δωροδοκίες να εξασφαλίζουν χρυσοφόρα συμβόλαια (Siemens κλπ).
Έφθασαν μάλιστα και σε σημείο από τις χώρες αυτές να «εκδιώκουν» με λαδώματα αμερικανικές φίρμες που είχαν μάλιστα και την κρατική στήριξη των ΗΠΑ, όπως συνέβη και στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ελλάδας.
Πέταξαν έξω τις αμερικανικές εταιρείες παροχής ασφάλειας των αγώνων και πήραν αυτοί το χρήμα.
Όσο για την αποπληρωμή της οικονομικής μεταπολεμικής στήριξης προς τις ΗΠΑ, όχι μόνο σφύριζαν αδιάφορα αλλά έπρατταν και επιθετικά…
Στο μεταξύ όμως η Αμερική είχε ξυπνήσει απότομα από τον γερμανικό εφιάλτη!
Η διεθνής δικηγορική φίρμα Debevoise & Plimpton ανέλαβε να φέρει σε πέρας το αμερικανικό σχέδιο.
Η αρχή έγινε με το σκάνδαλο της Siemens στην Ελλάδα και συνέχισε με ανάδειξη όλων των γερμανικών σκανδάλων στις χώρες της αμερικανικής επιρροής όπου είχε διεισδύσει η Γερμανία.
Βγήκαν σκάνδαλα και παραπέμφθηκαν πολιτικοί σχεδόν σε είκοσι χώρες. Το πρώτο πλήγμα στην γερμανική «ηθική» είχε επέλθει.
Πάλι όμως οι Γερμανοί συνέχιζαν το βιολί τους, δηλαδή την διείσδυση με αθέμιτα μέσα σε αγορές αμερικανικού ενδιαφέροντος. (ΣΣ: Εδώ θα πρέπει να θυμίζουμε ότι η Γερμανία είναι η ΜΟΝΗ χώρα στην οποία επετράπη να μην υπογράψει το διεθνές σύμφωνο κατά της διαφθοράς! Μόλις πρόσφατα άρχισε η σχετική προσαρμογή της.
Το τέλος της δήθεν ανταγωνιστικότητας
Γι΄ αυτό και οι ΗΠΑ συνέχισαν να πιέζουν την άφρονα «Ευρωπαία βασίλισσα» χτυπώντας την εκεί που πονούσε: τα καύσιμα και την βαριά αυτοκινητοβιομηχανία της και στις τράπεζες με την αποκάλυψη αλλεπάλληλων σκανδάλων της VW και της Deutsche Bank.
Σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές, ο οικονομικός πόλεμος ΗΠΑ-Γερμανίας θα επεκταθεί σε ολόκληρη την υφήλιο με καταστροφή των γερμανικών σχέσεων με την Κίνα, όπου η Γερμανία έχει αναλάβει χρυσοφόρα συμβόλαια κατασκευής υποδομών, με τις γνωστές αθέμιτες μεθόδους.
Πρόσφατα είχαμε αναφερθεί σε μια έρευνα των ΝΥΤ για την εισβολή των κινέζικων funds στην Ευρώπη με αφορμή την εξαγορά δύο γερμανικών εταιριών υψηλής τεχνολογίας, της Aixtron που παράγει ημιαγωγούς και της Kuka που φτιάχνει ρομπότ.
Η Επιτροπή Ξένων Επενδύσεων στις ΗΠΑ (Committee on Foreign Investment in the U.S. – CFIUS) έκανε ένα διάβημα στην Aixtron ενόψει της εξαγοράς της με 670 εκατ. ευρώ κάνοντας λόγο για «ανησυχίες για ζητήματα αμερικάνικης εθνικής ασφάλειας»!
Στην ουσία οι Αμερικανοί άνοιξαν ένα ευρύτερο θέμα «προστασίας» των δυτικών εταιρειών υψηλής τεχνολογίας έναντι των κινεζικών funds που εξαγοράζουν τα πάντα. Τελικά το deal ακυρώθηκε.
Ανάλογη στρατηγική αναμένεται να εκδηλωθεί και με την Ρωσία, ενδεχομένως στο μέτωπο των καυσίμων που χρειάζεται η Γερμανία για να κινήσει την βιομηχανία της και να ζεστάνει με φθηνό κόστος τους Γερμανούς καταναλωτές/εργάτες, με στόχο να πληγεί ο μύθος περί ανταγωνιστικότητας των εξαγωγικών της προϊόντων.
Τι θα γίνει με την Ευρωπαϊκή Ένωση
Η γερμανοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης προβληματίζει ιδιαίτερα την Ουάσιγκτον, καθώς ο οικονομικός χώρος της ΕΕ και της Ευρωζώνης αποτελεί τον βασικό πυλώνα της γερμανικής εμπορικής επιτυχίας.
Το Brexit αποτελεί τη μείζονα προειδοποίηση για τον κίνδυνο εδραίωσης της γερμανοποίησης της Ευρώπης και έρχεται να εξηγήσει σε μεγάλο βαθμό την «άκαιρη» (;) άρνηση της Βρετανίας να συμμετάσχει στο ευρώ.
Η αποχώρηση της Βρετανίας ήρθε όταν η Γαλλία παρέδωσε τα πάντα στο Βερολίνο, όπως άλλωστε ιστορικά το συνηθίζει.
Το γεγονός ότι βγήκε πρόσφατα στη φόρα το γεγονός ότι η γερμανική ενοποίηση κόστισε 2 τρισεκατομμύρια ευρώ, έχει προκαλέσει πρόσθετους προβληματισμούς και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πολλοί Γερμανοί φοβούνται πως η πορεία επικυριαρχίας που έχει επιλέξει το Βερολίνο είναι δραματικά επικίνδυνη για την ίδια την Γερμανία, αλλά και για την Ευρώπη.
Οι σχετικές αντιδράσεις του SPD και του Σουλτς είναι πολιτικοί ελιγμοί ενόψει των εκλογών.
Το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα ελέγχεται από το 1919 απολύτως από το γερμανικό κεφάλαιο και εξυπηρετεί τις στρατηγικές του.
Είναι λοιπόν μια γερμανική μελέτη που υπολογίζει το κόστος της ενοποίησης σε δύο τρισεκατομμύρια ευρώ για την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Την έρευνα διενήργησε το Κέντρο SED-Staat για λογαριασμό της εφημερίδας Die Welt, με αφορμή την συμπλήρωση 25 ετών από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου.
Το ποσό αφορά στο άθροισμα της βοήθειας που δόθηκε προς τα κρατίδια της πρώην Ανατολικής Γερμανίας για την επανένωση.
Ο βουλευτής των Χριστιανοδημοκρατών (CDU) Ράινερ Χάσελοφ από την Σαξονία-Άνχαλτ σχολίασε πως «αντί να αναγνωρίζουμε και να εκτιμούμε αυτό το ποσό ως μια σπουδαία κίνηση αλληλεγγύης που πετύχαμε στην Γερμανία, η συζήτηση υποβαθμίζεται σε έναν ισολογισμό».
Ανεξάρτητα από τη νέα Διακήρυξη της Ρώμης και τις ερμηνείες της, τα πραγματικά προβλήματα δεν κρύβονται και είναι ώριμα να επιλυθούν είτε με τον καλό, είτε με τον κακό τρόπο. που δείχνει μονομερείς μεταφορές κεφαλαίων».
Το κόστος της ένωσης επαναφέρει στους Ευρωπαίους και την δραματική γκάφα που επέτρεψαν την γερμανική ενοποίηση χωρίς όρους.
Ίσως κάπως έτσι φθάσουμε ακόμη και στο τέλος της ΕΕ αν αυτός θα είναι τελικά ο τρόπος για να γυρίσει η Γερμανία στα πραγματικά της μέτρα.
Ο διεθνής Τύπος, σοβαρός και λαϊκιστικός, γράφει καθημερινά για τις απάτες των γερμανικών εταιρειών και για την λεηλασία της υπεραξίας των περιφερειακών χωρών μέσα από το σύστημα του ευρώ και των τραπεζών της.
Το δήθεν ηθικό κύρος της Γερμανίας έχει καταρρακωθεί.
Σ’ αυτό το σημείο βρισκόμαστε σήμερα και όλα είναι ανοιχτά προς παρακολούθηση, καθώς είμαστε μπροστά σε δομικές γεωπολιτικές ανακατατάξεις.
