Πέθανε τα ξημερώματα της Τρίτης ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, όπως ανακοινώθηκε από την οικογένεια του. Ο μεγάλος συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής ήταν 73 ετών. Το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν με λοίμωξη του αναπνευστικού συστήματος στο Νοσοκομείο Υγεία.
Η ανακοίνωση της οικογένειας του Λουκιανού Κηλαηδόνη, όπως δόθηκε στη δημοσιότητα από τη σύζυγο του, Άννα Βαγενά:
“Ευχαριστούμε πολύ όλους τους γιατρούς, τις νοσηλεύτριες και τους νοσηλευτές που τον φρόντισαν σε όλες του τις νοσηλείες.
Ευχαριστούμε όλους εσάς που τον αγαπήσατε και ξέρουμε ότι θα τον αγαπάτε για πάντα.
Η τελετή θα γίνει σε στενό οικογενειακό κύκλο.
Στη μνήμη του Λουκιανού όσοι θέλετε μπορείτε να καταθέσετε χρήματα στον λογαριασμόGR8501101130000011395450502 της Εθνικής Τράπεζας βοηθώντας μία αγαπημένη μας οικογένεια που το έχει ανάγκη”.
Το βιογραφικό του μεγάλου καλλιτέχνη
Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κυψέλη. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο (Θεσσαλονίκη), καθώς και στο Μετσόβειο Πολυτεχνείο (Αθήνα), χωρίς ποτέ να ασκήσει το επάγγελμα του αρχιτέκτονα, αφού από πολύ νωρίς φαινόταν ότι θα τον κέρδιζε ολοκληρωτικά η μουσική.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 έγραψε τη μουσική για τη θεατρική παράσταση του έργου της Κωστούλας Μητροπούλου “Η Πόλη μας”. Τα τραγούδια στον ομότιτλο δίσκο που κυκλοφόρησε ερμηνεύουν η Βίκυ Μοσχολιού και ο Μανώλης Μητσιάς.
Ακολούθησε ο δίσκος “Κόκκινη Κλωστή” σε στίχους Νίκου Γκάτσου με την Δήμητρα Γαλάνη και τον Μανώλη Μητσιά. Το 1973 κυκλοφόρησαν σε κόκκινο βινύλιο τα “Μικρoαστικά” σε στίχους Γιάννη Νεγρεπόντη, όπου για πρώτη φορά ο Λουκιανός Κηλαηδόνης ερμήνευσε δικές του συνθέσεις. Πρόκειται για ένα άλμπουμ ορόσημο για την ελληνική μουσική, καθώς τα “Μικροαστικά” πριν εκδοθούν σε δίσκο κυκλοφορούσαν παράνομα στη διάρκεια της δικτατορίας και έγιναν σημείο αναφοράς για μια ολόκληρη γενιά.
Επόμενη δισκογραφική δουλειά του Κηλαηδόνη ήταν τα “Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας”, πάλι σε στίχους Γιάννη Νεγρεπόντη.
Το 1976 ο Λουκιανός έγραψε τη “Media Luz” τον μοναδικό του δίσκο με ορχηστρική μουσική, που ήταν το soundtrack μιας υποθετικής ταινίας “Film Noir”.
Από το 1978 και μέχρι το 1991 κυκλοφόρησαν πέντε προσωπικοί του δίσκοι : “Είμαι ένας φτωχός και μόνος καουμπόϋ”, “Ψυχραιμία Παιδιά”, “Χαμηλή πτήση”, “Τραγούδια για κακά παιδιά”, “Γιατί θα γίνω μαραγκός” και ένας δίσκος με τραγούδια της δεκαετίας του ’50 με τίτλο “Fifties και ξερό ψωμί”.
Το 1993 κυκλοφόρησε το διπλό του άλμπουμ με τίτλο : “Αχ! Πατρίδα μου γλυκειά” που αποτελούσε μια καταγραφή της μουσικής πορείας της Ελλάδας τα τελευταία 50 χρόνια. Στην δουλειά αυτή παρουσιάστηκαν δισκογραφικά για πρώτη φορά κατηγορίες τραγουδιών που ανήκουν στο χώρο της προφορικής παράδοσης. Όπως σχολικά, τραγούδια της γειτονιάς, του δρόμου, της κατασκήνωσης, του κατηχητικού, προσκοπικά και ακόμη επτανησιακά, καντάδες, ελαφρά και ρεμπέτικα.
Παράλληλα, έγραφε θεατρική και κινηματογραφική μουσική. Για δέκα συνεχή χρόνια ήταν υπεύθυνος για τη μουσική για το “Ελεύθερο Θέατρο” – “Ελεύθερη Σκηνή” (Μουσική από τις παραστάσεις αυτές κυκλοφορεί και σε διπλό άλμπουμ με τίτλο : “Πάμε μαέστρο”) και ήταν βασικός συνθέτης των παραστάσεων του “Θεσσαλικού Θεάτρου” της πρώτης περιόδου.
Συνεργάστηκε επίσης με το Εθνικό Θέατρο, με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, με το Λαϊκό Θέατρο του Λ. Τριβιζά, καθώς και με την παιδική σκηνή της Ξένιας Καλογεροπούλου.
Ο Κηλαηδόνης έγραψε μουσική για τις ταινίες : “Οι κυνηγοί” και “Ο θίασος” του Θόδωρου Αγγελόπουλου, “Ελευθέριος Βενιζέλος” του Παντελή Βούλγαρη και “Οι Αθηναίοι” του Βασίλη Αλεξάκη, καθώς και μουσική για πολλές τηλεοπτικές εκπομπές.
Το πάρτι που έμεινε στην ιστορία
Ο Κηλαηδόνης έκανε μεγάλες ζωντανές εμφανίσεις σε ολόκληρη την Ελλάδα και στην Κύπρο. Γνωστότερη από αυτές είναι το περίφημο “Πάρτι στη Βουλιαγμένη”, που έγινε το 1983 και που συγκέντρωσε περίπου 70.000 κόσμο, με πολλούς να μιλάνε για 100.000 θεατές. Το “Πάρτι στη Βουλιαγμένη” θεωρήθηκε το ελληνικό “Woodstock” και ο Λουκιανός Κηλαηδόνης με αυτήν την εκδήλωση ήταν ο πρώτος καλλιτέχνης που έβγαλε τις συναυλίες από τα γήπεδα και τα θέατρα σε φυσικούς χώρους.
Ολόκληρη η συναυλία όπως είχε προβληθεί από την κρατική τηλεόραση:
Στην πορεία, εμπλούτισε τις συναυλίες του με πολλά θεατρικά και εικαστικά στοιχεία κάνοντάς τες περισσότερο μουσικές θεατρικές παραστάσεις, με αποκορύφωμα την παράσταση του “Αχ! Πατρίδα μου γλυκειά” στο Θέατρο Λυκαβηττού το καλοκαίρι του 1993, που ονομάστηκε το πρώτο ελληνικό λαϊκό μιούζικαλ και στη συνέχεια παρουσιάστηκε στην Κύπρο, τη Ρόδο και την Νέα Υόρκη με πολύ μεγάλη επιτυχία.
Ακόμα σημαντικές του εμφανίσεις στο Λυκαβηττό ήταν η “Σκοτεινή πλευρά” και το “Cocktail Party”.
Άλλη θεατρική του δουλειά ήταν η παράσταση : “Τα καλύτερά μας χρόνια” σε κείμενο Βαγγέλη Γκούφα.
Επόμενες δισκογραφικές του δουλειές τα: “Νέα Κυψέλη – Νέα Ορλεάνη” που προήλθε από την συνεργασία του με το περίφημο συγκρότημα της Νέας Ορλεάνης Preservation Hall Jazz Band και “Τα φανταρίστικα”, πάνω σε στίχους ανώνυμων φαντάρων.
Το 1999 δημιούργησε μαζί με τη σύζυγό του Άννα Βαγενά τον δικό τους χώρο Θεάματος το “Μεταξουργείο”.
Το καλοκαίρι του 2006 συνεργάστηκε με την Κρατική Ορχήστρα Ελληνικής Μουσικής (ΚΟΕΜ) πραγματοποιώντας συναυλίες στην Ελλάδα, το εξωτερικό καθώς και στο Ηρώδειο από όπου προέκυψε ένα διπλό cd με τίτλο “Μ’ Αγιόκλημα και γιασεμιά”.
