Όλοι διαμαρτύρονται, όλοι φωνασκούν κατά καιρούς για τη λίμνη και ότι σχετίζεται με αυτήν. Όλοι σε επίπεδο θεωρίας κάτι έχουν να εναποθέσουν στον άτυπο και αέναο διάλογο που γίνεται για αυτήν. Άλλος θέλει να την μετατρέψει σε θάλασσα, άλλος μιλά για την τοξικότητα της και άλλος αναμιγύεται με τα θέματα που απασχολούν την πανίδα της.
Η πεταλούδα είναι ένα από τα γνωστά ψάρια της λίμνης Ορεστιάδας. Πολλοί παραμονεύουν με ερασιτεχνικά μέσα για να τη φέρουν στο οικογενεικό τους τραπέζι και να τη γευτούν με φίλους και συγγενείς. Με το…σπορ όμως ασχολούνται και επαγγελματίες. Αυτοί έχουν τη γνώση και τα μέσα και κάνουν μεγάλες ψαριές. Εδώ όμως αρχίζει το θέμα μας. Η πεταλούδα το Χειμώνα ψάχνει βαθιά νερά που έχουν καλύτερη θερμοκρασία από τα επιφανειακά. Εκεί «κοπαδιάζουν» όπως λένε κάποιοι απ αυτούς που ξέρουν.
Σε αυτά τα σημεία, (ένα από αυτά είναι η μύτη λίγο μετά τον Ναυτικό Όμιλο όπως πας για Μαυριώτισσα) οι μικρούλες πεταλουδίτσες των 400 γραμμαρίων ξεχειμωνιάζουν ομαδικά. Αυτές οι μικρές είναι οι πεταλούδες που μπορούν να αναπαραχθούν. Οι μεγαλύτερες των 800 γραμμαρίων είναι αυτές που κανονικά πρέπει να φτάνουν στο τραπέζι και δεν είναι γόνιμες πια. Οι παλιοί ψαράδες είχαν μαζί τους ξυλάκια που έπαιζαν το ρόλο του μετρητή μήκους των ψαριών που έπιαναν στα δίχτυα τους. Ανάλογοι ήταν και οι διάμετροι των τρυπών των διχτυών. Κανονικά για την πεταλούδα το άνοιγμα αυτό πρέπει να είναι κοντά στα 6,5 εκατοστά. Ότι μικρότερο ψάρι πλησιάζει στα δίχτυα, τη γλυτώνει και περνώντας από τις τρύπες του διχτυού δεν εγκλωβίζεται. Συνεχίζει την πορεία του στα νερά της λίμνης με αποτέλεσμα -αφού αυτά τα μικρά αναλαμβάνουν την αναπαρωγή του είδους- να μην δημιουργείται έλειψη κάποιου είδους.
Σήμερα όμως, απ ότι φαίνεται οι ψαράδες δεν είναι όλοι τόσο «σοφοί» και ηθικοί όπως οι παλιοί. Με κίνητρο το κέρδος με κάθε κόστος, κάποιοι καταστρέφουν ολοκληρες γενιές ψαριών με δόλιους, ανήθικους και ίσως παράνομους τρόπους. Αυτοί λοιπόν οι άφρονες ψαράδες του σήμερα, γνωρίζοντας ότι θα έχουν μια εύκολη ψαριά στα σημεία που κοπαδιάζουν οι μικρές και γόνιμες πεταλούδες κάνουν το ψάρεμα…γενοκτονία. Με λίγες κινήσεις αιχμαλωτίζουν πολλά κιλά από το κοπάδι των μικρών πεταλούδων και χωρίς να σκεφτούν ότι με αυτόν τον τρόπο εξαφανίζουν το συγκεκριμένο είδος, οδηγούνται απλά στο δρόμο του εύκολου αλλά επιπόλαιου και καταστροφικού κέρδους.
Και μετά, όταν η λίμνη αδειάζει, όταν η λίμνη πεθαίνει όλοι φωνάζουν και παραπονιούνται ότι η λίμνη δεν έχει ψάρια. Έτσι κι αλλιώς, κάθε φορά που η λίμνη παγώνει για μεγάλο διάστημα «πάει πίσω» όπως λένε οι παλιοί για αρκετά χρόνια. Τα ψάρια εξαφανίζονται. Αντί λοιπόν να λειτουργούν όλοι με σύνεση και φρόνηση, αφήνονται με κλειστά μάτια σε απερίσκεπτες λογικές με οδηγό το εύκολο κέρδος.
Εδώ θα κάνω έκκληση σε όλες τις αρχές, αστυνομία, δημοτική αστυνομία, ιχθυολόγο και όποιον άλλον μπορεί να επέμβει, να ελέγξουν την καταγγελία μου. Είναι κρίμα…Είναι έγκλημα. Σταματήστε τους!
Ένας ψαράς που δεν αντέχει να βλέπει την καταστροφή.
