Χιλιάδες μάγειρες από την Ελλάδα, την Ιταλία και τη Γερμανία ζητούνται στη Σουηδία, καθώς η μεσογειακή κουζίνα έχει μεγάλη απήχηση στις σκανδιναβικές χώρες.
 |
Προϋπόθεση είναι η κατοχή πτυχίου Lower στα αγγλικά, επιθυμητή είναι η γνώση μίας δεύτερης γλώσσας -κυρίως της γερμανικής- , ενώ απαιτείται προϋπηρεσία τουλάχιστον 3 ετών. Προσφέρεται κατώτατος μισθός 2.200 ευρώ μεικτά (περίπου 1.700 καθαρά) οκτάωρο με πενθήμερη εργασία, ωστόσο προβλέπεται και χρόνος δοκιμής 6 μηνών.
«Οι ανάγκες σε μάγειρες είναι πολύ μεγάλες και προτιμώνται Ελληνες, Ισπανοί και Ιταλοί, επειδή είναι πιο κοινωνικοί και γνωρίζουν καλά και την ευρωπαϊκή κουζίνα. Για παράδειγμα, ένας Ελληνας δεν ξέρει να φτιάχνει μόνο μουσακά, αλλά είναι και καλός ψήστης και οι Σουηδοί αγαπούν πολύ τα πιάτα στο γκριλ.
Αντίστοιχα, ο Ιταλός έχει ειδικευτεί στην πίτσα και στο σπαγγέτι, αλλά ξέρει να ψήνει το κρέας και να το γαρνίρει άψογα με διάφορες σάλτσες», λέει στο «Εθνος της Κυριακής» ο Ιωσήφ Καραμπόκης, στέλεχος του σουηδικού οργανισμού απασχόλησης, Arbetsformedlingen, στη Σελέφτε, μια παραθαλάσσια πόλη στη βόρεια Σουηδία με 72.000 κατοίκους, γνωστή και ως «Χρυσή Πόλη» για το μεγάλο ορυχείο χρυσού.
Ο Ι. Καραμπόκης βρέθηκε τις προηγούμενες μέρες στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα για την εκδήλωση «Σουηδική Εβδομάδα» και συγκέντρωσε μια… βαλίτσα βιογραφικά από ενδιαφερομένους. Σε όλους εξηγούσε ότι το πτυχίο, η προϋπηρεσία και η ξένη γλώσσα είναι απαραίτητες προϋποθέσεις, ενώ τόνιζε ότι υπάρχει πάντα μια δοκιμαστική περίοδος έξι μηνών, ανεξάρτητα από τα προσόντα που διαθέτει κανείς. Το «Εθνος της Κυριακής» με ένα ρεπορτάζ στη Σουηδία προσπάθησε να μεταφέρει πόσα και τι ισχύουν από τα παραπάνω, όχι μόνο για τους σεφ αλλά και για άλλους που αναζήτησαν τα χρόνια της κρίσης σ’ αυτήν τη χώρα του Βορρά.
Τα λεγόμενα του Ι. Καραμπόκη επιβεβαιώνει σε έναν βαθμό ο Πέτρος Πετρίδης, που είναι επαγγελματίας μάγειρας και παρ’ όλα αυτά κάνει εδώ και τέσσερις μήνες το… δοκιμαστικό του σε ένα από τα μεγαλύτερα ελληνικά εστιατόρια, το «Maestro» στο κέντρο της Στοκχόλμης.
 |
«Αγαπούν το κρέας»
Ο Πέτρος Πετρίδης κατάγεται από τη Δράμα. Τα τελευταία 12 χρόνια ζούσε στη Θεσσαλονίκη, όπου εργαζόταν ως οδηγός στον ΟΑΣΘ και ως μάγειρας σε γνωστή εταιρία catering. Τον περασμένο Ιούνιο πήρε τη μεγάλη απόφαση και μαζί με τη σύζυγό του και τα δυο τους παιδιά, ηλικίας 12 και 15 χρόνων, έφυγαν για τη Στοκχόλμη. Εχοντας το πτυχίο της Σχολής Τουριστικών Επαγγελμάτων Αναβύσσου, με ειδικότητα μάγειρας, άριστη γνώση αγγλικών και μεγάλη προϋπηρεσία δεν δυσκολεύτηκε να βρει δουλειά. «Οι Σουηδοί τρώνε μόνο έξω. Μεσημέρι και βράδυ τα εστιατόρια είναι γεμάτα και αγαπούν πολύ το κρέας στη σχάρα. Γι’ αυτό και η ανάγκη για μάγειρες είναι μεγάλη», μας λέει ο 40χρονος σεφ, επισημαίνει ωστόσο ότι η Σουηδία δεν είναι… παράδεισος.
«Εδώ είναι πολύ δύσκολο να βρει κανείς σπίτι. Εμείς νοικιάζουμε 58 τ.μ., δίνουμε 1.300 ευρώ και τα παιδιά κοιμούνται στο σαλόνι. Δεν είναι εύκολη η ζωή, οι άνθρωποι δεν είναι τόσο χαλαροί, νυχτερινή ζωή δεν υπάρχει, τα σπίτια δεν ανοίγουν εύκολα για τους γείτονες», αναφέρει και προσθέτει: «Υπάρχει όμως τάξη και οργάνωση. Η φορολογία είναι 30% επί των εσόδων, αλλά είναι ανταποδοτική. Η παιδεία είναι δωρεάν, τα παιδιά παίρνουν όλα τα βιβλία και το λάπτοπ τους από την πρώτη μέρα και δεν χρειάζονται φροντιστήριο, ενώ και η υγεία είναι προσβάσιμη από κάθε πολίτη».
Η περιπέτεια της Αθηνάς
 |
Με μόλις 1.000 ευρώ στην τσέπη, η 27χρονη Αθηνά Σκιαδαρέση έφτασε το 2013 στη Στοκχόλμη, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Είχε αποφοιτήσει από το τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής, Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και όταν επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα της, στο Αργος, βρήκε δουλειά σε πρακτορείο ΠΡΟ-ΠΟ. Η επιλογή της Σουηδίας δεν ήταν τυχαία. Το 2010 είχε πάει για ένα εξάμηνο στη Στοκχόλμη μέσω του προγράμματος Erasmus και είχε μάθει λίγο τη γλώσσα. Με το χιλιάρικο στην τσάντα της έφυγε μια μέρα, τέτοια εποχή, το 2013 χωρίς να έχει τίποτα κατά νου. Η πρώτη της δουλειά ήταν καθαρίστρια σε γνωστό μπουζουξίδικο, μετά έκανε λάντζα σε εστιατόριο και για δύο χρόνια ήταν σερβιτόρα σε καφέ που διατηρούσε ένας Κούρδος. Παράλληλα, ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό της στη Διεθνή και Συγκριτική Παιδαγωγική στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης και εδώ και έναν χρόνο εργάζεται ως καθηγήτρια ελληνικών σε προγράμματα που υλοποιούν στα σχολεία τρεις δήμοι.«Δύο πράγματα θέλω να επισημάνω. Το πρώτο ότι όλο το σύστημα εδώ είναι πολύ αξιοκρατικό, στα πάντα. Το δεύτερο ότι η γνώμη μου ως ειδικού μετράει στη δουλειά μου. Στην Ελλάδα για να πω την άποψή μου θα έπρεπε να γίνω ομότιμη καθηγήτρια», λέει μεταξύ σοβαρού και αστείου η Αθηνά Σκιαδαρέση, η οποία δεν το μετάνιωσε που έφυγε και δεν σκέφτεται να επιστρέψει.
«Για τα επόμενα 20 χρόνια η Ελλάδα δεν έχει να μου προσφέρει κάτι. Θέλω να μείνω εδώ και να έρχομαι ως τουρίστρια για διακοπές. Γιατί εδώ νιώθω χρήσιμη, οι εργοδότες μου με σέβονται και με υπολογίζουν, η πολιτεία μού παρέχει ό,τι χρειάζομαι», αναφέρει.
Η ζωή στη Στοκχόλμη
Εύκολη η εύρεση εργασίας, δύσκολη η ενοικίαση σπιτιού
 |
Το αυστηρό πλαίσιο εργασίας με την πιστοποίηση κάθε επαγγέλματος βίωσε ο 42χρονος Πέτρος Ζαχαριάδης. Μέχρι πριν από τέσσερα χρόνια ο κ. Ζαχαριάδης διατηρούσε ένα γνωστό εστιατόριο στον Αϊ-Γιάννη Σερρών, αλλά η κρίση τον έστειλε μετανάστη στη Σουηδία. Μην έχοντας όμως πτυχίο μάγειρα και χωρίς να γνωρίζει καλά αγγλικά, δεν μπόρεσε να βρει δουλειά στο αντικείμενό του. Σήμερα εργάζεται σε εταιρεία καθαρισμού, δουλεύει κάθε απόγευμα καθαρίζοντας σχολεία και ένα κολυμβητήριο, ενώ από τη 1 τα ξημερώματα και έως τις 5 το πρωί μοιράζει σε συνδρομητές τις δύο μεγάλες σε κυκλοφορία εφημερίδες, «Dagens Hyheter» και «Sydsvenskan».
«Ηξερα ότι δεν μπορούσα να βρω δουλειά ως μάγειρας, γιατί δεν είχα τα τυπικά προσόντα. Εδώ η ζωή κινείται σε… ρομποτικούς ρυθμούς, αλλά η κρίση στην Ελλάδα δεν παλεύεται. Εμείς καταστραφήκαμε και η μόνη μας σωτηρία είναι να φύγουμε. Στην αρχή ήρθα μόνος, σύντομα έφερα τη σύζυγο και τα δύο κορίτσια μας, που δυσκολεύονται ακόμη να προσαρμοστούν και τους λείπει η Ελλάδα», λέει ο κ. Ζαχαριάδης στο «Εθνος».
«Ο βαρύς χειμώνας δεν μας επηρεάζει»
Οσο για τον βαρύ χειμώνα, καθόλου δεν τον πειράζει, όπως λέει «πέφτει νωρίς, πολύ χιόνι, αλλά όλα κινούνται κανονικά. Μέρα-νύχτα είναι στον δρόμο πολλά μηχανήματα που καθαρίζουν τα πάντα, η ζωή και η κίνηση δεν σταματάει. Μάλιστα κάτω από μεγάλες πλατείες και πάρκα περνούν σωλήνες με ζεστό νερό και το χιόνι δεν πιάνει. Αυτή η εικόνα είναι μαγική».
Το πρόβλημα της οικογένειας Ζαχαριάδη είναι η ανεύρεση σπιτιού, αφού αυτές τις μέρες κάνει την τέταρτη μετακόμιση, μέσα σε τέσσερα χρόνια. Η ενοικίαση σπιτιού είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα στη Σουηδία. Οπως μάλιστα τονίζει ιδιωτική υπάλληλος που μένει εδώ και 4 χρόνια στη Στοκχόλμη, πρέπει να περιμένει για να νοικιάσει «ως πρώτο χέρι» ένα σπίτι μέχρι και… 28 χρόνια. Η ίδια νοικιάζει ένα μικρό δυάρι για 1.600 ευρώ τον μήνα, το σπίτι ανήκει σε Σουηδό που μένει 10 μήνες τον χρόνο στην Ισπανία και κάθε άνοιξη η Ελληνίδα μετακομίζει σε ξενοδοχείο για δύο μήνες για να μείνει στο σπίτι ο ιδιοκτήτης. Ο οποίος κάθε χρόνο που φεύγει, της βάζει και μια μικρή αύξηση στο ενοίκιο.
 |
«Δεν επιστρέφω»
Σχετικά πιο εύκολη ήταν η ανεύρεση εργασίας για τον 29χρονο σεφ Φίλιππο Καργιωτίδη από την Ορεστιάδα. Τελειόφοιτος γνωστού ΙΕΚ, με πτυχίο μάγειρα και καλή γνώση αγγλικών -έχοντας ωστόσο τη μητέρα του τα τελευταία 11 χρόνια στη Σουηδία-, έφυγε πριν από σχεδόν πέντε χρόνια, γιατί είχε κουραστεί κάθε σεζόν να ψάχνει για δουλειά.
«Αλλαζα συνέχεια δουλειά, το καλοκαίρι έφευγα για τουριστική σεζόν, τον χειμώνα ξεκινούσα από το μηδέν, ήταν πολύ αγχωτικό. Αλλά και όσο η κρίση προχωρούσε, ο μισθός μειωνόταν, δεν υπήρχε καμία προοπτική εξέλιξης», μας λέει ο νεαρός σεφ. Και έτσι, τον Ιανουάριο του 2015 πήρε την απόφαση και μετακόμισε στη Στοκχόλμη. Είχε τα προσόντα και βρήκε εύκολα δουλειά στο bistro γνωστού πεντάστερου ξενοδοχείου. «Είμαι ευχαριστημένος και για τα επόμενα χρόνια -μάλλον αρκετά- δεν βλέπω να επιστρέφω στην Ελλάδα, την οποία πλέον επισκέπτομαι κάθε καλοκαίρι, πέντε βδομάδες για διακοπές», καταλήγει.
ΜΑΡΙΑ ΡΙΤΖΑΛΕΟΥ
[email protected]
