Με ψήφους 14-11 οι δικαστές ακύρωσαν τον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες. Σφοδρή αντίδραση του Μαξίμου και προαναγγελία νέου νομοσχεδίου που θα προβλέπει προσωρινές άδειες έναντι τιμήματος
Αντισυνταγματικό κρίθηκε, σύμφωνα με πληροφορίες, το νέο νομοθετικό πλαίσιο για το τηλεοπτικό τοπίο, γεγονός που δρομολογεί ανατροπές, αφού ανοίγει τον δρόμο για ακύρωση των έως τώρα διαγωνιστικών διαδικασιών.
Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας στην 5η κατά σειρά διάσκεψη «κεκλεισμένων των θυρών», σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, έκρινε με ψήφους 14-11 ότι υπήρξε παραβίαση του Συντάγματος, επιμένοντας ουσιαστικά στη γνωστή νομολογιακή του γραμμή (ήδη από τις αποφάσεις που αφορούσαν το «μαύρο» στην ΕΡΤ) ότι η διαχείριση των θεμάτων αυτών ανήκει στην αποκλειστική αρμοδιότητα του ΕΣΡ.
Το ακριβές σκεπτικό του δικαστηρίου (που δεν είναι προς το παρόν γνωστό, αλλά αναμένεται σε σύντομο διάστημα να διαμορφωθεί, ώστε να ακολουθήσει η επίσημη δημοσίευση της απόφασης) αναμένεται να οδηγήσει στη θέσπιση ενός νέου πλαισίου διατάξεων, που δεν θα μπορούν -κατά τις ίδιες πληροφορίες- να παρακάμψουν το ΕΣΡ, το οποίο θα πρέπει οπωσδήποτε να συγκροτηθεί για να αναλάβει τις περαιτέρω διαγωνιστικές διαδικασίες για την αδειοδότηση από την αρχή.
Ο νόμος 4339/15 κρίθηκε ότι πάσχει συνταγματικά λόγω του περιορισμού των συνταγματικά κατοχυρωμένων αρμοδιοτήτων του ΕΣΡ και της μεταφοράς τους στην εκτελεστική εξουσία, ενώ δεν χρειάστηκε να προχωρήσει το δικαστήριο και στο ζήτημα των περιορισμένων αδειών σε αριθμό 4 και στη νομιμότητα ή μη της αιτιολόγησής τους.
Νέα διαδικασία
Οι παρεπόμενες συνέπειες της δικαστικής απόφασης θα είναι ότι τα κανάλια που ήδη εκπέμπουν θα συνεχίσουν κανονικά τη λειτουργία τους μέχρι να γίνει νέος διαγωνισμός και να ολοκληρωθεί η νέα διαδικασία αδειοδότησης, με την κυβέρνηση να φέρεται να εξετάζει το ενδεχόμενο να επιτρέψει τη συνέχιση αυτή της λειτουργίας έναντι κάποιου τιμήματος για τη σχετική άδεια-βεβαίωση.
Την ίδια στιγμή, όμως, το «πάγωμα» της έως τώρα διαγωνιστικής διαδικασίας σημαίνει αναγκαστικά και την επιστροφή των κονδυλίων (περίπου 255 εκατ. ευρώ) που έχουν καταβληθεί από τους υπερθεματιστές, χωρίς να χρειάζεται η υποβολή ενδίκων μέσων γι’ αυτό, παρά τους αντίθετους ισχυρισμούς που έχουν διατυπωθεί, εκτός εάν η κυβέρνηση αρνηθεί να το κάνει, οπότε θα οδηγήσει στην κατάθεση σχετικών αγωγών.
Δικαστικοί κύκλοι δεν απέκλειαν, μάλιστα, το ενδεχόμενο να εγερθούν και κάποιες αξιώσεις για αποζημίωση, με αγωγές εργαζόμενων που απομακρύνθηκαν από κάποιους σταθμούς ή αναγκάστηκαν να αλλάξουν εργασία με μεταβολή προς το χειρότερο της αμοιβής, των συνθηκών απασχόλησης, της προοπτικής για συνταξιοδότησή τους κ.λπ. (όπως έγινε με ποικίλες αγωγές που ασκήθηκαν και αποφάσεις που εκδόθηκαν με αφορμή την «περιπέτεια» της ΕΡΤ).
Σύμφωνα με πληροφορίες, στην 5η κρίσιμη διάσκεψη, που τελείωσε λίγο μετά τις 11 τη νύχτα, δόθηκε «μάχη» νομικών επιχειρημάτων για να ανατραπεί η πορεία προς την αντισυνταγματικότητα που (για τους γνωρίζοντες τα πράγματα) είχε δρομολογηθεί εδώ και καιρό, με βάση τη νομολογία που έχει ξεκαθαρίσει τα θέματα αυτά.
Την πλειοψηφούσα άποψη υπέρ της αντισυνταγματικότητας παραλίγο να ανατρέψει μια «μέση λύση» που προτάθηκε, σύμφωνα με την οποία (στο πρότυπο της απόφασης που έθεσε «τελεσίγραφο» για την άμεση μείωση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων και συνεπώς του ΕΝΦΙΑ) θα μπορούσε να δοθεί μια αντίστοιχη εξάμηνη προθεσμία προς την κυβέρνηση, για να προχωρήσει στο μεταξύ στη συγκρότηση του ΕΣΡ (από τη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής), το οποίο θα ανελάμβανε να ελέγξει τη νομιμότητα των έως τώρα διαδικασιών για να ξαναγίνει νέα δίκη στο μέλλον με νέα σύνθεση δικαστών.
Παράκαμψη
Η άποψη αυτή, που κατά μερικούς θα οδηγούσε σε μια έμμεση εκτόνωση της έντασης που επικρατεί το τελευταίο διάστημα, προσείλκυσε προς στιγμήν μερικούς από εκείνους που υποστήριζαν την αντισυνταγματικότητα του «νόμου Παππά», αλλά αποκρούστηκε τελικά από τους πλειοψηφήσαντες δικαστές, καθώς αρνήθηκαν να δεχθούν τη δυνατότητα παράκαμψης του ΕΣΡ έστω και για μικρό χρονικό διάστημα, αλλά ούτε και με την επίκληση λόγων ανωτέρας βίας, επειδή υπήρχε «αντικειμενική αδυναμία» συγκρότησής του για κάποιον χρόνο, όπως υποστήριξε η εισήγηση προς το ΣτΕ.
Ο πρόεδρος ΣτΕ, Ν. Σακελλαρίου, εξερχόμενος του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αρνήθηκε να κάνει οποιαδήποτε δήλωση, επικαλούμενος τη μυστικότητα των διασκέψεων (αφού τυπικά μέχρι τη «δημοσίευση» της απόφασης από έδρας, η όλη υπόθεση εξακολουθεί να είναι «εν διασκέψει» και θεωρητικά να μπορεί να αλλάξει το περιεχόμενό της).
Η πιο σημαντική «μάχη» είχε πάντως δοθεί στο πρώτο σκέλος των τυπικών νομικών προβλημάτων, για τα οποία χρειάστηκαν τρεις διασκέψεις και εφόσον τα ξεπερνούσε το ΣτΕ (όπως και έγινε με ψήφους 16-9), θα θεωρείτο σχεδόν βέβαιη στη συνέχεια η διαπίστωση της αντισυνταγματικότητας, όπως εμμέσως πλην σαφώς φάνηκε ότι «διαισθάνονταν» όλοι. Κάτι που «έδειξαν» και οι έντονες σε περιεχόμενο δηλώσεις που ακολούθησαν με καταιγιστικούς ρυθμούς, οι νομοθετικές πρωτοβουλίες, οι «νουθεσίες», οι διαρροές «κίτρινων» και «ροζ» αποχρώσεων πληροφοριών κ.λπ.
Ολο αυτό το νοσηρό κλίμα αποδοκίμασαν οι δικαστικές ενώσεις, τονίζοντας ότι το ΣτΕ και οι δικαστές του βρέθηκαν υπό καθεστώς πίεσης μέχρι και εκβιασμού, ενώ στην πραγματικότητα επρόκειτο για την επίλυση ενός καθαρά νομικού προβλήματος, που υπό άλλες φυσιολογικές συνθήκες δεν θα είχε δημιουργήσει σε καμία περίπτωση τόσες αμφισβητήσεις.
Δικαστικοί κύκλοι δεν έκρυβαν αργά τη νύχτα την απογοήτευση αλλά και τη δυσφορία τους για την «άδικη επίθεση και στοχοποίηση» του δικαστηρίου μέσω των κυβερνητικών δηλώσεων που του «καταλόγιζαν» ότι είχε κρίνει συνταγματικό το «μαύρο» στην ΕΡΤ και είχε απορρίψει τις προσφυγές κατά του PSI, απαντώντας ότι παράλληλα αποσιωπάται πως είχε κρίνει αντισυνταγματικές τις περικοπές που έφερε το δεύτερο Μνημόνιο για όλες τις συντάξεις (δημόσιου και ιδιωτικού τομέα αλλά και των «ειδικών μισθολογίων»), με αλλεπάλληλες αποφάσεις, που ακόμα δεν έχουν εκτελεστεί από τις κυβερνήσεις.
Προσέθεταν επίσης ότι σε κάθε περίπτωση το ΣτΕ κρίνει με γνώμονα το Σύνταγμα και τους νόμους και έχει ήδη θέσει τα όρια πέραν των οποίων θίγεται η αξιοπρεπής διαβίωση των ανθρώπων και τα οποία θα «αναβιώσουν» προφανώς και σε άλλες επικείμενες δίκες, ύστερα από προσφυγές που έχουν ασκηθεί κατά ακόμα περισσότερων και μεγαλύτερων περικοπών.
