Στις 13 Αυγούστου του 1903, ο τούρκικος στρατός άρχισε να εξέρχεται της Καστοριάς, αφού προηγουμένως έκαψε τα βουλγάρικα χωριά καθώς και τα μικτά αλλά και τα αμιγώς ελληνικά δεν απέφυγαν την λεηλασία.
Τα αυξανόμενα δολοφονικά κρούσματα των “βούργαρων” σε βάρος των Τούρκων μπέηδων της Μακεδονίας, απέβλεπαν κυρίως να προκαλέσουν τουρκικά αντίποινα και την ευρωπαϊκή επέμβαση, έπειτα από την αποτυχία των βουλγάρικων σωμάτων να εξαναγκάσουν ολόκληρο τον χριστιανικό πληθυσμό να συμμετάσχει στην γενική εξέγερση.
Αποτέλεσμα αυτού, ήταν η κλιμάκωση των τούρκικων βιαιοπραγιών κατά των χριστιανών κατοίκων.
