Τώρα σε ποιον να δώσουμε το βραβείο; Στους αρμόδιους που πέρασαν σαν το λίβα που καίει τα σπαρτά; Δείτε με μία βόλτα στην παραλία της εισόδου της πόλης της Καστοριάς το όχι και τόσο ευχάριστο θέαμα της απόλυτης ξηρασίας σε ένα τοπίο που αποτελούσε πάντα χάρμα οφθαλμών και όαση.
Κάθε μέρα και χειρότερα. Χωρίς σταματημό. Χωρίς δύναμη αντίδρασης…Χάνονται κεκτημένα και αποτελέσματα που δημιουργήθηκαν με πολύ κόστος έμπνευση και προσπάθεια…
Τι να αισθάνεται άρα ο Τάκης Παπουλίδης; Και τι μπορεί να πει κανείς για αυτό το αποτέλεσμα;
Κρίμα…
