Στο δεύτερο γύρο των τεστ αντοχής της Fed δεν τα κατάφερε ούτε η Deutsche Bank, ούτε η ισπανική Santander – ενώ η αμερικανική Morgan Stanley πέρασε με επιφυλάξεις. Σύμφωνα όμως με την τελευταία έκθεση του ΔΝΤ (Ιούνιος 2016, πηγή), η γερμανική τράπεζα θεωρείται ως ο νούμερο ένα κίνδυνος για τον πλανήτη – γεγονός που σημαίνει πως εάν καταρρεύσει, θα συμπαρασύρει μαζί της τους πάντες.
Λογικά αναρωτιέται λοιπόν κανείς εάν οι Βρετανοί διαισθάνθηκαν πως η ΕΕ, άρα και η Ευρωζώνη, θα διαλυθούν όπως η ΚΟΜΕΚΟΝ στο παρελθόν, μεταξύ άλλων λόγω των τεράστιων προβλημάτων που αντιμετωπίζει το τραπεζικό σύστημα σε πολλές χώρες (Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία κοκ.) – οπότε θεώρησαν καλύτερο να φύγουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Η επιλογή βέβαια της Κίνας ως συμμάχου, στη θέση των Η.Π.Α., είναι ασφαλώς αμφιλεγόμενη – ενώ η προοπτική της εξέλιξης του ανεξάρτητου City στο μεγαλύτερο φορολογικό παράδεισο της Ευρώπης, στον οποίο θα κατευθύνονται όλο και περισσότερο οι καταθέσεις των Ευρωπαίων από το φόβο των γερμανικών διώξεων, φαίνεται αρκετά λογική.
Επανερχόμενοι στην έκθεση, το ΔΝΤ θεωρεί πως στο εσωτερικό της Γερμανίας οι μεγάλες τράπεζες της, καθώς επίσης οι ασφαλιστικές εταιρείες, είναι σε προβληματικό βαθμό αλληλένδετες μεταξύ τους. Μεταξύ τώρα των τραπεζών που είναι επικίνδυνες για το παγκόσμιο σύστημα (G-SIMs), η Deutsche Bank κατέχει την πρώτη θέση (γράφημα) – ενώ, μαζί με την επίσης γερμανική ασφαλιστική ALLIANZ, θα μπορούσε να καταστρέψει ολόκληρο τον πλανήτη. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την τεράστια έκθεση της στα παράγωγα (άνω των 50 τρις €), είναι κάτι περισσότερο από ανησυχητικό.
Επεξήγηση γραφήματος: Συστημικό ρίσκο μεταξύ των G-SIMs (Globally Systemically Important Banks)
.
Συνεχίζοντας, πάντοτε κατά το ΔΝΤ το γερμανικό τραπεζικό σύστημα ενέχει υψηλότερο βαθμό μετάδοσης της ενδεχόμενης κρίσης του προς τα έξω, από τους κινδύνους που εγκυμονεί εσωτερικά – γεγονός που επεξηγεί καλύτερα την απειλή να παρασύρει τους πάντες η Deutsche Bank, εάν καταρρεύσει.
Ακολουθούν βέβαια η βρετανική HSBC, καθώς επίσης η ελβετική Credit Suisse (γράφημα) – οι οποίες όμως αφενός μεν δεν είναι τόσο εκτεθειμένες στα παράγωγα, αφετέρου οι χώρες τους έχουν τις δικές τους κεντρικές τράπεζες που μπορούν ανά πάσα στιγμή να τις διασώσουν.
Επεξήγηση γραφήματος: Οι πιο σημαντικές συστημικές τράπεζες παγκοσμίως
.
Ποιός όμως θα διέσωζε τη Deutsche Bank (άρα και την ALLIANZ), εάν κατέρρεαν; Το γερμανικό υπουργείο οικονομικών; Ίσως, αν και η έκθεση της τράπεζας στα παράγωγα είναι σχεδόν 20 φορές το ΑΕΠ της Γερμανίας – οπότε θα ήταν μάλλον δύσκολο. Πάντως η ΕΚΤ δεν θα το επιχειρούσε, ειδικά μετά την άρνηση του κ. Σόιμπλε να βοηθήσει την Ιταλία. Μήπως λοιπόν ήταν πράγματι σοφοί οι «βρετανοί μπακάληδες», όπως τους αποκαλούσε κοροϊδευτικά ο Ναπολέοντας ο οποίος όμως, όπως πολλές φορές οι Γερμανοί, ηττήθηκε κατά κράτος από τους μπακάληδες;
