«Έχω αποφασίσει να ακολουθήσω ως το τέρμα το δρόμο της Συμπαντικής Αρμονίας, που για μένα έχει πάρει τη μορφή της μουσικής… Η μουσική είναι ο άλλος μου εαυτός, που πρέπει να βρω… γιατί αυτός κρατά φυλαγμένο το μυστικό της Αρμονίας…
Και ξαφνικά… για ένα δέκατο του δευτερολέπτου ο νους να πιάνει το ασύλληπτο… το Συμπαντικό μουσικό έργο… η καρδιά τον ρυθμό… Εκείνη τη στιγμή ένιωσα ότι νίκησα το θάνατο πριν πεθάνω…
Η ζωή είναι αρμονία… ο θάνατος χάος… Αν δεν έχεις ελευθερία, τότε δεν υπάρχεις… Ελευθερία είναι το δικαίωμα να είσαι υπεύθυνος κάθε στιγμή, σε κάθε περίπτωση, ελευθερία είναι το χρέος…» (Από την παράσταση «Ποιος τη ζωή μου», σε σενάριο και σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη.)
Αυτόν τον Μίκη γιορτάζουμε και τιμούμε φέτος, Αυτόν που άνοιξε διάπλατα την πόρτα του σχολείου μας και ένας χείμαρρος αισθήσεων και αισθημάτων μας κυρίευσε… Ο θεοδωρακισμός ρέει πλέον χειμαρρώδης, μελωδικός και διδάσκων… Αφεθήκαμε στη δίνη του…
Βαδίσαμε «Μια νύχτα μαγικιά», με «Το λύχνο του άστρου», ενώ «Έβρεχε στη φτωχογειτονιά» και «Προχωρούσαμε μέσα στη νύχτα», μέσα σε «Δρόμους παλιούς» για ν’ ανταμώσουμε την «Προδομένη μας αγάπη», καθώς «Βράδιαζε» και «Ο βοριάς χτυπούσε την πόρτα μας» και έκανε «Τ’ όνειρο καπνό»…
Και πήραμε «Το τρένο πού ‘φευγε στις 8», με «Δακρυσμένα μάτια» να «Θυμηθούμε τ’ όνειρό μας» και να αναζητήσουμε «Πού πέταξε τ’ αγόρι μας»… «Στο περιγιάλι το κρυφό»; «Πάνω στην άμμο την ξανθή»; Στην «Όμορφη πόλη», με τις μουσικές φωνές;
«Μέρα Μαγιού μας μίσεψε», «Οξειδώθηκε στη νοτιά των ανθρώπων», παρέα με τη«Μαρίνα», που «Το φεγγάρι της έκανε μάγια», με την ευχή και την προσδοκία «Να σημάνουν οι καμπάνες», γιατί «Είχε μια θάλασσα στο νου» και«Κράτησε τη ζωή του» και «Κάλεσε τους παλιούς του φίλους», να ανακαλύψουν μαζί «Ποιος τη ζωή τους κυνηγά»…
Όλα αυτά τα υπέροχα θα συμβούν, ναι, θα συμβούν τη Τετάρτη 1 Ιουνίου 2016 στο Πολιτιστικό Κέντρο της πόλης μας, όπου θα πραγματοποιηθεί η παράσταση «Ποιος τη ζωή μου», βασισμένη στο σενάριο του Θέμη Μουμουλίδη, ο οποίος μας το παραχώρησε και τον ευχαριστούμε θερμά γι’ αυτό. Μία παράσταση«ύμνος στην πληθωρικότητα», όπως ακριβώς και το τιμώμενο πρόσωπο… Όλα… ΠΟΛΥ!!! ΠΟΛΥΣ χορός, ΠΟΛΛΗ μουσική -ζωντανή και μη-, ΠΟΛΥ τραγούδι από σκηνής και από πλατείας, ΠΟΛΛΗ ιστορική μνήμη, ΠΟΛΥ κέφι, ΠΟΛΛΕΣ ανθρώπινες στιγμές, πολλάάάάά παιδιά,όόόόόόλα τα παιδιά επί σκηνής, χωρίς αποκλεισμούς, διαχωρισμούς, εγωισμούς και επιλογές… Όλοι μαζί στο ταξίδι της χαράς!!!
